ฉันคือทะเล เห่กล่อมโลกหมุน ใจเธอแค้นขุ่น อยากอุ่นอ่อนไหว มาพักที่นี่ มีฉันเคียงใจ เธอยังหมองไหม้ หัวใจร้าวราน แผลยังลึกซึม โลกทึมทึบนัก ร้อนรุ่มเกลียดรัก ชังผลักเผาผลาญ สุมเพลิงเคียดแค้น แทนที่เหตุการณ์ แผลเริ่มลามซ่าน เจ็บเกินกล้ำกลืน เธอเริ่มปกปิด มืดมิดไหม้หมอง กลัวคนหมางมอง ต้องทนเจ็บฝืน แสบใจยิ่งนัก รักชังยังยืน ฝาดอมขมขื่น ซับคลื่นปลอบใจ เธอยิ่งย้ำย้ำ กับช้ำย่ำย่าง รอยแผลอำพราง สร้างสิ่งหวาดไหว ยิ่งปิดยิ่งเจ็บ อักเสบเกินไป แม้เพียงผู้ใด กระทบแผลเธอ อาจไม่ตั้งใจ ก็ไหวก็หวั่น ลมถั่งทั้งวัน พลาดพลั้งเพียงเผลอ ยังขุ่นเคืองโกรธ โทษลมละเมอ และหลงพร่ำเพ้อ โดดเดี่ยวเดียวดาย บางค่ำคราวคืน พิษตื่นพาปวด ห้วงใจร้าวรวด เริ่มฟุ้งความหมาย แผลเพียงน้อยนิด ฤทธิ์เจ็บกระจาย ย้ำแผลท้าทาย ไม่เจ็บหายดี ทะเลเห่กล่อม ยอมรับเธอเป็น หน้าที่ที่เห็น ใจเย็นไม่หนี ไม่มีคำปลอบ ตอบใจตามมี เฝ้ามองทุกที หมายเธอตริตรอง เธอเริ่มตระหนัก รักษาแผลเจ็บ ห้วงคืนหนาวเหน็บ ยอมรับแผลหมอง เปิดแผลผ่าตัด แจ่มชัดเฉยมอง ไม่ปัดป้ายป้อง บิดเบือนแผลตน แผลจึงเริ่มจาง จากใจกรำแกร่ง ยอมรับกำแพง ถอดเกราะปลดหม่น สิ่งที่เป็นอยู่ รู้ใจวกวน นิ่งพอเป็นผล อดทนเฝ้ารอ ไม่ปกปิดแผล ดูแลทุกวัน ใครเห็นใครหวั่น เกรงเจ็บเกิดก่อ หากใครทำลาย กระทบแรงพอ เธอมิทดท้อ รอวันแผลจาง ฉันคือทะเล เห่กล่อมโลกหมุน แค่มองเจือจุน กำลังใจสร้าง เธอเข้มแข็งได้ เริ่มปลดปล่อยวาง แผ่ใจให้กว้าง สื่อกับทะเล.
9 พฤศจิกายน 2548 10:01 น. - comment id 529776
แผลผิวกายง่ายนักยามรักษา หมั่นทายาเช้าเย็นก็เห็นผล แต่แผลหนึ่งที่ช้ำหนักสุดจะทน ให้ร้อนรนหมองหม่นคือแผลใจ เอ๊ะ ใช้ยาไรดีหนอแผลใจเนี้ย
9 พฤศจิกายน 2548 10:03 น. - comment id 529777
เจ็บอะ
9 พฤศจิกายน 2548 11:01 น. - comment id 529786
แผลนี้อาจหนักเกินจักเยียวยา ต้องรอจนกว่าเวลาผสาน แผลนี้อาจลึกตกผลึกเกินกาล แม้เพิ่งวันวาน เนิ่นนานเกินคลาย แห่ะๆๆๆ มั่วอะไรไปไม่รู้อะคะ แวะมาอ่านผ่านมาทักทายเจ้าค่ะ
9 พฤศจิกายน 2548 14:02 น. - comment id 530116
เอาทิงเจอร์กะสำลีมาให้ครับ...
9 พฤศจิกายน 2548 16:07 น. - comment id 531414
มาประคบ ประหงม...
9 พฤศจิกายน 2548 16:16 น. - comment id 531418
ฉันว่าวันนี้ไม่มีแผล สิ่งที่มีนั้นแน่....ใจ...มิใช่หรือ ใจ...สิ่งนี้แน่นอนคือ ความจริงที่เราถือความจริงใจ
10 พฤศจิกายน 2548 07:16 น. - comment id 531618
วันนี้ขอเป็นยาวิเศษ รักษาได้ทั้งแผลกาย และแผลใจ..อิอิอ แวะมาแซวเล่นค่ะ...
9 พฤศจิกายน 2548 12:29 น. - comment id 532049
แผลกายไปหาหมอก็หาย แต่แผลใจไร้ใครดูแล แงๆๆๆ
9 พฤศจิกายน 2548 19:37 น. - comment id 532653
+-*-+ +-* ปู๊ชายอารมดี๊ดี *-+ +-*-+
10 พฤศจิกายน 2548 19:13 น. - comment id 532833
เอมกลัวเข็มและกลัวมีด มันก็เลยเรื้อรังมาถึงทุกวันนี้ .. อ่ะจ๊ะ ... พี่รุ่งเป็นไรไปคะพักนี้เห็นเศร้า ๆ .. มีไรเปล่า คะ ... เอมเป็นห่วงนะเจ้าคะ