ผีเสื้อ
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
โบยบินอยู่ท่ามกลางดอกไม้มากมาย
ฝันไว้สักวันจะเติบใหญ่ แข็งกล้า
จะออกล่าฝันบินไปในท้องนภา
ชื่นชมเหล่าดอกไม้งามตา.ตลอดไป
แต่แล้วความฝันของผีเสื้อก็เริ่มเลือนลาง
ไม่สามารถฝ่าพายุฝน.ผ่านไปได้
ค่อยๆหุบปีก หลบหนาวอยู่บนยอดไม้ไกล
หวาดกลัว หวั่นไหว.ไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ใด.ทำอย่างไรดี
โอ้ฝันที่เคยวาดไว้งดงาม
ฝันที่จะได้ท่องโลกกว้าง.แต่ก็ต้องติดอยู่ตรงนี้
ฝันเอย.โลกกว้างใหญ่อาจไม่มีโอกาศได้โบยบิน
ปีกที่ร้าวรานค่อยๆหักลงสิ้น.ผีเสื้อไม่สามารถออกบิน
น้ำตาค่อยๆหยดริน..ผีเสื้อเอยไม่เหลืออะไร