หน้าส่วนตัว
** มองแสงจันทร์วันเพ็ญดาวเด่นฟ้า
สว่างจ้าพร่างพราวสกาวใส
สาดแสงส่องทั่วท้องนภาลัย
พินิจไปใช่แสงแห่งแรงตน
ค่ำคืนใดลาลับจันทร์อับแสง
หิ่งห้อยแรงส่องสว่างกลางเวหน
สาดแสงส่องทั่วท้องนภาดล
สว่างล้นด้วยแสงแห่งตนเอง
หิ่งห้อยน้อยมีแสงเพราะแรงเกิด
ก่อกำเนิดจากตนใช่ข่มเหง
กล่อมพฤกษ์ไพรเพลงฝันพร้อมบรรเลง
มิหวั่นเกรงแสงจันทร์ในวันเพ็ญ
ปรัชญากลอนสอนแสดงแฝงแนวคิด
ใครลิขิตจงตรองควรมองเห็น
คุณค่าคนสูงล้ำหรือลำเค็ญ
ใช่ต้องเป็นจันทราอ่าอำไพ
** แม้นเป็นเพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง
ด้อยด้วยแรงส่องสว่างกลางฟ้าใส
คืนเดือนดับมืดมัวทั่วถิ่นไพร
หิ่งห้อยไซร้สว่างจ้ายิ่งกว่าจันทร์.......ฯ
ราชิกา 29 ต.ค. 2548 15:32 น. - ID 82940 
1770
13
0
30 ตุลาคม 2548 10:32 น. - comment id 530147
ทางพระเขาเรียกว่ามีฉับพันธรังษี ใช่ปะล่ะเปล่งแสงออกจากตัวได้...แต่ถ้าที่เคยเห็นพอมีแสงออกมาเสียงเปรี้ยงปร้างก็จะมาไล่กันเลย อิอิ
29 ตุลาคม 2548 22:19 น. - comment id 530519
ใช่ต้องเป็นเพ็ญจันทร์อันเด่นเดือน ใช่ต้องเหมือนสุริยาบนฟ้าใส ใช่ต้องเหมือนดาวฤกษ์ที่แสนไกล เพียงเป็นดาวหนึ่งในฟากฟ้างาม สวัสดีค่ะน้องราชิกา... ข้อความที่ฝากถึง...ให้ความรู้สึกที่ดีมากเลยค่ะ
29 ตุลาคม 2548 22:40 น. - comment id 530541
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆครับ
30 ตุลาคม 2548 10:00 น. - comment id 530627
สวัสดีค่ะ
30 ตุลาคม 2548 16:41 น. - comment id 530644
** แม้นเป็นเพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง
ด้อยด้วยแรงส่องสว่างกลางฟ้าใส
คืนเดือนดับมืดมัวทั่วถิ่นไพร
หิ่งห้อยไซร้สว่างจ้ายิ่งกว่าจันทร์.......ฯ
ชอบบทนี้มากครับ....(เราชอบเหมือนนายนะ ต่อง ต้อง ksg เลยก๊อบมาขี้เกียจพิมพ์อะ
)
เป็นบทกลอนที่มีคุณค่าจริง ๆ ครับ
แสงเจ้า อาจน้อย ด้อยค่า
เปรียบคล้าย ดารา พาฝัน
ในคืน ซึ่งไร้ ดวงจันทร์
ดาวนั้น กลับสว่าง กระจ่างใจ
หิ่งห้อย น้อยน้อย ค่อยรู้
ยามแหงน มองดู ฟ้านั้น
จันทร์มืด ดาวเด่น ไร้จันทร์
แสงข้า มิหวั่น สู้ดาว
แบ่งแสง แรงฤทธิ์ ระยับ
วะวับ วะวิบ วาวหวาน
ส่องไพร ผืนน้ำ ลำธาร
สดสวย ตระการ กว่าจันทร์
1 พฤศจิกายน 2548 19:19 น. - comment id 530862
+++ คุณsodasasa....มามอบกำลังใจให้คุณเช่นกันค่ะ..คิดถึงนะคะ...+++ คุณน้องเรน......เรนจังแต่งกลอน..อยากเป็นพระอาทิตย์...ซิจ๊ะ...พี่จะคอยอ่านนะคะ...พี่สาวก็คิดถึง...เรนจังเช่นกัน....อย่านอนดึกนะ..คนดี...ท่องหนังสือด้วยนะที่รัก....พี่จะคอยอยู่ใกล้ๆหนูจ๊ะ....
+++ คุณทายทองคำ....ด้วยความยินดียิ่ง...เช่นกันค่ะ...
1 พฤศจิกายน 2548 19:23 น. - comment id 530866
+++ พี่ดอกแก้ว.....ใช่ต้องเป็นดวงดาววับวาวแสง ใช่ต้องแรงด้วยเล่ห์เสน่หา ใช่ต้องเป็นดั่งเช่นดาริกา หากคุณค่าคนดีที่ตัวตน.....ฯ คิดถึงพี่ดอกแก้ว..ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..
1 พฤศจิกายน 2548 19:30 น. - comment id 530867
+++ คุณแก้วประเสริฐ....หิ่งห้อยแสงแวววาวพราวระยิบ ยังกระพริบความงามยามใฝ่หา ดั่งหัวใจดวงน้อยคอยพี่ยา จะกลับมาคืนสู่เราที่เฝ้าคอย.....ฯ ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ...
1 พฤศจิกายน 2548 19:36 น. - comment id 530871
+++ คุณกวีปกรณ์.....หิ่งห้อย ด้อยแสง แรงค่า ประทับ ตรึงตรา ในฝัน ส่องแสง แรงฤทธิ์ ชิดกัน พนาวัน สดชื่น รื่นรมย์....ฯ ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ...
30 ตุลาคม 2548 11:20 น. - comment id 531204
แสงสว่างไสวจากบนฟ้า ตัวเรากลับมืดมน หายไปไหน แสงแห่งตน ^_^
30 ตุลาคม 2548 22:06 น. - comment id 533036
^________^
29 ตุลาคม 2548 17:02 น. - comment id 533563
อ่านแล้วให้กำลังใจดีจังเลยนะคะ เป็นงานที่เยี่ยมมากๆเลยค่ะ
29 ตุลาคม 2548 19:47 น. - comment id 533591
..เรนอยากเป็นพระอาทิตย์.... จริงๆนะคะ .. คิดถึงพี่คนน่ารักของเรน..
29 ตุลาคม 2548 21:03 น. - comment id 533619
** แม้นเป็นเพียงหิ่งห้อยที่น้อยแสง
ด้อยด้วยแรงส่องสว่างกลางฟ้าใส
คืนเดือนดับมืดมัวทั่วถิ่นไพร
หิ่งห้อยไซร้สว่างจ้ายิ่งกว่าจันทร์.......ฯ
ชอบบทนี้มากครับ....
ใช่ครับพี่... คนเราต้องสำเร็จได้ด้วยตนเอง มิใช่ผู้อื่น......
30 ตุลาคม 2548 15:33 น. - comment id 535639
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
