เรื่องพอดี

ฉันทะโส

สวมเสื้อผ้า	     ถ้าพอดี	ที่ร่างกาย		
เราสบาย	สวยงามตา	น่าชมเหลือ
สวมเสื้อผ้า	ถ้าใหญ่อยู่	ดูเหลือเฟือ
รุ่มร่ามเหลือ	เมื่อย่างกราย	ไม่น่าดู
	สวมเสื้อผ้า	ขนาดเด็ก	เล็กเกินไป
เป็นผู้ใหญ่	ก็คงคับ	อับเหลือสู้
ร่างกายเรา	เอาอย่างไร	ให้คงรู้
เราคือผู้	กำหนดได้	ให้เราเอง
	สวมรองเท้า	เอาพอดี	กับที่เท้า
สบายเบา	เราก็	ขอเดินเก่ง
สวมรองเท้า	หลวมเกินไป	ใหญ่โคลงเคลง
คงไม่เก่ง	ไม่ถนัด	ขัดเรื่องเดิน
	สวมรองเท้า	คู่เล็กนัก	มักบีบเท้า
เจ็บไม่เบา	ไม่สะดวก	เมื่อเดินเหิน
เท้าของเรา	เอาอย่างไร	ให้เพลิดเพลิน
เพราะการเดินต้องใช้เท้า	เราอยู่ดี
	รินน้ำดื่ม	มากเกินไป	ได้ล้นแก้ว
ดื่มเสร็จแล้ว	ยังเหลือ	เกินเต็มที่
รินน้ำดื่ม	น้อยเกินไป	ไม่พอดี
ดื่มเต็มที่	ยังไม่พอ	ต้องขอเอา
	รินน้ำดื่ม	พอดีให้	ไม่เหลือทิ้ง
พอดื่มจริง	ไม่หกเปรอะ	เลอะเทอะเขา	
การดื่มน้ำ	จะพอดี	อยู่ที่เรา
ให้ดื่มเอา	เท่าต้องการ	นั้นก็พอ
	เสียงพูดดัง	ฟังเกิน	ไม่เพลินหู
คนที่อยู่	ใกล้พวก	หนวกหูหนอ
หากพูดค่อย	เกินไป	ยินไม่พอ
พรรคพวกรอ	ฟังอยู่	หูไม่ดี
	พูดพอดี	มีคนฟัง	ไม่ดังนัก
มีคนรัก	หากพูดได้	ไม่เสียดสี
อันคำพูด	หากพูดเฟื่อง	เรื่องดีดี
เป็นสุขศรี	ที่ผู้ฟัง	ทั้งทุกคน
                      รับประทาน	อาหารด้อย	น้อยเกินไป
จนทำให้	กายอ่อนแอ	แลสับสน
รับประทาน	อาหารมาก	เกินอยากตน
อึดอัดทน	จนอ้วนหนัก	จักหมดแรง
                      รับประทาน	กันพอดี	มีคุณค่า
จะนำพา	กายาให้	ได้เข้มแข็ง
รับประทาน	วิปริต	ผิดสำแดง
ถ้าจะแข่ง	รับประทาน	นั้นไม่ควร
                     เกิดเป็นคน	จนหรือมี 	ที่สำคัญ
ขอทุกวัน      	ท่านทำดี 	ให้ถี่ถ้วน
คนทำดี  	ไม่มีดี  	พอสมควร
มีแต่ดี   	ครบถ้วน  	ที่ทำดี
	คนทำชั่ว  	ชั่วพอดี  	มีหรือไม่
ชั่วอย่างไร  	ก็คือชั่ว  	ไร้ศักดิ์ศรี
เป็นคนชั่ว  	เปลี่ยนทำชั่ว  เป็นทำดี
ได้ศักดิ์ศรี  	เป็นคนดี 	 ดีจริงเอย..