ที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือฉันหรือ แววตาทื่อไร้ประกายไม่ฉายแสง เหมือนคนใกล้สิ้นชีพเริ่มโรยแรง ริมฝีปากแตกแห้งเหมือนเลือดซึม ที่ยืนอยู่ตรงนั้นฉันใช่ไหม ทอดอาลัยไฟหรี่มีแต่ขรึม บางครั้งคราวส่งเสียงบ่นงำงึม พูดพำพึมซ้ำความย้ำถามตน ที่ยืนอยู่ตรงนั้นคือฉันหรือ หูอึงอื้อสดับเสียงสับสน สิ้นความชัดขัดข้องหมองกมล ดูเหมือนคนย่อยยับกับชะตา ที่ยืนอยู่ตรงนั้นฉันใช่ไหม แต่เหมือนใครมาแทรกแปลกนักหนา ความทรุดโทรมของใจหลั่งไหลมา สู่พักตราฟ้องชัดวัดถึงใจ ที่ตรงนั้นฉันเคยยืนอย่างชื่นจิต ปวงความคิดพลังสะพรั่งไหล ไฟต่อสู้โชนฉายประกายไฟ เรื่องเล็กใหญ่ไม่ท้อขอเสี่ยงทำ ที่ตรงนั้นฉับพลันฉันฝันร้าย มรสุมคลุมกายไม่อิ่มหนำ เกินเจ็ดครั้งเจ็ดหนจนระกำ ผ่านชอกช้ำจนชาพาไฟโรย ที่ตรงนั้นฉันเห็นคนแปลกหน้า คิดทบทวนช้าช้าคราใจโหย จะปล่อยให้คนแปลกหน้ามาขโมย ยึดกอบโกยที่ไปคงไม่ดี ที่ตรงนั้นฉับพลันฉันเริ่มรู้ เพ่งมองดูเงาสะท้อนย้อนวิถี ฉันไม่ควรท้อแท้แพ้ฤดี ที่ตรงนี้ที่ใจฉันนั้นต้องงาม
14 กันยายน 2548 10:21 น. - comment id 515009
กอบเก็บสิ่งดีดีใส่หัวใจ เก็บไว้เป็นแรงใจวันอ่อนล้า เก็บไว้วันที่ความฝันโรยรา เก็บไว้เช็ดน้ำตาวันท้อใจ .......
14 กันยายน 2548 10:46 น. - comment id 515033
ที่ตรงนี้ ... นี่แหละฉัน วันสดใส ยิ้มละไมไมตรีที่โลกกว้าง กับน้ำไหลใสสะอาดปราศมัววาง พร้อมสรรค์สร้างรอยยิ้ม ... ปริ่มใจเธอ : ) มายิ้มทักทายค่ะ พี่ดอกแก้ว แฟนคลับขาประจำค่ะ
14 กันยายน 2548 11:07 น. - comment id 515062
ใช่คะ...ไม่ว่าที่ตรงนั้นจะเป็นเช่นไร สิ่งสำคัญ ที่ในหัวใจเรางดงาม และเข้มแข็งก็เพียงพอ เขียนได้เก่งจังคะ
14 กันยายน 2548 11:44 น. - comment id 515110
คนดี ขวัญคนนี้ยังยืนรอพ้อที่เก่า ยังคงเหงาเงียบงามตามหาฝัน ยังคงรักคงรอเธอชั่วกัปป์กัลป์ นรกฤาสวรรค์ขวัญพลีพร้อมยอมรอ..ขอรักเพียงเธอ.. จริงๆกลอนพาไปค่ะ และสะเทือนใจในงานงามค่ะ รักษาตัวนะคะพุดห่วงใย
14 กันยายน 2548 12:24 น. - comment id 515123
จะที่นี่ที่นั่นหรือที่ไหน ทำจิตใจนิ่งนี้ดีที่สุด แต่ตัวเราตัวท่านสามัญมนุษย์ ทำใจหยุดใจอยากยากจริงจริง
14 กันยายน 2548 12:41 น. - comment id 515129
ไม่ว่าที่ตรงนี้หรือที่ตรงไหนๆหรือที่น้ำใจใดๆย่อม ละลายหายไปในอนัตตาขอรับ แก้วประเสริฐ.
14 กันยายน 2548 12:49 น. - comment id 515135
ณ ที่ตรงนี้ฉันจะเข้มแข็งและอดทน... ***แวะมาทกัทายครับพี่ดอกแก้ว..
14 กันยายน 2548 12:55 น. - comment id 515138
ชอบกลอนนี้ของพี่ดอกแก้วจังเลยค่ะ จากที่ท้อๆอยู่อ่านแล้วรู้สึกท้อน้อยลง
14 กันยายน 2548 13:26 น. - comment id 515148
หนึ่งแรงใจมามอบให้ที่ตรงนี้ ขอเพียงมีพี่สาวคนดีที่งามด้วยใจ น้องแก้วคนนี้จะนำมามอบให้ หนึ่งแรงใจมอบให้พี่ดอกแก้วคนดี คิดถึงจ๊ะพี่สาวคนดีที่งามตรงใจ
14 กันยายน 2548 13:49 น. - comment id 515153
แวะมาอ่านยามบ่ายๆค่ะ ชื่นชมเช่นเคยค่ะ
14 กันยายน 2548 14:22 น. - comment id 515165
ที่ตรงนั้นในภาพ น้องกานต์จะมีโอกาสได้ไปเกาะคานทองไหมน้อพี่ดอกแก้วขา กานต์ยังไม่งามพอเลยสิคะ ให้เวลากานต์ทำตัวดีๆงามๆก่อนนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะพี่สาว
14 กันยายน 2548 15:43 น. - comment id 515209
มันเศร้านะครับ..เศร้าจริง
14 กันยายน 2548 16:43 น. - comment id 515246
ที่ตรงนั้นยังคงงดงามได้ ด้วยจิตใสสะอาดปราศมัวหมอง จงยึดถือคุณค่าสิ่งน่าปอง จะครอบครองโลกสวยด้วยใจตน มาสวัสดี.....พี่ดอกแก้วค่ะ........
14 กันยายน 2548 20:04 น. - comment id 515280
@...นางสาวใบไม้... กี่คนเอยเคยคิดจิตสะสม เสบียงสุขเพาะบ่มเป็นพื้นฐาน ที่เก็บไว้มักเป็นเรื่องที่ร้าวราน น้ำตาจึ่งเป็นธารวันท้อใจ หากกอบเก็บสิ่งดีที่มีค่า ยามอ่อนล้าน้ำตาที่รินไหล ก็จักเหือดแห้งง่ายได้เร็วไว เพราะดวงใจมียารักษาตน พี่ดอกแก้วเคยเห็น..หลายคนหัวเราะเสียงดังเวลาที่มีความสุข และมีช่วงเวลาที่ดีในชีวิตที่ผ่านมา แต่เมื่อถึงคราวผิดหวัง.. เขาไม่สามารถนำความสุขที่เคยมีมารักษาเยียวยาใจได้ บางครั้งก็ทำให้บุคลิภาพแปรปรวนไปก็มี ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเขียนไว้เป็นคนแรกเลย...
14 กันยายน 2548 20:04 น. - comment id 515281
@...แดดเช้า... ที่ตรงนี้..มีใจหลายหลายดวง ที่คอยห่วงอาทรผ่านกลอนหวาน มีน้ำใจรินไหลเป็นสายธาร พร้อมรอยยิ้มเบิกบานมาทักทาย ใจที่ดีมีแต่สุขมาปลุกปลอบ เพียรจารมอบสิ่งดีแก่สหาย ปรับเปลี่ยนคนทุกข์ทนให้ผ่อนคลาย มีจิตใจสบายใบหน้างาม สวัสดีค่ะแดดเช้า...รัศมีแห่งความสดใส เวลาที่คนเรามีความทุกข์นี่ ..หน้าตาจะบอกเลยนะคะว่า ฉันมีปัญหา เพียงแต่ว่าในขณะนั้นเราไม่เคยส่องกระจกจ้องมองตนเองอย่างพิจารณา จึงไม่เคยเห็นความน่าเกลียดที่ปรากฏด้วยริ้วรอยของความทุกข์ ส่วนมากแล้ว เราจะเห็นภาพเหล่านี้จากคนอื่นมากกว่า.. ตรงนี้คือสิ่งที่ทำให้พี่ดอกแก้วนำกลับมาพิจารณาว่า ..ขณะนี้ความทุกข์แผดเผาเราจนน่าเกลียดหรือยัง ความทุกข์เปลี่ยนบุคลิกภาพเราไปมากน้อยขนาดไหนแล้ว.. ขอบคุณที่แวะมาส่งกำลังใจและรอยยิ้มนะคะแดดเช้าที่แสนอบอุ่น
14 กันยายน 2548 20:05 น. - comment id 515282
@...แอ็ปเปิ้ล... อาจจะมีบางทีที่น่าเกลียด เพราะความทุกข์เบียนเบียนมาหลายเรื่อง บนใบหน้าจึงมีความขุ่นเคือง ต้องใช้เครื่องสำอางมาล้างใจ ชำระรอยหม่นหมองที่รองพื้น กระชับจิตให้ตื้นด้วยครวญใคร่ เพิ่มความนุ่มชุ่มชื่นกุศลมัย ใบหน้าใสเพราะใจสวยด้วยความดี สวัสดีค่ะน้องแอ็ปเปิ้ล... ไม่ได้พบกันหลายเวลา..คงสบายนะคะ ในวันที่เราพบกับปัญหา..หน้าตาของเราคงไม่สวยนักหรอกนะคะ แต่ถ้าเราไม่ซ้ำเติมตนเองด้วยการเก็บมาคิดให้จำแม่นยิ่งขึ้น ก็จะทำให้ชีวิตคลายทุกข์ไปกว่าครึ่ง และถ้านำความสุขที่เคยมีมาเป็นอาหารของใจได้ ก็จะยิ่งทำให้ทุกข์คลายไปมากกว่ามาก แต่จะทำได้อย่างนั้นก็ต้องมีใจที่งามและเข้มแข็งอย่างที่น้องแอ็ปเปิ้ลบอก มิฉะนั้นแล้ว เราก็จะมีหน้าตามู่ทู่ให้คนอื่นมองได้นานๆ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาอ่าน
14 กันยายน 2548 20:05 น. - comment id 515283
@...น้องพุดที่น่ารัก... ในใจนั้นพลันดับลับแสงหวาม เกิดคำถามว่าไฉนไม่เหมือนฝัน ความสุขที่เคยมีมานานวัน กลับเงียบงันหายเงาไม่เข้าใจ ใช้เวลาถามย้ำหาคำตอบ ใจยิ่งบอบช้ำหนักรักหวั่นไหว ความสดชื่นรื่นอุรามาหายไป เหลือแต่ใจโหยแห้งสิ้นแรงรา คนหนึ่งคนหมองหม่นกับความทุกข์ ลืมความสุขที่ดีและมีค่า เป็นภาพน่าสงสารเหลือคณา แต่คนทุกข์ไม่รู้ว่า หน้าฟ้องใจ หากมีใครให้มองส่องกระจก เขาคงตกใจบ้างอย่างคนไข้ และรู้ถึงหน้าตาที่เปลี่ยนไป ก็เพราะใจของตนคนจัดแจง ถ้าโชคดีปรับใจได้ทันท่วง ก็แคล้วบ่วงขื่นขมปมแสลง มีความสุขบนเรื่องราวที่เปลี่ยนแปลง มีความรักเป็นแรงแม้เดียวดาย สวัสดีค่ะน้องพุด.. ช่วงนี้พี่ดอกแก้วมีเวลาว่างบ้างแล้ว ก็เลยเข้ามาบ่อยหน่อย แต่ก็ยังไปทักทายไม่ทั่วถึง..น้องพุดสบายดีนะคะ และขอบคุณมาก ที่แวะมาให้กำลังใจเสมอทั้งในยามที่เจ็บป่วยและในยามนี้ ขอบคุณน้ำใจของน้องคนดีค่ะ
14 กันยายน 2548 20:06 น. - comment id 515284
@...แก้ว กรุงเก่า... ทุกทุกที่มีใจไปเกี่ยวข้อง พร้อมลอยล่องอารมณ์ปมเปลี่ยนจิต หากใช้เบรคสติมากอีกนิด มีปัญญารอนลิดอยากทุเลา เรื่องทำใจ..เป็นเรื่องที่หลายคนพยายามค้นคิดเทคนิควิธีที่ดีที่สุดสำหรับตน แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถหนีไปจากหลักธรรมะได้เลย ... หยุดอยากนั้น..คิดคงต้องได้เบรคชนิดดีที่สุดน่ะค่ะ ไม่ได้เห็นงานของคุณแก้วฯ นานเลย ขอบคุณที่แวะมาทักทาย และเขียนกลอนคมๆไว้นะคะ
14 กันยายน 2548 20:06 น. - comment id 515285
@...คุณแก้วประเสริฐ... กว่าจะถึงวันซึ่งสลายขันธ์ ที่ตรงนั้นที่ใจต้องใสสวย สงบสุขไร้ทุกข์มานาดนวย ไตรสิกขาจะช่วยมองอนัตตา สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ..เจ้าของบทกลอนที่หวานหวามเสมอ ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
14 กันยายน 2548 20:06 น. - comment id 515286
@...บินเดี่ยวหมื่นลี้... ดูแลตนคนเดียวยังเฉี่ยวฉิว เสี่ยงลมปลิวปีกกระทบพบภูผา เมื่อมีใจหมายป้องผองเพื่อนยา ขออวยพรให้ชีวานั้นบึกบึน บึกบึน..หมายรวมถึงความเข้มแข็งและอดทน ๕๕๕ ถือว่าเป็นคำอวยพรให้บินเดี่ยวฯก็แล้วกันนะคะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ
14 กันยายน 2548 20:07 น. - comment id 515288
@...น้องโซดา... หากในใจไร้ทุนที่หนุนสุข พอตกทุกข์ระทมก็ขมขื่น กายพลอยป่วยเพราะใจที่กล้ำกลืน จึงล้มครืนโดยง่ายเพราะไร้แกน หน้าตาที่เคยงามด้วยความสุข มีความทุกข์แล่นลิ่วปลิวมาแขวน ตาเคยใสมีหมองมาครองแทน ยิ้มแกนแกนเปลี่ยนหน้าพาแปลกไป ชอบหรือเปล่าหน้าเศร้าสร้อยอย่างนี้ หากเห็นว่าไม่ดีต้องแก้ไข ทุกสิ่งนั้นเกิดแล้วล้วนผ่านไป ที่ติดใจคือความจำใช่ความจริง ที่ผ่านมามีเรื่องดีอยู่มากมาย ไยต้องพ่ายเรื่องร้ายในบางสิ่ง เปิดหัวใจให้เรื่องดีมาแอบอิง เมื่อสุขผิงแนบจิตจะคิดงาม สวัสดีค่ะน้องโซดา.. ความท้อถอยเป็นเรื่องธรรมดาของคนเราค่ะ แต่การลุกขึ้นสู้นั้นเป็นเรื่องที่ทำได้เฉพาะบางคนที่ไม่ธรรมดา บางอย่างที่แก้ไขไม่ได้ ก็ปล่อยมันไป..และอย่าให้มันมายึดครองใจเราจนไร้สุข เข้มแข็งและสู้ต่อไปนะคะน้องโซดา โดยเฉพาะต่อสู้เพื่อเอาชนะใจตนเองให้งดงาม ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
14 กันยายน 2548 20:07 น. - comment id 515289
@...น้องแก้วนีดา... หนึ่งแรงใจรับไว้จากคนดี หนึ่งใจนี้ซาบซึ้งตรึงใจยิ่ง หนึ่งความรักจากน้องให้พักพิง หนึ่งแรงใจให้สิ่งที่สวยงาม น้องแก้วนีดาคนดี..ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนะคะ ชื่นใจจังกับความไมตรีและความคิดถึง ช่วงนี้ฝนตกบ่อย ระวังเป็นหวัดนะคะ
14 กันยายน 2548 20:08 น. - comment id 515291
@...ชลกานต์... ภาพผู้อื่นขื่นขมหน้าตรมเศร้า สายตาเราดูไปไม่งามยิ่ง ภาพของเราหน้าเศร้าในเรื่องจริง หากได้มองคงเห็นสิ่งไม่งามใจ ภาพคนอื่นคือคันฉ่องส่องสะท้อน อารมณ์ตามบทตอนของนิสัย ถึงคราวเราคงต่างกันไม่เท่าไร เป็นยักษ์ใหญ่ยักษ์เล็กเด็กยักษ์มาร เพราะใจนั้นปั้นแต่งแห่งสีหน้า หน้าสวยสวยเปลี่ยนมาเป็นไม่หวาน มีความโศกรอยเศร้าจากดวงมาน สื่อสารผ่านรูปลักษณ์เพราะหนักใจ สวัสดีค่ะชลกานต์ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่าน.. ไม่ได้พบกันหลายวัน สบายดีหรือเปล่าคะ
14 กันยายน 2548 20:08 น. - comment id 515292
@...น้องกานต์... ที่ตรงนั้นมีฝันให้ไขว่คว้า ที่ตรงนั้นรอน้องยามากล่อมขวัญ ที่ตรงนี้ห่วงใยในสัมพันธ์ ที่ตรงนี้คงมั่นเพื่อทุกคน ถ้าหากน้ำหนักมากนัก..ก็คงไม่อนุญาตนะคะน้องกานต์ เพราะเกรงจะทำให้คนอื่นไม่มีที่เกาะไปด้วย ๕๕๕ หายหวัดแล้วหรือคะหมูน้อย รักษาสุขภาพให้ดี ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ ที่ตรงนี้พร้อมต้อนรับเสมอค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเติมใจให้กันเสมอนะคะ
14 กันยายน 2548 20:09 น. - comment id 515293
@...เพชรพรรณราย... ที่ตรงนั้นสะท้อนภาพที่ฉาบจิต ให้รู้พิษของใจที่ไร้สุข ที่ตรงนั้นไว้ปรับเปลี่ยนคนทุกข์ ให้รู้ลุกทิ้งพิษที่ติดใจ ความเศร้าเป็นสิ่งที่ชีวิตหนีไม่พ้น แต่พบแล้วก็อย่าเผลอปล่อยให้ความเศร้ากัดกินนานนักนะคะ มิฉะนั้นแล้ว ความสุขที่มีคงจะรุ่งริ่งจนยากจะปะติดปะต่อได้ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาทักทาย
14 กันยายน 2548 20:09 น. - comment id 515295
@...สลักเสลา... ที่ตรงนั้นวันวานผ่านความเศร้า ตรงที่เก่าวันนี้มีความหวาน เพราะจิตใจวันนี้กับเมื่อวาน คนละงานเปลี่ยนได้ไม่จำเจ เมื่อลมโศกโบกมาพามสัมผัส ผู้เจนจัดแก้ไขให้หักเห ดึงลมดีมาตีลมเกเร ให้พัดเพทุกข์คลายด้วยใจตน สวัสดีค่ะสลักเสลา ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย.. ใช่เลยค่ะ โลกสวยด้วยใจเรา...
14 กันยายน 2548 20:53 น. - comment id 515318
แวะมาทักทายยามค่ำคืน บทกลอนไพเราะมากค่ะ
15 กันยายน 2548 11:52 น. - comment id 515327
@...น้องมะกรูด... คนร่าเริงหายไปในวันเศร้า เหมือนมีเงามาแทรกแปลกนักหนา ความทุกข์นั้นมาเบียนเบียนชีวา ต้องหาสุขคืนมาประดับใจ ค่ะน้องมะกรูด..เราต้องหาจุดยืนของเราให้ได้ เพื่อที่จะก้าวต่อไป.. หากในวันนี้เราไม่มีจุดยืน..นั่นก็คือชีวิตที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่นั่นเอง และก็พร้อมจะแปรปรวนไปตามแรงลากจูง ในวันที่ยังก้าวต่อไปไม่ไหว ..ขอเพียงทรงตัวยืนอยู่ได้ แค่นั้นก็นับว่าเข้มแข็งมากแล้วค่ะน้องมะกรูด ขอบคุณมากค่ะน้องคนดีที่มาอ่านเสมอ
15 กันยายน 2548 11:36 น. - comment id 515332
@...ไรไก่... ที่ตรงนี้มีบางสิ่งติงให้คิด ด้วยดวงจิตปรารถนาพาสร้างสรรค์ อยู่ที่ความชื่นชอบตอบสัมพันธ์ ขอบคุณที่ทักทายกันเสมอมา ขอบคุณค่ะไรไก่.. ขอบคุณในไมตรีที่มอบให้เสมอมาค่ะ
15 กันยายน 2548 11:43 น. - comment id 515336
@...ท่องเมฆา... ที่ตรงนั้นวันวานงานคงมาก จึงมาฝากเยี่ยมไว้ในวันนี้ อยู่ตรงไหนก็ขอให้ใจสุขดี มีชีวีสดใสใต้ฟ้าคราม แวะมาวันนี้ก็ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่าน
15 กันยายน 2548 02:14 น. - comment id 515377
มารายงานตัวว่าเพิ่งมีเวลามาอ่านบทกลอนของพี่ดอกแก้วครับ
15 กันยายน 2548 10:41 น. - comment id 515496
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว ใช่ฉันหรือยืนทื่อที่ตรงนั้น ทำไมกันจึงเศร้าดูเหงาหงอย ในแววตาดวงหน้าดูเหม่อลอย ดูละห้อยไร้สีสันที่สดใส.... อ่อนแอได้ แต่อย่านาน....ต้องหาจุดยืนให้ตัวเอง...มะกรูดเชื่อว่าคนเราต้องมีจุดยืนของตัวเอง... รักษาสุขภาพนะค่ะ
15 กันยายน 2548 15:10 น. - comment id 515582
ที่ตรงนั้นตอนนี้มีพี่น้อง ร่วมประคองคอยใครใจสุขสันต์ มีน้ำใจช่วยเอื้อเกื้อแบ่งปัน ในชีวันจึงยิ้มชื่นระรื่นชม อ่านแล้วเศร้าจัง แต่สุดท้ายก็ไพเราะและสวยงามด้วยความหมายมากเลยค่ะ ชอบจัง
15 กันยายน 2548 15:18 น. - comment id 515585
@...ผู้หญิงไร้เงา... ที่ตรงนั้นฝันร้ายจงคลายสิ้น มาเปลี่ยนถิ่นที่ใหม่ให้ใจหาญ ลืมเสียเถิดเรื่องผิดหวังครั้งวันวาน มาตั้งฐานที่ใหม่ให้ใจดี ที่ตรงนี้มีพี่น้องมาปองรัก หมายสมัครร่วมหุ้นหนุนวิถี ให้คลายทุกข์คลายเศร้าเหงาฤดี ที่ตรงนี้มีน้องตูนพูนเพิ่มใจ สวัสดีค่ะน้องสาวคนงาม..มาพร้อมกับอารมณ์ที่ดีและสดใสเสมอ...ขอบคุณมากค่ะที่มาทักกันประจำ ..ฝากความห่วงใยไปยังน้องดาด้วยนะคะ
15 กันยายน 2548 15:56 น. - comment id 515608
ที่ตรงนั้น.. คือความฝัน.. ฉันจะก้าว จดบันทึก..เป็นเรื่องราว.. จะคว้าดาว เอามาชม.. ที่ตรงนั้น.. จะสร้างสรรค์..ความเหมาะสม ใครมองว่าโง่งม.. จะเป็นลม..ใต้ปีกเธอ .. ที่ตรงนั้น.. คุณสำคัญ..ใช่ว่าเพ้อ.. อัศจรรย์ที่ค้นเจอ.. จะไม่เผลอ..ปล่อยเธอไป .. จะอยู่และเคียงข้าง.. เส้นใยบาง ..มิหวั่นไหว จะสร้างกำแพงใจ.. ต้องยิ่งใหญ่ ..เพื่อโลกที่.. สวยงาม.. ...... เรน ..จะเป็นกำลังใจให้พี่ดอกแก้วนะคะ .. แบบเรนเขียน แป๊ปเดี๋ยวเองคะ .. เรนคิดถึง..
15 กันยายน 2548 19:09 น. - comment id 515703
@...เรนน้อย... ที่ตรงนั้น... หลายร้อยพันปัญหา ผู้คนที่เดินไปมา ไขว่คว้ามากมายหลายทาง ที่ตรงนั้น... ฝ่าฟันผ่านห้วงอ้างว้าง ก่อร่างสร้างใจไม่วาง สืบทางนักสู้กู้ธรรม ที่ตรงนี้... มากมีเรื่องราวน่าขำ เหตุการณ์ที่ควรจดจำ ถ้อยคำที่ควรถักใจ ที่ตรงนี้... ยังมีความรักยิ่งใหญ่ มีร่มเรือนรักแห่งไทร รอใครคนนั้นผันมา ที่ตรงใจ... ซึ้งในกมลนักหนา น้องน้อยคอยเอื้อลมพา หนุนปีกให้กล้าฝ่าไป ขอบคุณจ้ะน้องเรน.. บทกวีบทนี้..อบอุ่นและอิ่มใจเหลือเกิน โดยเฉพาะคำว่า ..ใครมองว่าโง่งม.. จะเป็นลม..ใต้ปีกเธอ แม้จะใช้เวลาเขียนไม่นาน แต่คุณค่านั้นมากนัก.. ขอบคุณอีกครั้ง..สำหรับกำลังใจจากน้องน้อยของพี่
15 กันยายน 2548 21:44 น. - comment id 515798
.. แบบเป็นความรู้สึก..ของเรนจริงๆ ..นะดิคะ..
16 กันยายน 2548 16:43 น. - comment id 516102
ขอบคึณอีกครั้งนะจ๊ะ ...น้องเรน
17 กันยายน 2548 08:26 น. - comment id 516249
ที่ตรงนั้นฉับพลันฉันเริ่มรู้ เพ่งมองดูเงาสะท้อนย้อนวิถี ฉันไม่ควรท้อแท้แพ้ฤดี ที่ตรงนี้ที่ใจฉันนั้นต้องงาม กลอนของพี่ดอกแก้ว มันสร้างกำลังใจมากมายเลยค่ะ ... ทำไมน๊า ... วันที่เอมเหนื่อยวันที่เอมท้อ เอมถึงได้ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ๆ.. ไม่น่าเลยค่ะ ....
18 กันยายน 2548 22:13 น. - comment id 516578
@...น้องเอม... พลาดไปแล้วน้องแก้วจงจำไว้ เป็นบทเรียนสอนใจให้รู้จัก เปรียบอาวุธชั้นดีที่พร้อมพรัก ใช้เราชักเชือดฟันวันซ้ำรอย พลาดไปบ้างก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้องเอม มองดีๆแล้ว ความผิดพลาดนั้นก็เหมือนอาวุธในมือหรือเกราะป้องกันอันตรายที่จะมาถึงตัวในครั้งต่อไป เพราะเรามีความระวังมากขึ้นนั่นเองค่ะ.. ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาอ่านเสมอเลย