กระบี่เดียวดาย

เพชรพรรณราย

นามกระเดื่องเลื่องลือชื่อกระฉ่อน
พลิ้วไหวร่อนอ่อนไหวในท่วงท่า
สะบัดกระบี่ถี่ยิบดังพริบตา
ทั่วอาณาฉายา กระบี่เดียวดาย
ทั่วทุกแดนแคว้นถิ่นไม่สิ้นหวัง
ด้วยพลังแห่งศรัทธาไม่ราหาย
พิชิตมารพลาญศัตรูอยู่ไม่วาย
เพื่อสลายดับสายใยในหมู่มาร
ท้ายที่สุดยุติธรรมนำความผาสุข
ดับความทุกข์ยากเข็ญลำเค็ญผ่าน
แล้วจอมยุทธก็เร้นกายหายจากกาล
ทิ้งนามขานฝากไว้ในเรื่องราว
หยิบกระบี่ที่หลานเล่นทำเป็นท่า
ร่ายกายาพาพลิ้วลิ่วท่วงก้าว
สะบัดกระบี่ขวาซ้ายร่ายท่ายาว
ช่างแพรวพราวราวละครในตอนเย็น
สมมุติตนเป็น กระบี่เดียวดาย
ศรัทธากายหมายมุ่งปรุงแต่งเห็น
ถือกระบี่คู่กายคลายลำเข็ญ
ดับทุกข์เข็ญเช่นดังเรื่องเฟื่องละคร
ใครพบเห็นต่างมองครรลองพิศ
ว่ามีจิตผิดเพี้ยนไปจากคราก่อน
บ้าหรือเปล่า? เขาพูดกันมันตัดรอน
ช่างยอกย้อนหลอนใจไม่ลืมเลือน
จะสนใจทำไมเล่า? ใครเขาพร่ำ
สนทำไมน้ำคำย้ำเสมือน
คำว่าบ้า! วาจาคนสับสนเตือน
แค่คำเอื้อนที่กล่าวไว้ไร้ความจริง
สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจใช่คนอื่น
ความขมขื่นฝืนลำพังยังทุกสิ่ง
มีเพียงเราเท่านั้นปลอบประวิง
คนอื่นยิ่งสมน้ำหน้าพาตรอมตรม
ก็แค่วาดท่วงท่าคว้ากระบี่
ให้ชีวีมีสีสรรอันสุขสม
เพื่อผ่อนคลายระบายทุกข์สุขอารมณ์
ดับความตรมด้วยกระบี่ที่เดียวดาย