เสียงเอะอะโวยวายคล้ายฟ้าร้อง แผดความก้องสะทือนจนเลื่อนลั่น หลายคนกรูมาดูในฉับพลัน ว่าใครนั้นเปล่งเสียงเปรี้ยงปร้างมา กลางไทยมุงพุ่งพล่านปานน้ำเดือด คนหนึ่งเชือดอีกคนจนไร้ค่า คนหนึ่งคล้ายยักษ์ใหญ่ใช้ศาตรา แต่อีกคนสงบท่าหน้ายิ้มงาม ไม่ทุ่มเถียงเกี่ยงใครใช้เสียงสวน ไม่ยียวนย้อนใครไร้คำถาม ไม่โยกโย้โอ้อวดประกาศนาม ไม่ถือตนแก้ความตามเชือดคืน หลายคนว่าเขาแพ้แก่เหตุผล อีกหลายคนว่าเขาผิดไม่คิดขืน หลายคนเจ็บร้อนแทนเป็นไฟฟืน อีกหลายคนหยิบยื่นดอกไม้ไฟ ในใจคนผู้ทนต่อเกมบ้า มีหลักว่าอย่าพ่ายอนุสัย ทุ่มเถียงกันพลันกิเลสลุกท่วมใจ สงบไว้ใช่อ่อนแอหรือแพ้คน ความถูกผิดคิดยากมากเงื่อนไข ถูกของเราของใครให้ต่างผล ถูกกฎหมายถูกใจให้สินบน ถูกเหตุผลของธรรมนำถูกจริง ทุ่มเถียงไปก็มิใช่จะชนะ แพ้เป็นพระสุขใจได้หลายสิ่ง ทำดีแล้วถูกว่าอย่าประวิง เป็นคนจริงต้องทำต่ออย่าท้อใจ ให้โอกาสเขาระบายใช้ศักดา ดีกว่าให้เขาบ้าเป็นไหนไหน เมตตาให้เขาได้รับอภัย นี่แหละเป็นการให้โอกาสทอง อย่าติดข้องหมองไหม้ในศักดิ์ศรี ว่าเขายีเหยียบย่ำทำเราหมอง เรื่องศักดิ์ศรีคืออัตตาอย่าหมายปอง ที่ควรครองคือทำใจไร้อัตตา
12 กันยายน 2548 07:29 น. - comment id 514327
อย่าแพ้ใจตัวเองก็เยี่ยมแล้วครับ
12 กันยายน 2548 07:37 น. - comment id 514329
แพ้-ชนะ ด้วยความคิดจิตเรารู้ ทนอดสูหลายครั้งยังสงวน เพราะมากคนมากความตามกระบวน ยากบอกถ้วนความจริงยิ่งบานปลาย ..ชนะ ก็เท่านั้น ..แพ้ ก็เท่านั้น ..ทะเลไม่เคยสักครั้งที่จะปราศจากคลื่นค่ะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
12 กันยายน 2548 07:56 น. - comment id 514333
ผิด...อย่างไรในใจของเรารู้ ถูก...ก็อยู่กับใจเราใช่ไหม แพ้...เป็นพระหากชนะความในใจ ชนะ..ใดยิ่งใหญ่เท่าใจตน ..^_______________^.. ขอแจมแบบงูๆปลาๆค่ะ...พี่สาว
12 กันยายน 2548 08:38 น. - comment id 514343
คารวะความคิดคมคายของพี่สาวค่ะ
12 กันยายน 2548 12:32 น. - comment id 514400
.. น้อยคนจะเป็นได้ ผมเห็นแต่แว๊ดไปแว๊ดมา.. ผมล่ะคนหนึ่งที่อาจจะเงียบ แต่ถ้าสั่นแล้วก็เอาไม่อยู่เหมือนกัน
12 กันยายน 2548 13:39 น. - comment id 514418
เก็บไว้มากก็อึดอัดท้อแท้ พาลจะแพ้ใจตัวอยู่เรื่อยค่ะ
12 กันยายน 2548 15:15 น. - comment id 514445
ผู้แพ้ที่แท้จริงคือการแพ้ใจตัวเองค่ะ.....
12 กันยายน 2548 16:11 น. - comment id 514474
สวัสดีค่ะคุณพี่ดอกแก้วเจ้าขา... อาจเพราะชีวิตก็คงคล้ายนิยาย จึงมีบทบาทมากมายให้เลือกแสดง... หากปรายเป็นตัวหนึ่งในละครนั้น จะเลือกแสดงบทอะไรก็ได้ที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนเพราะเรา... เพราะเป็นคนตรงไปตรงมา... ไม่มีเงื่อนไขชีวิตที่ซับซ้อน... และไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ... จึงอยู่ในสังคมบ้านกลอนนี้กับน้องๆ ได้อย่างรื่นเริงและงดงาม... และอีกหนึ่งของความภูมิใจในตัวของปรายคือ ความจริงใจที่มีให้กับคนทุกคนอย่างแท้จริง... ขอบคุณงานของคุณพี่พุดนะคะ ที่ทำให้ปรายมีโอกาสมาแสดงความคิดเห็นนี้... สวัสดีค่ะ
12 กันยายน 2548 16:15 น. - comment id 514475
ขอโทษค่ะ...ที่ประโยคสุดท้ายทักคุณพี่ดอกแก้วเป็นคุณพี่พุด... ทั้งคุณพี่ดอกแก้ว คุณพี่พุด และคุณทิกิ คือบุคคล 3 ท่านที่ปรายนับถือเสมือนพี่สาว... จึงสับสนไปนิดหน่อย...อิ้ อิ้ ขอโทษจากใจเจ้าค่ะ...
12 กันยายน 2548 16:32 น. - comment id 514485
@...แม่จิตร... นั่นน่ะสุดยอดแห่งชัยชนะเลยนะคะแม่จิตร ..ที่เอาชนะใจตัวเองได้ แต่ว่าเรามักจะพลาดเมื่อมีใครสักคนมายืนลอยหน้าว่าเราฉอดๆอย่างไม่เกรงใจ ..ขอบคุณที่แแวะมาทักทายค่ะ
12 กันยายน 2548 16:33 น. - comment id 514489
@...น้องอัลมิตรา... ยุติก่อนถอนเรื่องไม่เปลืองใจ คิดแก้ไขที่ตนบนขันติ ผสานรอยแผลใจมิให้ริ ละทิฏฐิสงบศึกระทึกใจ สวัสดีค่ะน้องอัลมิตรา ทุกวรรคมีความหมายที่ดีมาก และชอบมากในวรรคที่บอกว่า ... เพราะมากคนมากความตามกระบวน ยากบอกถ้วนความจริงยิ่งบานปลาย... เพราะจบเรื่องที่ตนเองจะง่ายที่สุดในการแก้ปัญหา สาวไส้ให้กากิน...เกิดขึ้นบ่อยครั้งยามทะเลาะเบาะแว้งนะคะ หากคิดได้ว่า..ก็เท่านั้น หาสาระสำคัญไม่ได้...ความเครียดก็คงจะลดลง และหากปล่อยให้เป็นคลื่นกระทบฝั่งไป ..ก็ไม่เหลือไส้ให้ใครมาวิจารณ์เลย ขอบคุณที่แวะมาเขียนไว้ค่ะ
12 กันยายน 2548 16:33 น. - comment id 514492
@...นางสาวใบไม้... ชนะใดใสสะอาดปราศความหม่น ชนะตนนั้นพิสุทธิ์หยุดความหมอง แพ้ผู้อื่นใช่เรื่องใหญ่ในครรลอง แพ้ตนเองนั้นต้องพัฒนาใจ เป็นบทแจมที่ไม่งูๆปลาๆหรอกค่ะ .. เพราะได้ความสำคัญของใจครบถ้วนเลย ชนะอะไรก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่าชนะใจตน ขอบคุณค่ะนางสาวใบไม้
12 กันยายน 2548 16:34 น. - comment id 514493
@...แดดเช้า... เรื่องใกล้ตัวใกล้ตนคนทำงาน ต้องเสียดทานกระทบพบสัมผัส หากปล่อยให้ความโกรธมาทุกนัด ความสาหัสจะเกิดขึ้นที่เรา ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะแดดเช้า..รุ่งอรุณที่ไร้พิโรธ
12 กันยายน 2548 16:35 น. - comment id 514494
@...ดอกข้าว... น้อยคนจริงๆที่จะทำได้ ..แต่นั่นก็บอกว่า ยังมีคนทำได้ ตอนนี้อาจไม่ใช่เราที่เป็นหนึ่งในนั้น...แต่ในวันหน้าก็ไม่แน่ เพราะความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น เหมือนกับหลายๆท่านที่มีความเพียรจนสำเร็จมรรคผลไปแล้ว แต่สำหรับพวกเราที่ยังทำงานทางโลก..เพียงรู้จักหักห้ามใจในบางครั้ง ก็อาจทำให้สถานการณ์ดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อก็ได้ค่ะ ขอบคุณที่แวะมานะคะดอกข้าว
12 กันยายน 2548 16:35 น. - comment id 514495
@...น้องยังเยาว์... ความทรงจำทำให้ใจเก็บกัก ทั้งเรื่องรักและชังขังไว้หมด ยิ่งเรื่องราวที่สร้างความรันทด ชอบเก็บกดติดกาวจนร้าวใจ อาการของผู้ที่ชี้แจงด้วยความโกรธ กับอาการของผู้ที่ชี้แจงด้วยความเมตตา ย่อมต่างกันอย่างคนละขั้ว อึดอัดใจก็ต้องหาทางระบายนะคะ .. สำหรับพี่ดอกแก้วระบายด้วยการทำความเข้าใจในเรื่องของกรรมของวิบาก เมื่อเหตุผลทางธรรมออกมาทำงานแล้ว ใจก็สงบขึ้นมากเลยค่ะน้องยังเยาว์
12 กันยายน 2548 16:36 น. - comment id 514496
@...สลักเสลา... ชนะใครไม่ชื่นระรื่นเท่า ชนะใจของเราแสนชื่นจิต ชนะใดไม่หวานสราญฤทธิ์ ชนะพิษในใจยิ่งใหญ่จริง สวัสดีค่ะสลักเสลา.. ก็คงต้องฝึกใจฝึกคิดกันไปเรื่อยๆน่ะค่ะ ..เพราะเราต่างก็ไม่ใช่คนเข้มแข็งมาแต่เดิม และเรื่องแพ้ใจนั้นเราก็แพ้กันอยู่เสมอในเรื่องเล็กๆน้อย อยากกินนั่นอยากได้นี่... ซึ่งเป็นความพ่ายแพ้ที่ยังไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราสะสมชัยชนะในเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ได้มากขึ้นเรื่อยๆ การคิดไปเอาชนะผู้อื่นก็จะไม่ค่อยปรากฏแล้ว ...เพราะเราไม่เห็นความสำคัญกับสิ่งนั้น ขอบคุณค่ะสลักเสลา..แวะมาเยี่ยมพี่ดอกแก้วเสมอ ขอบคุณในไมตรีที่อบอุ่นนี้ค่ะ
12 กันยายน 2548 16:37 น. - comment id 514497
@...น้องปราย กอกก... เปิดตัวตนด้วยใจไร้มายา สนทนาด้วยรักสมัครสมาน ใช้ไมตรีทอดไว้เป็นสะพาน แล้วถักสานด้วยห่วงใยในบ้านกลอน พูดตรงตรงคงนัยให้รับรู้ ติดตามดูมิ่งมิตรดวงสมร ชื่อกอกกพกแต่ความอาทร เที่ยวดับร้อนคลายเหงาให้เขาร่มเย็น สวัสดีค่ะน้องปราย... ช่วงนี้ไม่ค่อยได้พบกันเลยนะคะ ..คิดว่าน้องปรายคงจะไม่ค่อยว่าง พี่เห็นน้องปรายไปตรงไหน ก็จะมีความรัก ความห่วงใย และไมตรีไปอยู่ที่บ้านนั้นเสมอ หายากนะคะกับการแสดงออกอย่างนี้ ...และที่หลายคนได้พิสูจน์ด้วยตนเองแล้วอย่างมิอาจปฏิเสธได้ ก็คือ การไปมีทติ้งครั้งใหญ่ในหนนั้น ...แม้ไม่มีโอกาสไปร่วมสนุกสนาน แต่ก็ยังโชคดีมีผลพลอยได้ให้ร่วมสนุกบ้างจากการดูภาพและอ่านบันทึกของน้องหลายๆคน และควรภูมิใจอย่างยิ่งกับความจริงใจที่น้องปรายมีแก่ทุกคนนะคะ พี่ดอกแก้วขออวยพรให้มีแต่ความสุขค่ะ
12 กันยายน 2548 17:02 น. - comment id 514513
ใจสงบนั้นหรือคือทางแก้ แม้ยากแท้ข่มจิตคิดสับสน ไม่ก่อกวนตะกอนย้อนดูตน อาจส่งผลรู้นิยามของความจริง พี่ดอกแก้วค่ะ พระท่านว่าให้ดูตัวเอง ตามอารมณ์ให้ทันค่ะ (ได้แต่ทฤษฏี ปฏิบัติแพ้ทุกทีค่ะ) พี่ดอกแก้วสบายดีน่ะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ..
12 กันยายน 2548 18:09 น. - comment id 514536
อู้... เหนือคำบรรยายค่ะ
13 กันยายน 2548 00:59 น. - comment id 514608
อ่านกลอนพี่ดอกแก้วแล้วได้ข้อคิดดีดีเยอะ.. ขอบคุณมากครับ... ตรงที่ยากที่สุดคือ..ไร้อัตตา... น้อยคนจะทำได้...ผมก็ยังทำไม่ได้ครับ...
13 กันยายน 2548 01:18 น. - comment id 514618
ท่องเมฆามาก่อนหละตอนไหน มาปุ๊บได้บอกดีมีเหตุผล สาระกลอนมากมายสอนผู้คน ผู้ก็ล้นอยากชมกลอนอีกคน มาชมกลอนงาม ๆ ของคุณพี่ดอกแก้วอะครับ
13 กันยายน 2548 08:46 น. - comment id 514666
แวะมาเยี่ยมครับพี่ดอกแก้ว รักษาสุขภาพนะครับ...
13 กันยายน 2548 09:44 น. - comment id 514688
สวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว หมูกานต์คนแพ้ตลอดกาลมาหาค่ะ ฝนตกทุกวันเลยค่ะ หมูกานต์เป็นหวัดค่ะ
13 กันยายน 2548 10:24 น. - comment id 514697
สวัสดีค่ะ พี่ดอกแก้ว เป็นผู้แพ้ แต่ชนะใจตัวเอง...สำคัญยิ่ง หลายครั้งที่ พี่ดอกแก้ว ทักมะกรูดว่าเข้ามาเยี่ยมอีกแล้ว.... มะกรูดขอให้เหตุผลว่า เมื่อได้อ่านงานของพี่ดอกแก้วแล้วทำให้คิดอะไร ๆ ได้ และเรื่องราวบางอย่างก็สามารถหาเหตุผลได้...จึงเป็นเหตุที่ชอบที่จะเข้ามาอ่านประจำ..
13 กันยายน 2548 16:23 น. - comment id 514814
@...น้องกุ้งหนามแดง... เมื่อผ่านวันเวลามานานวัย ความเข้าก็เพิ่มเติมเหตุผล ความวุ่นวายในชีวิตของผู้คน ก็เพราะผลกิเลสเหตุสร้างมา ยิ่งผ่านเรื่องเท่าใดก็ได้รู้ สิ่งที่กู้จิตได้คือศาสนา หลักแห่งธรรมนำสุขทุกมรรคา ยิ่งรู้ค่ายิ่งเคารพนบนอบธรรม สวัสดีค่ะน้องกุ้ง... พี่เองก็ไม่ต่างจากผู้ฝึกหัดหรอกค่ะ มีทันอารมณ์บ้าง ตามหลังอารมณ์บ้าง..ในบางคราว ปกติแล้วเมื่ออยู่ตามลำพังก็จะใช้เวลาสังเกตความเป็นไปของใจ แต่เมื่อต้องพบปะผู้คนก็สังเกตไม่ค่อยได้จึงต้องมีเบรคติดใจไปด้วยเสมอค่ะ เมื่อมาถึงวันนี้แล้ว...ก็ยิ่งซาบซึ้งในพระคุณแห่งพระพุทธเจ้ายิ่งนัก ขอบคุณค่ะน้องกุ้ง
13 กันยายน 2548 16:24 น. - comment id 514815
@...น้องโซดา... สถานการณ์จำลองของอารมณ์ นำให้ชมให้เทียบเปรียบศึกษา เป็นเรื่องที่เกิดได้ทุกเวลา เมื่อถึงคราจะได้ดูรู้รับมือ มาห่อปากร้องอู้...ตรงนี้ ขอบคุณค่ะน้องโซดา.. พี่ดอกแก้วฝากให้อ่านเพิ่มอีกบทนะคะ
13 กันยายน 2548 16:25 น. - comment id 514816
@...ท่องเมฆา... เรื่องศักดิ์ศรีมีปัญหามาทุกยุค ทั้งในคุกนอกคุกยุคศักดิ์ศรี อันธพาลครองเมืองเรื่องมากมี เพราะศักดิ์มากมายให้คุ้มครอง เรื่องศักดิ์ศรีมีปัญหามามากครั้ง น้ำตาหลั่งเพราะศักดิ์ศรีที่มัวหมอง ในครอบครัวก็มีศักดิ์ศรีกอง หลายเรือนต้องแตกหักเพราะศักดิ์ศรี ขอบคุณเช่นกันค่ะท่องเมฆาที่มาทักทายเสมอ เรื่องของอัตตา...อย่างเราๆนี่ก็คงยากที่จะกำจัดให้เด็ดขาด คงได้แต่หักห้ามและข่มกลั้นไม่ให้มาแสดงตัวในบางเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่กระทบกระทั่งกับคนอื่น... งั้นเราก็มาพยายามสลายอัตตากันนะคะท่องเมฆา
13 กันยายน 2548 16:26 น. - comment id 514817
@...ภูวดินทร์... เพียงเขียนเลศเหตุนัยนิสัยคน ที่บางหนคลุ้มคลั่งดังคนบ้า เพราะพื้นฐานติดแน่นในอัตตา จึงโกรธาตามติดประชิดใจ ความเห็นผิดริดรอนเสรีภาพ ให้ติดอยู่ในบาปยากแก้ไข เห็นผิดแล้วทำผิดติดต่อไป กรรมส่งให้เป็นทุกข์บุกตนเอง สวัสดีค่ะภูวดินทร์... จิตเกษมที่ไร้ละอองธุลีกิเลสนับเป็นมงคลอย่างยิ่ง พี่ดอกแก้วจะรออ่านนะคะ ...ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ
13 กันยายน 2548 16:27 น. - comment id 514818
@...บินเดี่ยวหมื่นลี้... ฝนฟ้าอากาศเป็นอย่างไรบ้างคะทางด้านนั้น ขอบคุณที่บินมาทักทายเสมอ...วิหคแห่งรัก ..บินเดี่ยวฯ
13 กันยายน 2548 16:28 น. - comment id 514820
@...น้องกานต์... ยอมพ่ายแพ้ไม่แคร์เรื่องศักดิ์ศรี คือใจที่แสนดีต่อสหาย ไม่ถือตัวกับใครให้วุ่นวาย ใจสบายทุกหนคนเมตตา หายหวัดเร็วนะคะน้องกานต์หมูน้อย.. ทานยาแล้วก็พักผ่อนมากๆ..เป็นหมูขี้มูกโป่งนี่ไม่สวยเลยนะคะ หายเร็วๆค่ะน้องกานต์..ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา
13 กันยายน 2548 16:29 น. - comment id 514821
@...น้องมะกรูด... เข้ามาเยี่ยมทุกคราวราวหยาดฝน ให้ชื่นชนม์เย็นใสในวรรษา ขอบคุณในน้ำใจทุกครั้งครา ที่มาเยี่ยมมาหาเสมอเอย สวัสดีค่ะน้องมะกรูด.. ดีใจมากค่ะที่น้องมะกรูดแวะมาเยี่ยมเยียนเสมอ ขอบคุณในน้ำใจไมตรีนี้จริงๆค่ะ และที่ขอบคุณมากไปกว่านั้น เมื่อได้ทราบว่าน้องมะกรูดชอบในสาระที่พี่ดอกแก้วเขียนไว้ ความตั้งใจของพี่..คือ เขียนกลอนเพื่อสื่อความหมายบางอย่างจากหลักธรรม จึงดูเหมือนเป็นงานที่คับแคบเฉพาะด้าน...ภาษาก็ไม่สละสลวยน่าอ่านเหมือนที่หลายๆท่านเขียนไว้ ฉะนั้น ..คำว่า ขอบคุณ...จึงเป็นคำแทนความรู้สึกที่พี่ดอกแก้วมอบให้ทุกคนด้วยความจริงใจที่เสียเวลาและให้เกียรติเข้ามาอ่านค่ะ และโดยเฉพาะคนที่เข้ามาให้กำลังใจเสมออย่างไม่เบื่อหน่าย...ขอบคุณที่แวะมาพูดคุยกันค่ะน้องมะกรูด
15 กันยายน 2548 16:02 น. - comment id 515611
ความถูกผิดคิดยากมากเงื่อนไข แต่สิ่งหนึ่งภายในใจให้สุขสันต์ เห็นเขาสุขเราพลอยสุขในทุกวัน ก็เท่านั้นคงเพียงพอต่อตนเอง ไม่ถูกก็คงผิด แต่คิด ๆ ไม่ผิดนะ อิอิ คิดถึงจังเลยค่ะ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แพ้เป็นพระ แต่ถ้าชนะขอเป็นพระอภัยนะค่ะ อิอิ
15 กันยายน 2548 18:38 น. - comment id 515694
@...ผู้หญิงไร้เงา... เอาชนะกันไปใช่มีสุข ไม่สนุกสักนิดคิดถกเถียง เมื่อยังเดินคู่อยู่ข้างเคียง เรื่องถกเถียงปล่อยไปไม่ควรมอง อืม..แพ้เป็นพระ ชนะเป็นพระอภัย.น่าสนนะ สมัยนี้หายากเสียด้วยสิ ..มีแต่แค้นนี้ต้องชำระ ขอบคุณที่แวะมาค่ะน้องตูน
17 กันยายน 2548 08:30 น. - comment id 516250
ความนิ่งเฉยและสงบสยบทุกสถานะการณ์ค่ะพี่ดอกแก้ว แต่บางทีเอมก็หลุด ๆ ไปบ้างในครั้งที่เครียดและสิ่งที่เก็บอยู่มันระเบิด แต่ว่าจะให้ไปราวี เอมก็คงทำกับใครไม่ได้ เพราะว่าไม่ใช่ตัวเอง อย่างมากถ้ามายั่วมาก ๆ ก็ตีกลับไปสักครั้งถ้าไม่หยุดก็ไม่รู้จะทำไง ก็คงทำได้แค่ดู ไม่ว่าในสถานการณ์ใด ๆ เอมจะเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะ มันไม่สำคัญกับเอมเลยหากสิ่งนั้นได้มามันทำลายมิตรภาพระหว่างคนที่เรารัก