ฟ้ามืดครึ้มดูเศร้าเหงายิ่งนัก กิ่งไม้หักเพราะแรงลมระทมเสริม สายฝนเทเหมือนกระหน่ำและซ้ำเติม ฉันคนเดิมเธอคนดีอยู่ที่ใด ฝนยังคงตกอยู่มิรู้หยุด กลัวสุดสุดเสียงฟ้าร้องคะนองไหว รู้สึกเหนื่อยเมื่อยล้าระอาใจ จะมีใครมาเคียงข้างมิห่างกัน เมื่อฝนซาฟ้าเปิดระเบิดแสง คล้ายเรี่ยวแรงกลับคืนชุ่มชื่นขวัญ เม็ดฝนคงไม่อาจวกตกทุกวัน ฤดูผันแปรเปลี่ยนหมุนเวียนวน มารดาหนึ่งยินดีที่ตั้งท้อง หมอรับรองเก้าเดือนไปได้เห็นผล วันที่คลอดน้ำตาเรื่อเจ็บเหลือทน แต่สุขล้นเมื่อเห็นลูกถูกใจเอย
8 สิงหาคม 2548 17:24 น. - comment id 501260
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้เห็นพี่แหม่มทดลองเลี้ยงลูก ได้เห็นขั้นตอนการทำคลอดนิดนึงก็นะคะ .. พอเข้าใจค่ะต้องใช้ความอดทนแค่ไหน และที่สำคัญ ความผูกพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นจากวันแรกที่เจอ ไม่ว่านานแค่ไหน ความรู้สึกแบบนั้นแม่ก็จะมีให้ลูกตลอดไป เอมเชื่อค่ะว่า แม่ทุกคนทนได้ทุกอย่างเพื่อลูก
8 สิงหาคม 2548 17:45 น. - comment id 501274
เข้ามาแล้วรู้สึกสดชื่นนะคะ อาจจะเป็นเพราะ สี เ ขี ย ว สวย ที่เห็นกี่ครั้ง ก็ ชื่ น ใ จ ค่ะ แวะมาเยี่ยมงานค่ะ
8 สิงหาคม 2548 17:49 น. - comment id 501277
แวะมาทักทายค่ะ อ่านรู้สึกรักของมารดายิ่งใหญ่มากนะคะ
9 สิงหาคม 2548 02:03 น. - comment id 501433
9 สิงหาคม 2548 10:46 น. - comment id 501534
ใช่แล้ว เพื่อลูก แม่ทำได้ทุกอย่าง ..
9 สิงหาคม 2548 11:00 น. - comment id 501550
จริงอย่างน้องว่าค่ะ
9 สิงหาคม 2548 13:37 น. - comment id 501741
เข้าใจผูกเรื่องจังเลยค่ะ แต่งได้ดีมาก ชื่นชมในผลงานคุณเสมอ ผู้หญิงไร้เงารักคุณแม่คุณพ่อที่สุดเลยค่ะ
9 สิงหาคม 2548 14:31 น. - comment id 501774
แวะมาเติมใจครับ...
9 สิงหาคม 2548 14:45 น. - comment id 501788
เยี่ยมจ้ะ น้องกอล์ฟ... เข้าในสื่อเรื่องราว... ชื่นชมจากใจ... สวัสดีค่ะ
9 สิงหาคม 2548 22:09 น. - comment id 502032
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ