เก็บกอดกำกล้ำกลืน ความขมขื่น คอยค่ำคืนคล้อยเคลื่อน เหมือนดังว่า รอยร้าวรานรุ่มร้อน ตอนทิวา จันทร์เจิดจ้าเจือจาง ห่างหายไป คงครุ่นคิดคร่ำครวญ ชวนหมองหม่น ที่ทุกข์ทนถาโถม โหมเข้าใส่ สิ่งโศกศัลย์สิงสู่ อยู่กลางใจ น้ำนองในเนตรนั้น พลันหลั่งริน เราแรมรอนร่อนเร่ พเนจร เดินดงดอนเดียวดาย ใจถวิล ข้ามขุนเขาคงคา สุดฟ้าดิน ดั่งดับดิ้นดวงแด ท้อแท้ทน เอาอกแอบอุ่นไอ ใครกันเล่า ซึมซบเซาเซซวน หวลอีกหน ตามติดตราบตรมตรอม ยอมจำนน มิหมองหม่นมุ่งหมาย ได้พบพาน หวังวิงวอนไว้ว่า เวลานั้น สิ่งสุขสันต์ซึมซับ ดับร้าวฉาน ของคงคู่เคียงข้าง อย่างชื่นบาน เรื่องร้าวรานร้อนรน ผ่านพ้นไป
30 มิถุนายน 2548 01:13 น. - comment id 484709
โว้ว กลบท เบญจรงค์ห้าสี แจ๋ว ๆ
29 มิถุนายน 2548 08:39 น. - comment id 485762
........@ มาปลอบใจและให้กำลังใจเหมือนเดิมนะ....สุข ทุกข์ มักสลับกันมาเยี่ยมเยือนเสมอ ๆ ...เร ไร เร รายยยย ต้องเข้มแข็งนะ......ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
29 มิถุนายน 2548 08:42 น. - comment id 485770
จักจดจำใจเจ็บ กอบเก็บไว้ รอยร้าวไร้รสรัก สเน่หา ฝากฝังฝันเฝ้าใฝ่ ในอุรา คำคนคร่าคราวครั้ง เคยพลั้งคอย
29 มิถุนายน 2548 08:52 น. - comment id 485773
พี่พุดหวังจันทร์แสนงามบนนภา คงมิลาลับฟ้า ให้เวลาหน่อยนะคะ นานมาแล้วพี่พุดเคยรจนา เรื่องที่รักมากไว้ ชื่อ *ความในใจของลูกผู้ชายชื่อทินค่ะ* ขอฝากให้เรไรและนวลนางกลางใจ ได้อ่านนะคะ และจงอย่าเสียใจที่ได้พบและรักค่ะ *************** ทินกำลังจะกลับบ้าน แผ่นดินแม่ ซึ่งทินจากลาไปนานหลายปี มองออกไปยังเวิ้งฟ้ากว้าง ไร้ขอบเขต ถ้าเปรียบทินเป็นนก ก็คงเหมือนนกหลงทาง บินอย่างเดียวดาย แต่อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ทินมองเห็นแล้วว่ารังที่แท้จริงของทินอยู่ ณ..แห่งหนใด.... คนที่รักทินมากมายรออยู่ที่นั่น และทินรู้ว่าไม่ว่านานสักกี่ปี กี่เดือน ความรู้สึกเหล่านั้นก็จะไม่มีวันแปรเปลี่ยนไป..... ทินโชคดีนักที่มีคนที่รักรออยู่ทั้งสองซีกโลก และโชคดีนักที่ทินได้เรียนรู้ความจริงของชีวิต ด้วยสองอารยธรรม ..... โลกของความยากไร้และโลกความศิวิไลซ์... . ทินเลือกที่จะคิดว่าทินโชคดี ทินถูกหล่อหลอมให้รู้จักที่จะรักที่จะอ่อนโยน กับสรรพสิ่ง... ธรรมชาติของสิ่งแวดล้อม ที่รายล้อมรอบตัวตนของชีวิตทิน ทำให้ทินมีความละมุนในใจ ทินขอบคุณทุกสรรพสิ่งที่เป็นตัวกำหนด ให้ทินเป็นทินอย่างที่เป็นอยู่ และคงจะเป็นไป ทินพร้อมที่จะรัก และรอ.... ที่จะรักใครสักคน อย่างที่จะทำให้หัวใจของทินเต้นแรงมานานหลายปี.... มาเติมเต็มให้กับความรักบางส่วน ที่ทินสูญเสียและขาดหายไป ทินรู้ว่าทินพบมันแล้ว แม้ฟ้าจะกว้างไกล.... พระเบื้องบนก็เมตตา ทินรู้ว่าฟ้าเมตตาส่งผู้หญิงแสนดี และมีค่ามาให้...... ทินกลัว กลัวแต่ว่าจะไขว่คว้าดาวดวงน้อยดวงนั้น มาประดับใจที่อ้างว้างของทินได้หรือไม่หนอ.... ผู้หญิงของทิน อาจจะเกิดมาเพื่อทินหรือเพื่อใครอื่น ทินมิอาจจะหยั่งรู้ได้ นาทีนี้ ทินรู้เพียงว่า ถ้าอาทิตย์หนึ่งมีเจ็ดวัน ทินคงรักเธอได้มากกว่าจำนวนวันที่นับได้.... โลกหยุดหมุน ..... มีแต่เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และความอิ่มเอมใจ นี่กระมังที่ทินรู้ว่าทินพร้อมแล้วกับคำว่า...... *หากจะรักก็จงลืมคำว่าเสียใจ*..... โลกที่เคยเงียบเหงา หนาวจับใจเมื่อมีหิมะกลับอบอุ่น โลกของทินที่ต้องใช้ความพยายามมากกว่าใคร กลับไม่ทำให้ทินท้อแท้ ทินรู้ว่าทินสามารถสยบโลกนี้ได้ เพียงแต่ถ้ามีเธอในอ้อมกอด..... ในคืนวันที่ฟ้าหนาวและไร้ดาวเป็นเพื่อน... ทินอยากบอกความในใจของทิน.... แต่ทินรู้ว่าความอดทนคือความหวานหอม เหมือนการรอการเก็บเกี่ยว ในท้องทุ่งนาของบ้านทินในวัยเยาว์ ทินรู้ว่าทิน มีพลังที่จะรอ และระหว่างรอนั้น ทินสัญญากับใจตัวเองว่า ทินจะทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อคนที่ทินรัก เพื่อจะแชร์และแบ่งปันในวันหนึ่ง......... ทินจะเลิกเศร้า ถ้าเลือกจะรักใครจงคิดว่าจุดจบ มิใช่อยู่ตรงที่เศร้า หรือสุข สมหวังหรือผิดหวัง แต่มันเป็นความอิ่มเอมใจที่ได้รักใครสักคน.. มีใครสักคนไว้ในความอ่อนโยนของหัวใจ .... ทินฉลาดพอที่จะเก็บไว้ในซอกลึกของใจเพื่อเป็นพลัง..... ทินรู้ว่า โลกนี้มีอะไรมากมาย เรียงรายมาให้เราก้าวเข้าไปค้นหา......... ทินจะท้อใจไปไยเล่า......... *การได้รู้จักรัก...ดีกว่า...การรักใครไม่เป็น...มิใช่หรือ * เพราะความรักคือความงดงาม.... คือความอ่อนโยน ดั่งมีคนกล่าวไว้ว่า รักคือน้ำผึ้งคือน้ำตาคือยาพิษ คือหยาดน้ำอมฤตอันชุ่มชื่น คือเกสรดอกไม้ คือไฟรุม คือความกลุ้ม คือความฝัน นั่นแหละรัก .... ถ้าทินเปิดใจให้ทินเอง.... ทินจะรู้ว่ารักมีมากมายหลายบท ... บางทีกว่าทินจะเรียนรู้ถึงบทสุดท้าย ทินคงต้องอ่านบทแรกเสียก่อน........ ทินพร้อมแล้วกับชีวิตหนึ่งนี้..... ที่จะรู้ว่ารักนั้นเป็นฉันท์ใด...... ทินรู้ เวลาอีกนาน คือความอดทน คือการรอคอย แต่ทินรู้ว่าการรอคอย มีความหมายถึง ความภาคภูมิใจ และการรู้คุณค่า ทินจะคอย ถ้าใจพร้อมที่จะคอย และจะไม่ปิดใจตัวเอง ถ้าทินคิดว่าพบคนที่ดีกว่า... แต่วันนี้ เวลานี้ ทินดีใจที่ได้พบกับความรู้สึกที่อบอุ่นอ่อนโยน.... ใจดวงร้าวของทิน ที่รอคอยมาตลอดหนึ่งปีเต็ม ถูกเติมเต็มด้วยการได้กลับมาสู่ความรู้สึกที่ดีงาม...... ทินได้มานอนบนที่ที่ทินคิดว่ามีความสุขที่สุดในโลก เพราะเป็นที่ที่คนที่ทินรักนอน ทินอยากอยู่ตรงนี้ไปตราบนานเท่านาน..... ครอบครัวเล็กๆที่มีทิน เธอ และน่าจะมีเสียงหัวเราะใสๆของเด็กๆ ทินรู้ว่านั่นคงเป็นฝันดีสำหรับทิน และทินก็อยากตื่นมา และพบว่ามันเป็นความจริง ทินหลับตา คิดว่าถ้าทินต้องลาจากไปไกล จากที่ๆทินอยากอยู่ตราบชั่วนิรันดร์ตรงนี้ ทินก็จะพกพาความทรงจำติดตัวไป..... ทุกอย่างแจ่มกระจ่างอยู่ในใจของทิน...... บ้านหลังเล็กๆที่ซ่อนอยู่ในดงไม้หอม.. กลิ่นดอกแก้วหวานเศร้า.... แสงเทียนวับแวม...... และ...... ผู้หญิงของทินที่ก้มๆเงยๆแถวอ่างปลา ใต้ซุ้มการะเวก ทิน...จะกลับมา..ทินสัญญา.... จะกลับเอาใจของทินที่ลืมทิ้งไว้ที่นี่ และบางทีทินอาจจะได้ใจอีกดวงกลับไปกับทินด้วย...... ทินสัญญา.... ......
29 มิถุนายน 2548 10:51 น. - comment id 485788
ในเส้นทางทุกข์ท้อรอทับถม ต้องตรอมตรมตึดตรึงคะนึงหา แสนสุดเศร้าโศรกทรวงไม่สร่างซา รักร้างลาอย่าลาร้างบนทางเทียว....
29 มิถุนายน 2548 14:36 น. - comment id 485834
คุณ ทำ มะ ชาด ขอบคุณสำหรับมาลัยน้ำใจ แบบว่าอยากเขียนอะไรแปลกๆนะครับ คุณ กีกี้ อย่าไปสนใจเรื่องที่แล้วมาเลย ปล่อยมันผ่านไป พี่ พุด หวังไว้สักวันคคงเป็นเช่นนั้นครับ คุณ มนต์กวี ก็ได้แต่นั่งมองมันเดินจากไป คงทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น คุณ ลอยไปในสายลม ขอบคุณครับ วันหน้าจะเข้าใจอบ่างอื่นบ้าง คุณ ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณครับ ป้ากุ้ง ให้อิ่มหนำสำราญก่อนเถอะครับ คุณ ฤกษ์ แหมม ผมยอมรับครับ ขนมจีนของคุณ ฤกษ์นี่ คงต้องทานกับส้มตำ หรือน้ำเงี้ยวไปพลางๆนะ ผมกำลังอร่อยกับ ขนมจีน น้ำยาอยู่ คุณ บินเดี่ยว ใครเล่าจะเข็ดขยาด ว่ามั้ย อิอิอิ คุณ ผู้หญิงช่างฝัน ก็มีบ้างแหละครับในส่วนลึกของอารมณ์
29 มิถุนายน 2548 14:54 น. - comment id 485840
สิ้นแสงสูรย์สาดส่องวันหมองไหม้ ไกลกลับใกล้กล้ำกลืนรื้นเรื่องหลัง เวียนวังวนวุ่นว้ามาประดัง ภาพพรูพรั่งพราวพรายคล้ายเมื่อวาน ไร้เลอะเลือนลืมลงคงจำจด แท้ทบทดถมทุกข์คลุกประสาน แค้นคนเขลาคิดฆ่าฟ้าต้องการ แม้มือมารหมายมั่นรอวันพลี ..
29 มิถุนายน 2548 11:08 น. - comment id 485854
เข้าใจใช้คำนะคะ เพราะดีค่ะ ^_^
29 มิถุนายน 2548 11:15 น. - comment id 485862
แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
29 มิถุนายน 2548 11:48 น. - comment id 485879
ขอเวลาหน่อยน่ะ เดี๋ยวตอบให้..ไปหม่ำก่อน.. ...
29 มิถุนายน 2548 12:48 น. - comment id 485908
เจ็บเจียนจบจดจำหนำทรวงอก ยากหยิบยกแยะแยกแตกให้เห็น อั้นอึดอัดอกอ่วมท่วมกระเด็น กงกรรมเก่าก่อเกณท์ให้เป็นไป ต้องยอมรับ คงสร้างกรรมไว้มาก
29 มิถุนายน 2548 13:00 น. - comment id 485925
เจ็บ...จำ..แต่จะทำอีก..555...ผ่านมาแซวนะท่าน..ยาชูกำลังที่จะให้..เห็นรูปที่กระทู้ก่อนเห็นทีต้องไปคิดสูตรใหม่แล้วแล้วหละไม่ไหว..มาแบบแท็คทีมแบบนั้นอะ..
29 มิถุนายน 2548 13:07 น. - comment id 485932
งานสวยจังค่ะ.. อ่านแล้วเวิ้งว้าง ว่าง เหงา ...
29 มิถุนายน 2548 15:49 น. - comment id 485998
กี่ครั้งกี่หนที่ทนเจ็บ ไม่เคยเข็ดเลยหรืออยู่อย่างนี้ เสียงโอดครวญยามช้ำจำให้ดี บทเรียนนี้บทที่เท่าไหร่นะเธอ ざまみろ!
29 มิถุนายน 2548 17:16 น. - comment id 486063
ลองลิ้มรสร้าวรักอีกสักหน มัวหมองหม่นหมางเมินเกินไฝ่หา คิดครอบครองครวญใคร่ให้ระอา ช้ำชินชาชอกช้ำทุกค่ำคืน บุ๋มๆๆๆ
29 มิถุนายน 2548 21:26 น. - comment id 486171
ดีครับแต่อาจจะไม่เข้าใจสักเท่าไรนักเพราะคงไม่ได้เรียนมาแต่ว่าฟังดูดีมากเลยครับ
30 มิถุนายน 2548 12:26 น. - comment id 486395
font color=#FF0000> ป้ากุ้ง วันหน้ามาเล่นกลบทกันดีป่าว คุณ ไอดาโฮ เขาว่าอกหักดีกว่ารักไม่เป็น คุณ คนเมืองลิง ไม่ดำน้ำหรอกครับ อย่าดำนานนะ ถ้าจะดำ เดี๋ยวมีคนผายปอดนะครับ อิอิอิ คุณ phuket international collage ผมไม่รู้จะตอบคุณยังไงดีครับ ขอบคุณแล้วกัน คุณ ดาวอังคาร กลางค่ำกลางคืนดูหนังแผ่น หนังอะไรหว่า???