๏ เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง...........นภาภางค์กระจ่างใส สัญจรร่อนเร่ไป....................จะง้อใครไฉนกัน ๏ หนทางนั้นเงียบเหงา.........ฦ โศกเศร้ามิสุขสันต์ เพียงอีกไม่นานวัน.................ก็ชินชาอุราเอง ๏ มัวแต่คอยหวั่นไหว...........จะมีใคร ฤ ข่มเหง ชีวิตนั้นเหมือนบทเพลง........สิบรรเลงก็ตามใจ ๏ แต่งเป็นเพลงที่ชอบ..........ประโลมปลอบระทมให้ อ้างว้างจางหายไป...............ระรื่นใส่สราญรมย์ ๏ น้ำตาเคยไหลอาบ.............ผิว์เช็ดคราบละขื่นขม ตามหาสิ่งชื่นชม..................ณ วันหนึ่งสิพบพาน๚ะ๛ สาลินีฉันท์ ๑๑ ครุครุครุ ครุครุ1 ลหุครุครุ1 ลหุครุครุ2 ครุครุครุ ครุครุ2 ลหุครุครุ ลหุครุครุ3 ......................... .............................3
เรไร 7 มิ.ย. 2548 23:52 น. - ID 77028 
4207
6
0
8 มิถุนายน 2548 00:28 น. - comment id 476794
แต่งได้ดีค่ะ
8 มิถุนายน 2548 10:37 น. - comment id 476825
เอื๊อก ...ตอนนี้ยังเมาอยู่ครับ สร่างเมาเมื่อไหร่ จะมาฉันด้วยครับ
8 มิถุนายน 2548 10:13 น. - comment id 476853
พี่พุดค่ะเรไร อ่านงานงามแสนงามแสนเก่ง แล้ว ระยะนี้พี่พุดสัมผัสได้ ถึงพลังใจไฟฝันที่พร่างโชนของเรไรนะคะ พี่พุดภาวนาเอาใจช่วยค่ะ และ พาให้คิดถึงบทเพลงนี้ และหวังเรไรจักเป็น *เหมือนสร้อย พระห้อย คอนั่น คุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน* เป็นสุภาพบุรุษที่พึ่งทางจิตแด่ น้องคนดีในดวงใจพี่พุด หากพี่พุดเดาไม่ผิดนะคะ ที่พี่พุดแสนรักและห่วงใยค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song77.html เพราะเธอเหมือนหลัก ไม้ตั้งตรงนั่น ไม้เลื้อยอย่างฉัน ได้พันอาศัย ขาดเธอเหมือนขาด หลักชีวิตไป ก้าวเดินทางใด ขาดความมั่นใจ แน่นอน เพราะเธอเหมือนสร้อย พระห้อย คอนั่น คุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน ขาดเธอหัวอก หวั่นไหวสั่นคลอน แม้ยามจะนอน ประสาทยังหลอนตัวเอง กลับ มา หาฉันเถิดนะคนดี มาปลอบชีวี ฉันให้หายวังเวง ฉันเหมือนพิณ ขึ้นสายรอเธอบรรเลง ดีดเป็นเพลง ฟังชื่น ฉ่ำอุรา ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ ฮือฮือฮือ ฮือฮือฮือ ฮือ... รักล้นใจและปรารถนาดีเสมอมาค่ะ
8 มิถุนายน 2548 10:48 น. - comment id 476866
ชี้ก็ไม่ได้..แนะก็ไม่ถูก..แบบว่าไม่เป็นอะท่าน..แอบลักเรียนชาวบ้านเขาแถวนี้แหละ..อิอิ...
8 มิถุนายน 2548 17:14 น. - comment id 477091
ทำไมเลือกฉันท์ ที่ไม่มีใครเขาเขียนกันครับ ที่คุณเขียนมันออกแนว กาพย์มากกว่า แต่ก็เข้าใจว่าเพิ่งหัด น่าจะหัด มาณวกฉันท์ ๘ ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒ หรือ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ จะงามกว่านะครับ แล้วก็แต่งแล้วดูเป็นฉันท์มากกว่าด้วย ๏ เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง...........นภาภางค์กระจ่างใส สัญจรร่อนเร่ไป....................จะง้อใครไฉนกัน เดียวดาย ควรเป็นขมขื่น และอีกอย่างฟ้าก็ไม่ควรกระจ่างใส เพราะความขัดกัน กว้าง ไม่ควรเป็นคำลงท้าย ถ้าทำได้น่าจะเลือกคำอื่น บาทแรกเสียงเต้นก็จริง แต่ไม่ควรมีรูปวรรณยุกต์ ๏ หนทางนั้นเงียบเหงา.........ฦ โศกเศร้ามิสุขสันต์ เพียงอีกไม่นานวัน.................ก็ชินชาอุราเอง บาทที่สามไม่สัมผัสอะไรเลย เหงาและสันต์ก็เสียงเดียวกัน ดูเหงาไม่จริง ๏ มัวแต่คอยหวั่นไหว...........จะมีใคร ฤ ข่มเหง ชีวิตนั้นเหมือนบทเพลง........สิบรรเลงก็ตามใจ ไหว กับ เหง เสียงสูงทั้งคู่ เสียงแบบนี้ไม่ควรอยู่ติดกัน ในบทนึง ควรมีเสียงจัตวา บาทที่สามกับสี่ ๏ แต่งเป็นเพลงที่ชอบ..........ประโลมปลอบระทมให้ อ้างว้างจางหายไป...............ระรื่นใส่สราญรมย์ ส่วนใหญ่ วรรคสอง เขาไม่มีรูปวรรณยุกต์นะ แต่งเป็นเพลงที่ชอบ ---> ภาษาไม่สลวยเลย เหมือนภาษาพูดมากกว่า ระรื่นไล้สราญรมย์ ดีกว่าไหมครับ ประโลมปลอบระทมไหว ก็น่าจะให้อารมณ์ดีกว่านะครับ ๏ น้ำตาเคยไหลอาบ.............ผิว์เช็ดคราบละขื่นขม ตามหาสิ่งชื่นชม..................ณ วันหนึ่งสิพบพาน๚ะ๛ วรรคแรก ไม่เนียนครับ จบได้อย่างไม่กระชากใจคนอ่าน ผมแค่แวะมานะครับ ผมไม่ได้เก่งฉกาจเรื่องฉันท์ แต่เห็นว่าคุณบอกว่าช่วยแนะนำกันได้ ก็เลยลองดูครับ อย่าถือสานะครับ ผมคนปากไว แต่จริงใจครับ
8 มิถุนายน 2548 23:43 น. - comment id 477241
อ่านได้แต่เขียนไม่เป็นค่ะ พยายามต่อไปนะคะ
9 มิถุนายน 2548 01:29 น. - comment id 477277
แว๊บบ มานะคะพี่ต่อ มาทักทายค่ะ ไปแล้วนะคะ
9 มิถุนายน 2548 07:18 น. - comment id 477288
คุณ ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณครับ คุณ พี่พุดไพร ขอบคุณครับสำหรับน้ำใจไมตรีที่ มอบให้กันเสมอมา หวังให้ความปรารถนาดีนั้น กลับคืนไปด้วยเช่นกันครับ คุณ ขอโทษครับผมเมา อย่าให้เลยเที่ยงนะ เดี๋ยวอาบัติ คุณ บินเดี่ยว มามุขเดียวกันเลย แบบมวยวัด คุณ พระรอง ชี้แจงกันสักนิด ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ที่เลือกฉันท์ที่คล้ายกับกาพย์ยานี 11 เพราะคิดว่าพอเขียนกาพได้จึงจับครุ ลหุ มาวางตรงนั้นเลย มิได้ศึกษามามากนักเกี่ยวกับฉันท์ เป็นความอยากส่วนตัวที่อยากเขียน ต้องขอบคุณในความกล้าหาญ ที่มาแนะนำ ติติง ผมว่าคุณ พระรองต้องมีความรู้ทางด้านนี้พอสมควรทีเดียว ผมจะรอดูผลงานต่อไปแล้วกันครับ คุณ ร้อยฝัน จะพยายามดำน้ำต่อไป อิอิอิ คุณ สาวดำ สวัสดี ขอบคุณที่แวะมานะ
9 มิถุนายน 2548 14:58 น. - comment id 477531
ก้าวไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เลยเพื่อนเรา อืมม เจ้านายคงหมดปัญญาชี้แนะ
16 กันยายน 2549 15:32 น. - comment id 606644
ห่วยชิบ!!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
