คงสักวัน

เรไร


๏ เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง...........นภาภางค์กระจ่างใส
สัญจรร่อนเร่ไป....................จะง้อใครไฉนกัน
๏ หนทางนั้นเงียบเหงา.........ฦ โศกเศร้ามิสุขสันต์
เพียงอีกไม่นานวัน.................ก็ชินชาอุราเอง
๏ มัวแต่คอยหวั่นไหว...........จะมีใคร ฤ ข่มเหง
ชีวิตนั้นเหมือนบทเพลง........สิบรรเลงก็ตามใจ
๏ แต่งเป็นเพลงที่ชอบ..........ประโลมปลอบระทมให้
อ้างว้างจางหายไป...............ระรื่นใส่สราญรมย์
๏ น้ำตาเคยไหลอาบ.............ผิว์เช็ดคราบละขื่นขม
ตามหาสิ่งชื่นชม..................ณ วันหนึ่งสิพบพาน๚ะ๛ 
สาลินีฉันท์ ๑๑
ครุครุครุ  ครุครุ1             ลหุครุครุ1 ลหุครุครุ2
ครุครุครุ  ครุครุ2             ลหุครุครุ ลหุครุครุ3
.........................              .............................3
				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    8 มิถุนายน 2548 00:28 น. - comment id 476794

    แต่งได้ดีค่ะ
  • ขอโทษครับ...ผมเมา

    8 มิถุนายน 2548 10:37 น. - comment id 476825

    เอื๊อก ...ตอนนี้ยังเมาอยู่ครับ
    สร่างเมาเมื่อไหร่ จะมาฉันด้วยครับ 11.gif51.gif
  • พี่พุด

    8 มิถุนายน 2548 10:13 น. - comment id 476853

    พี่พุดค่ะเรไร
    อ่านงานงามแสนงามแสนเก่ง
    
    แล้ว
    ระยะนี้พี่พุดสัมผัสได้
    ถึงพลังใจไฟฝันที่พร่างโชนของเรไรนะคะ
    
    พี่พุดภาวนาเอาใจช่วยค่ะ
    และ
    พาให้คิดถึงบทเพลงนี้
    และหวังเรไรจักเป็น
    
    *เหมือนสร้อย พระห้อย คอนั่น
    คุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน*
    
    เป็นสุภาพบุรุษที่พึ่งทางจิตแด่
    น้องคนดีในดวงใจพี่พุด
    หากพี่พุดเดาไม่ผิดนะคะ
    
    ที่พี่พุดแสนรักและห่วงใยค่ะ
    
    
    
    http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song77.html
    เพราะเธอเหมือนหลัก ไม้ตั้งตรงนั่น
    ไม้เลื้อยอย่างฉัน ได้พันอาศัย
    ขาดเธอเหมือนขาด หลักชีวิตไป
    ก้าวเดินทางใด ขาดความมั่นใจ แน่นอน
    เพราะเธอเหมือนสร้อย พระห้อย คอนั่น
    คุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน
    ขาดเธอหัวอก หวั่นไหวสั่นคลอน
    แม้ยามจะนอน ประสาทยังหลอนตัวเอง
    กลับ มา หาฉันเถิดนะคนดี
    มาปลอบชีวี ฉันให้หายวังเวง
    ฉันเหมือนพิณ ขึ้นสายรอเธอบรรเลง
    ดีดเป็นเพลง ฟังชื่น ฉ่ำอุรา
    ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ
    ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา
    อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา
    คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ
    
    ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ
    ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา
    อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา
    คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ
    ฮือฮือฮือ
    ฮือฮือฮือ
    ฮือ...
    
    
    รักล้นใจและปรารถนาดีเสมอมาค่ะ
    36.gif
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    8 มิถุนายน 2548 10:48 น. - comment id 476866

    ชี้ก็ไม่ได้..แนะก็ไม่ถูก..แบบว่าไม่เป็นอะท่าน..แอบลักเรียนชาวบ้านเขาแถวนี้แหละ..อิอิ...
    31.gif
  • พระรอง

    8 มิถุนายน 2548 17:14 น. - comment id 477091

    ทำไมเลือกฉันท์ ที่ไม่มีใครเขาเขียนกันครับ
    ที่คุณเขียนมันออกแนว กาพย์มากกว่า
    แต่ก็เข้าใจว่าเพิ่งหัด
    น่าจะหัด มาณวกฉันท์ ๘ ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒  หรือ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ 
    จะงามกว่านะครับ  แล้วก็แต่งแล้วดูเป็นฉันท์มากกว่าด้วย
    
    ๏ เดียวดายใต้ฟ้ากว้าง...........นภาภางค์กระจ่างใส
    สัญจรร่อนเร่ไป....................จะง้อใครไฉนกัน
    
    เดียวดาย ควรเป็นขมขื่น และอีกอย่างฟ้าก็ไม่ควรกระจ่างใส เพราะความขัดกัน 
    กว้าง ไม่ควรเป็นคำลงท้าย ถ้าทำได้น่าจะเลือกคำอื่น บาทแรกเสียงเต้นก็จริง แต่ไม่ควรมีรูปวรรณยุกต์
    
    ๏ หนทางนั้นเงียบเหงา.........ฦ โศกเศร้ามิสุขสันต์
    เพียงอีกไม่นานวัน.................ก็ชินชาอุราเอง
    
    บาทที่สามไม่สัมผัสอะไรเลย เหงาและสันต์ก็เสียงเดียวกัน  ดูเหงาไม่จริง
    
    ๏ มัวแต่คอยหวั่นไหว...........จะมีใคร ฤ ข่มเหง
    ชีวิตนั้นเหมือนบทเพลง........สิบรรเลงก็ตามใจ
    
    ไหว กับ เหง เสียงสูงทั้งคู่  เสียงแบบนี้ไม่ควรอยู่ติดกัน
    ในบทนึง ควรมีเสียงจัตวา บาทที่สามกับสี่
    
    ๏ แต่งเป็นเพลงที่ชอบ..........ประโลมปลอบระทมให้
    อ้างว้างจางหายไป...............ระรื่นใส่สราญรมย์
    
    ส่วนใหญ่ วรรคสอง เขาไม่มีรูปวรรณยุกต์นะ
    แต่งเป็นเพลงที่ชอบ ---> ภาษาไม่สลวยเลย เหมือนภาษาพูดมากกว่า
    ระรื่นไล้สราญรมย์ ดีกว่าไหมครับ  ประโลมปลอบระทมไหว ก็น่าจะให้อารมณ์ดีกว่านะครับ
    
    ๏ น้ำตาเคยไหลอาบ.............ผิว์เช็ดคราบละขื่นขม
    ตามหาสิ่งชื่นชม..................ณ วันหนึ่งสิพบพาน๚ะ๛ 
    
    วรรคแรก ไม่เนียนครับ จบได้อย่างไม่กระชากใจคนอ่าน
    
    ผมแค่แวะมานะครับ ผมไม่ได้เก่งฉกาจเรื่องฉันท์ แต่เห็นว่าคุณบอกว่าช่วยแนะนำกันได้ ก็เลยลองดูครับ
    อย่าถือสานะครับ ผมคนปากไว แต่จริงใจครับ
  • ร้อยฝัน

    8 มิถุนายน 2548 23:43 น. - comment id 477241

    อ่านได้แต่เขียนไม่เป็นค่ะ  พยายามต่อไปนะคะ41.gif
  • สาวดำ-รำพันรัก

    9 มิถุนายน 2548 01:29 น. - comment id 477277

    3.gif  แว๊บบ มานะคะพี่ต่อ 
    มาทักทายค่ะ
    ไปแล้วนะคะ
  • เรไร

    9 มิถุนายน 2548 07:18 น. - comment id 477288

    
    คุณ ผู้หญิงไร้เงา
    ขอบคุณครับ
    
    คุณ พี่พุดไพร
    ขอบคุณครับสำหรับน้ำใจไมตรีที่
    มอบให้กันเสมอมา หวังให้ความปรารถนาดีนั้น
    กลับคืนไปด้วยเช่นกันครับ
    
    คุณ ขอโทษครับผมเมา
    อย่าให้เลยเที่ยงนะ เดี๋ยวอาบัติ
    
    คุณ บินเดี่ยว
    มามุขเดียวกันเลย แบบมวยวัด
    
    คุณ พระรอง
    ชี้แจงกันสักนิด
    ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ
    ที่เลือกฉันท์ที่คล้ายกับกาพย์ยานี 11
    เพราะคิดว่าพอเขียนกาพได้จึงจับครุ ลหุ
    มาวางตรงนั้นเลย มิได้ศึกษามามากนักเกี่ยวกับฉันท์
    เป็นความอยากส่วนตัวที่อยากเขียน
    ต้องขอบคุณในความกล้าหาญ ที่มาแนะนำ ติติง
    ผมว่าคุณ พระรองต้องมีความรู้ทางด้านนี้พอสมควรทีเดียว
    ผมจะรอดูผลงานต่อไปแล้วกันครับ
    
    คุณ ร้อยฝัน
    จะพยายามดำน้ำต่อไป อิอิอิ
    
    คุณ สาวดำ
    สวัสดี ขอบคุณที่แวะมานะ  
    
  • magic

    9 มิถุนายน 2548 14:58 น. - comment id 477531

    ก้าวไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เลยเพื่อนเรา
    อืมม เจ้านายคงหมดปัญญาชี้แนะ
  • อะแห่ม

    16 กันยายน 2549 15:32 น. - comment id 606644

    ห่วยชิบ!!52.gif19.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน