จวบจนก่อนฟ้าจะรุ่งสาง บนหนทางเงียบเหงาและเปล่าเปลี่ยว เดินไปกับตัวเองเพียงคนเดียว ไม่คิดเหลียวกลับไปมองเรื่องวานวัน จวบจนซาสิ้นคำซ้ำดูถูก ก็จะปลูกหัวใจใส่ไฟฝัน อุปสรรคมีไว้ให้ฝ่าฟัน ไม่อาจกั้นมุ่งมั่นที่ฉันมี จวบจนหยุดเมื่อยล้าน้ำตาหยด จนหายจดจับเจ่าอยู่กับที่ จนกล้าก้าวกล้าฝันกล้าลองดี กล้าท้าตีกับขวากหนามแล้วข้ามไป จวบจนหนึ่งชีวิตจะมีอยู่ จะลุกสู้แล้วเดินไปให้ได้ มีกำลังมีศรัทธาในหัวใจ กลัวอะไรกับแค่ใครยิ้มเยาะเรา จวบจนฟ้ามืดมาอาทิตย์ลับ ยังรอรับเมื่ออรุณฉายแสงเข้า พักเสียหน่อยให้หายล้าเติมแรงเรา เรื่องเหงาเศร้าทิ้งไปอย่าใยดี ...เด็กน้อยที่ยังมีฝัน...
15 พฤษภาคม 2548 14:08 น. - comment id 467350
จวบฟ้าสางกลางคืนสะอื้นหา ทุกทุกคราครำครวญล้วนคิดถึง ในหัวใจดวงน้อยคอยคำนึง เธอคือหนึ่งเท่านั้นที่ฉันคอย แวะมาเป็นกำลังใจให้
15 พฤษภาคม 2548 16:02 น. - comment id 467409
แม้ขวากหนามกองตั้งขวางตรงหน้า ยังยืนหยัดฟันฝ่ามิล่าถอย ตะวันลับจักกลับมาข้าฯยังคอย ใจดวงน้อยแต่แกร่งกว่าผาหินชัน ฝันให้ไกล ไปให้ถึงค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
15 พฤษภาคม 2548 17:45 น. - comment id 467447
ขอให้ไปให้ถึงฝันนะคะ เปงกำลังใจ
16 พฤษภาคม 2548 12:31 น. - comment id 467796
แวะมาดูความฝันของเด็กน้อยครับ..
16 พฤษภาคม 2548 22:14 น. - comment id 468143
ถ้อยคำย้ำถากถาง ให้ปล่อยวางอย่าไปสน ทางดีมีให้ยล หลีกหนี้พ้นจากพวกพาล