ชีวิตคนเราต้องดำเนินไปเรื่อย แม้นแสนเหนื่อยจะหยุดพักหน่อย แต่ก็กลัวเพราะอนาคตยังรอคอย ต้องรีบร้อยท้อยถกตักตวงเดิน ...................................... คนทุกคนมีเวลาใช่แยกต่าง แม้จะห่างชนชั้นสักเพียงไหน แล้วแต่ว่าเราจะใช้มันคุ้มสักเพียงใด แล้วแต่ใครจะเลือกทางเพื่อย่างเดิน ...................................... เพราะหนทางชีวิตมันยาวไกล จะจบลงที่ใดใครไม่เห็น เราไม่อาจจัดพรุ่งได้จะเจน เรามิคงเป็นเช่นนี้ตลอดกาล ..................................... ถึงจุดหนึ่งบนทางนี้พูด ฉันเหนื่อย อยากบอกว่าเชยชาเมื่อยล้านัก หลายหนทางชวนชักให้เบี่ยงข้างทาง หลายอำพรางคอยดักซุ่มมิวางวาย ........................................... ถึงอย่างไรต้องต่อสู้เพื่อฝั่งฝัน ฝ่าฟันมันให้ถึงซึ่งจุดหมาย อย่าได้ปล่อยให้มันได้ทลาย เราต้องว่ายแล้วสุขสายจะรออยู่ ...........................................
8 พฤษภาคม 2548 09:27 น. - comment id 463453
อืมส์.. เ ห นื่ อ ย...เหมือนกัน...... แต่...ก็..จะสู้...น่ะ... มีคน...เขียนให้กำลังใจ.. ได้ดี...ขนาดนี้... เอา... มาชนกันสักหน่อย... สู้ ๆๆๆ
8 พฤษภาคม 2548 10:45 น. - comment id 463471
สู้ต่อไป เพื่อความฝันข้างหน้า ....
8 พฤษภาคม 2548 18:37 น. - comment id 463647
มาให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณที่ไปตอบกลอนนะคะ คุณ ฟ้ายิ้ม ยินดีที่ได้รู้จัก อีกรอบนะคะ
8 พฤษภาคม 2548 23:09 น. - comment id 463815
มาให้กำลังใจ สู้ต่อไปนะครับ