เสียงคำรามเปิงเปิดระเบิดวอด หัวใจบอดมืดดับลิบลับหาย เลือดหลั่งร่างแหลกอกแตกตาย ทั้งเด็กเล็กหญิงชายมลายพลัน เพื่ออยากได้สิ่งใดในชีวิต ทำมวลมิตรทุกข์ใจได้ข่มขวัญ เห็นเลือดนองกองดินทุกคืนวัน นับศพเท่าไรนั่นถึงจะพอ เปิดหัวใจตรองดูให้รู้คิด ทุกชีวิตเหนื่อยยากลำบาก-ท้อ ทุกข์ของคนทนทุกข์ก็เกินพอ มาเพิ่มทุกข์เติมต่อคนหนอคน ถ้านับหนึ่งความตายหมายถึงสิบ นับเกินสิบความตายโดยไม่สน ฆ่าพี่น้องร่วมแผ่นดินสิ้นมณฑล คิดแยกคนแยกเหล่าแยกเผ่าพันธุ์ จะแบ่งเลือดสีใดในโลกหล้า จะแบ่งฟ้าดินใดใต้โมหันธ์ เอากระดูกของใครไปปักปัน ทำรั้วกั้นตรงไหนในดินแดน แม่จ๋าลูกเจ็บอยู่อาจินต์ ชีวิตแทบสิ้นดับนับหมื่นแสน ความสูญเสียจักได้สิ่งใดแทน แม่เอ๋ยลูกทุกข์แน่นในอุรา พ่อจ๋าลูกเจ็บไปทั้งร่าง ครวญครางร่ำให้อยู่ใต้ฟ้า ระเบิดฉีกฉกใจไร้เมตตา ลูกเจ็บปวดหนักหนาเกินจะทน พ่อเอ๊ยแม่เอ๊ยลูกหลั่งเลือด นองแผ่นดินดาลเดือดไปทุกหน น้ำตาลูกนองไหลในมณทล ซับซากศพเกลื่อนกล่นในแผ่นดิน....
ส่องหล้า 4 เม.ย. 2548 11:53 น. - ID 73903 
1622
3
0
4 เมษายน 2548 13:13 น. - comment id 449055
เมื่อเช้าแม่เปิดดูทีวีแล้วบอกว่า .. ..ไอ้บัดซบพวกนี้ ถ้าจับได้ ก็มัดมันไว้ตรงนั้นแหล้ะ แล้วโยนระเบิดใส่มัน เหมือนกับสมัยการปกครองที่นายกของเรา เฮี๊ยบ .. จอมเผา นักเหรอ ก็จับมัดไว้กับเสาและเผามันตรงนั้นอีกนั่นแหล่ะ .. อัลมิตรานั่งทานอาหารเช้าไป ก็ฟังแม่บ่นไป ดูทีวี มองหน้าพิธีกร เหมือนจะอยากถามเขาว่า เห็นด้วยกับแม่หรือเปล่า .. ตกลงว่า แม่เราดุเกินไป หรือว่า สถานการณ์ควรเป็นเช่นนั้น .. ก็ไม่รู้แฮะ รู้แต่ว่า วันนี้ฝนตก ..
4 เมษายน 2548 15:33 น. - comment id 449159
หดหู่รับฝนตกจริงๆ
5 เมษายน 2548 09:01 น. - comment id 449371
เป็นเรื่องเเศร้าจริง ๆ เด็กเล็ก ๆ คนไม่รู้เรื่องก็ต้องรับเคราะห์ไปด้วย ขอบคุณ อัลมิตรา และคุณกามิเมด ที่มาเยือนครับ
5 เมษายน 2548 12:36 น. - comment id 449510
มันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้น โดยไม่สำนึกในความเป็นมนุษย์ของตนเอง และเกิดขึ้นบ่อยด้วย แต่ก่อนคนทำสงครามเพื่อให้ตนอยู่รอด แต่เดี๋ยวนี้ทำสงครามเพื่อให้แสดงความมีอำนาจ จนทำให้คนหลายคนหลั่งเลือด -เพื่ออำนาจ- ไม่ใช่หลั่งเลือด-เพื่อความอยู่รอด- เฮ้อ... เหนื่อยใจจริงๆครับ ส่วนกลอนของคุณส่องหล้าก็ดีมากครับ ไพเราะด้วย ช่วยส่องโลกได้มากเชียว ^_________^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
