ใช่ว่าหยุดฝัน......ก็แค่วันที่ท้อใจ เป็นแต่เพียงความหวั่นไหวใจดวงหนึ่ง อาจยังไม่ลึกซึ้งพอต่อขวากหนาม อาจมีบ้างเดินเหยียบเฉียดนิยาม ชีวิตความเป็นไปใยยากเย็น สู้จนท้อรอจนล้าน้ำตาฝัน แววตาร้าวก้าวเท้าย่ำทางไม่เห็น หยุดไขว่คว้าหาที่สุดหยุดตระเวน อยากหยุดเป็นอย่างนี้-กับที่-สักวัน สักวันคงแข็งแรงแกร่งขึ้นได้ สักวันคงยันกายท้าทายฝัน สักวันคงจะยิ่งใหญ่ในสักวัน ขอพักทางวางความฝันสักวันพอ ชีวิตความเป็นไปแท้ก็แค่นี้ ถูกเพื่อชี้ทางลิขิตผิดเพื่อก่อ ร่างเพื่อวาดฝันเพื่อใฝ่ถักใยทอ หยุดเมื่อท้อรอวันเมื่อมั่นใจ ก็แค่ก้อนเนื้อในกายคนหนึ่ง อาจมีวึ้งมีหวั่นหวาดวาดหวั่นไหว มีเขลาขลาดกับที่เห็นที่เป็นไป มีสะอื้นขื่นร่ำไห้ไม่สมความ แท้ในความรู้สึกลึกๆแล้ว เป็นแค่แผ่วแรงผลักดันฝันก้าวข้าม รอเวลาให้ขบแตกแยกนิยาม หยุดเวลาถกความถามใจตัวฯ
5 มีนาคม 2548 22:37 น. - comment id 434731
เหนื่อยนักพักก่อน
6 มีนาคม 2548 12:21 น. - comment id 434854
คนเรา...มันก็มีกันบ้าง อย่าท้อนาน...นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^______________^
6 มีนาคม 2548 22:56 น. - comment id 435143
แวะมาอ่านค่ะ เขียนได้ไพเราะ
9 มีนาคม 2548 17:40 น. - comment id 436622
หากวันนี้เธอเหนื่อยนัก...ก็พักก่อน หลับตานอนเอนกายให้หายล้า แล้วเมื่อใดที่กำลังใจกลับคืนมา อย่ารอช้ารีบลุกขึ้น...สู้ต่อไป
19 มีนาคม 2548 00:38 น. - comment id 441167
เพียงสำนึกภายใต้จิตใต้สำนึกให้นึกคิด แท้จริงแล้วหามีสิ่งใดไม่ ภาวะแห่งจิตคิดไปเอง อันความท้อ แท้จริงนั้นมันคืออารมณ์ของคนไม่เห็นแก่ตัว เมื่อสิ่งที่ตนหวังไม่ได้ดังใจที่ตนหวังก็เท่านั้นเอง จิตใจที่เป็นกลางจะทำให้ใจเรา เป็นเพียงสูญญา...........