โอ้ละหนอ ..ก..เอย

อาภาภัส

                                          โอ้ละหนอ   ก   เอย
          ก ข  ฃ ฅ ค ฆ ง วิ่งตามดู                  วันนี้อยู่เหมือนกู่พร่ำตามหา
      กาลอดีตรุ่งเรืองแห่งอักษรา               ประเทืองท้าโลกล้วนควรจงจำ           ทั้งเพลงเรือเจือด้วยนิทานเก่า                   ฉันท์โคลงเล่าร่ายร่อนแสนสุขขำ
   มาบัดนี้อนาถหนอรอระกำ                       อยากจะนำวันเดิมเติมวิญญาน
   ลืมกันหมดตดกลิ่นยังมีค้าง                      เมืองที่ร้างนกยังเยือนกลายเป็นศาล
  แต่ภาษาสร้างชาติดังสะพาน                    เพียงชนผ่านโย้เย้เหทิ้งทาง
    ใครกันดีที่ควรเสริมค่าช่วย                      รู้เสียด้วยค่ำคืนยันรุ่งสาง
    อยู่อย่างไทยพูดไทยไทยนั้นวาง                 ตรงกึ่งกลางแกนใจใยจึงลืม
   อย่าเพียงบอกวาจาภาษาอยู่                         มองลึกดูประตูปิดมืดขรึม
    ดวงวิญญาบรรพชนคงยิ้มปลื้ม                   หรือว่าซึมอุราน้ำตานอง  
    คิด ก ข แค่รอมาเป็นตม                               ลูกหลานดมเด็ดดังเล่นขายของ
    โคลงกลอนร่ายแค่เพียงกระเทียมดอง         นึกจะปองเปิดขวดแล้วขึ้นรา
     ฝากฟ้านะจะถูกหรือผิดนั้น                        หัวใจฉันคิดถึงสานภาษา
     เปล่งประกายประกาศโลกรู้ว่า                   ชาติสง่า ที่มา  ภาษา มี
     เวลาผ่านงานหนังสือคืออะไร                   แค่แต่งใบเซียมซีเสริมศักดิ์ศรี
    หากมิใช่ใยพลันในวันนี้                             แววกวีหรี่ดับลับตามกาล
	    
                      อาภาภัส  3 มีนาคม 2548