หน้าส่วนตัว
เหลือเวลาอีกเท่าไร
ที่ไม่ต้องทรมานใจ
ให้ชีวิตไม่ต้องเศร้า
และไม่เสียใจต่อไป
วันที่ความหม่นหมอง
ที่อยู่ลึกลงไปข้างใน
กลายเป็นความปวดร้าว
ที่ยังค้างคาอยู่ในใจ
ต้องฝืนยอมรับไว้
ต้องอดทนต่อไป
เพราะมันคือความจริง
ที่ชีวิตต้องผ่านต้องพบเจอ
จนวันที่พ้นข้ามผ่าน
ความทุกข์ทรมาน ผ่านไป
วางมันเอาไว้
ลืมมันทิ้งไปจากใจ
หยุดความคิดเสียบ้าง
ปล่อยให้ความหลับไหล
คลายความทุกข์ในใจ
กับชีวิตที่ไม่เคยแน่นอน
ฉันจะทำใจได้ใช่ไหม
ชีวิตที่เหลือนั้นควรเป็นเช่นไร
ความเป็นจริงบางครั้งทำให้เราเข้าใจ
กับชีวิตที่ต้องเดินต่อไป
สิ่งที่เรายังคงต้องเจอ
สิ่งที่เราไม่เคยต้องการ
เรายังคงต้องทรมาน
รอให้ถึงวันที่พ้นข้ามผ่านไป
รุ้งสวรรค์ 15 ก.พ. 2548 13:12 น. - ID 71210 
4021
5
0
15 กุมภาพันธ์ 2548 14:17 น. - comment id 425789
ฉันไม่รู้...ว่าเหลือเวลาอีกเท่าไร รู้เพียง..ตราบมีลมหายใจ ก็ต้องเดินต่อไปเท่านั้น ผู้คนรอบข้างจะมองฉันเป็นยังไง..คงไม่สำคัญ ฉันเพียงอยากทำทุก ๆ วันให้มีความหมายกับหัวใจ ความเจ็บปวดทำให้รู้ว่าเรายังมีชีวิตอยู่ ความทรมาน คือสิ่งที่เป็นแรงสู้กับความหวั่นไหว ฉันเองก็เคยเจ็บ ใครต่อใครก็เคยปวดและต้องผ่านมันไป ฉันมีเพียงหนึ่งความห่วงใย.. หวังว่าจะเป็นแรงใจให้เธอผ่านไปเช่นกัน วันที่หมองมัวคงจะสดใส เมื่อรอยยิ้มรับมือกับรอยน้ำตา หากไม่รู้จักเจ็บปวด ก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจนะคะ ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะไหน...รักษาสุขภาพ ดูแลตัวเองด้วยล่ะจ๊ะ คิดถึงนะ...^_______^
15 กุมภาพันธ์ 2548 16:23 น. - comment id 425827
กับอะไรบางอย่าง ที่ก้าวย่างในทางเดิน ทุกครั้งที่ต้องเผชิญ ด้วยการออกเดินทางไป มีทั้งสุขและทุกข์พร้อม จึงต้องยอมรับเอาไว้ ต่อให้ท้อแท้สักสักเท่าไร ต้องเก็บมันเอาไว้ในใจตน ตลอดทางของชีวิต ใครลิขิตขีดเขียนดน ตัวเราหรือพรพรหม ที่มาดลให้เป็นไป ในช่วงชีวิตหนึ่ง ขอเธอพึงจงพอใจ จะให้ใครลิขิตทำไม ขอลิขิตตามใจของตัวเอง จะสุขหรือทุกข์นั้น ฉันไม่หวั่นหรือกริ่งเกรง ขอออกเดินด้วยตัวเอง บนทางไกลไม่ต้องกลัว สักวันต้องได้พบ ประสพสุขดังที่ฝัน เรื่องเล็ก ใหญ่ ดังใจนั้น อยู่ที่จิตใจตั้งมั่นกันนะเธอ มาร่วมเรียงร้อยบทกวีชีวิตด้วยคนนะค่ะ รุ้งสวรรค์
15 กุมภาพันธ์ 2548 17:18 น. - comment id 425857
ให้เวลารักษาแผลใจนะ
15 กุมภาพันธ์ 2548 18:21 น. - comment id 425898
กำลังใจเล็ก ๆ จากคนตัวเล็ก ๆ ให้คนตัวเล็ก ๆ รู้สึกได้เล็ก ๆ ..ที่หัวใจ ขอบคุณ แอ๊ปเปิ้ล แก้วนิดา และ Extreme life ครับผม
16 กุมภาพันธ์ 2548 00:29 น. - comment id 426213
เหลือเวลาอีกเท่าไหร่ ที่ดวงใจได้สุขสันต์ เหลือเวลาอีกกี่วัน ที่ตัวฉันได้สุขใจ *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ*-*
16 กุมภาพันธ์ 2548 13:37 น. - comment id 426480
อดีตผ่านไปแล้ว ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง อนาคตยังมาไม่ถึง ใครกล้าหยั่งรู้ได้ ขณะที่หายใจอยู่นี้...จะรออะไร ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
