สู้สิ ....... แล้วจะชนะ ............................. ................................. ชีวิตเรา ...... ก็เท่านี้ คิดอะไรมากมาย....... พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว........ ................................
10 กุมภาพันธ์ 2548 15:56 น. - comment id 423212
very gooooooooooooooooooood...
10 กุมภาพันธ์ 2548 18:10 น. - comment id 423275
สู้สู้
10 กุมภาพันธ์ 2548 21:12 น. - comment id 423412
ปลง แล้ว สู้ ก็จักรู้เองนะ
11 กุมภาพันธ์ 2548 00:20 น. - comment id 423629
พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว นะดวงแก้วนะจอมขวัญ พรุ่งนี้ก็อีกวัน เราจะหวั่นกลัวไปใย *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
11 กุมภาพันธ์ 2548 11:00 น. - comment id 423730
ไม่ว่าจะเป็นวันไหน ๆ ก็มีสว่าง มีมืด ด้วยเพราะเป็นธรรมชาติ เราต่างหากที่ไม่รู้จักมืด ไม่รู้จักสว่าง แวะมาทักทายค่ะ
11 กุมภาพันธ์ 2548 21:17 น. - comment id 424126
คนเราเมื่อรู้ว่าเรากำลังทำอะไรเพื่ออะไรและไปสู่ความสำเร็จอะไรขึ้นชื่อว่าเส้นทางชีวิตของเราย่อมมีความหมายหาที่สุดมิได้ใช่ไหมเมื่อเราปรารถนาที่จะสร้างเส้นทางพุทธบารมีเพื่อความสำเร็จพระสัพพัญญุตญาณเพียงเดียวเท่านั้นอย่างอื่นเราหาได้ปรารถนาไม่เราได้ปรารถนาในครั้งนี้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าเกิดจากแรงศรัทธาที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้ข้ามโอฆะสงสารคิดถึงมูลนิธิอภิธรรมแล้วมีความสุขดีเหมือนมีเพื่อนร่วมเดินทางแม้ยามใดขาดซึ่งกำลังใจและเข้าใจนี้คงจะเป็นกุศลบุญที่กระผมประดับเคยได้ไปช่วยมูลนิธิในวันวิสาขบูชาที่ท้องสนามหลวงและมีโอกาสไม้บรรทัดซึ่งสามารถเข้าในอินเตอร์เน็ตมูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิได้ภาษาพูดของผมไม่สละสลวยอะไรแต่ผมไม่เคยลืมมูลนิธิอภิธรรมเลยครับและผมสัญญาว่าคำว่าท้อไม่ให้บังเกิดมีในอุปนิสัยของผมเป็นอันขาดแม้ชั่วระยะเวลาใดเวลาหนึ่งนี้ก็คือสัจจะวาจาผมประดับแวะผ่านไปสัมผัสกลิ่นไอธรรมะแล้วซึ่งและตรึงตรายากนักหนาที่จะลืมรสพระธรรมของพระพุทธศาสดาองค์ประทีปผู้ขจัดโศกของมหาชนทั้งหลายสรรพสัตว์ที่มีธุลีดวงตาในน้อยพึ่งสละกองกิเลสมารให้สิ้นไปข้าพเจ้าประดับขอกราบแทบพระบาทพระพุทธเจ้าทั้งหลายผ้เป็นนาวาแห่งธรรม
11 กุมภาพันธ์ 2548 21:18 น. - comment id 424127
คนเราเมื่อรู้ว่าเรากำลังทำอะไรเพื่ออะไรและไปสู่ความสำเร็จอะไรขึ้นชื่อว่าเส้นทางชีวิตของเราย่อมมีความหมายหาที่สุดมิได้ใช่ไหมเมื่อเราปรารถนาที่จะสร้างเส้นทางพุทธบารมีเพื่อความสำเร็จพระสัพพัญญุตญาณเพียงเดียวเท่านั้นอย่างอื่นเราหาได้ปรารถนาไม่เราได้ปรารถนาในครั้งนี้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าเกิดจากแรงศรัทธาที่จะช่วยเหลือสรรพสัตว์ให้ข้ามโอฆะสงสารคิดถึงมูลนิธิอภิธรรมแล้วมีความสุขดีเหมือนมีเพื่อนร่วมเดินทางแม้ยามใดขาดซึ่งกำลังใจและเข้าใจนี้คงจะเป็นกุศลบุญที่กระผมประดับเคยได้ไปช่วยมูลนิธิในวันวิสาขบูชาที่ท้องสนามหลวงและมีโอกาสไม้บรรทัดซึ่งสามารถเข้าในอินเตอร์เน็ตมูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิได้ภาษาพูดของผมไม่สละสลวยอะไรแต่ผมไม่เคยลืมมูลนิธิอภิธรรมเลยครับและผมสัญญาว่าคำว่าท้อไม่ให้บังเกิดมีในอุปนิสัยของผมเป็นอันขาดแม้ชั่วระยะเวลาใดเวลาหนึ่งนี้ก็คือสัจจะวาจาผมประดับแวะผ่านไปสัมผัสกลิ่นไอธรรมะแล้วซึ่งและตรึงตรายากนักหนาที่จะลืมรสพระธรรมของพระพุทธศาสดาองค์ประทีปผู้ขจัดโศกของมหาชนทั้งหลายสรรพสัตว์ที่มีธุลีดวงตาในน้อยพึ่งสละกองกิเลสมารให้สิ้นไปข้าพเจ้าประดับขอกราบแทบพระบาทพระพุทธเจ้าทั้งหลายผ้เป็นนาวาแห่งธรรม
21 กุมภาพันธ์ 2548 20:23 น. - comment id 428865
จะสู้ต่อไปนะคะ