นอนน้ำตาเปียกหมอนในตอนค่ำ ทุกถ้อยคำที่เธอพร่ำยังฝังจำอยู่ในหู เธอเย็นชา หมางเมินไป ใจก็รู้ เธอไม่อยู่ น้ำตาไหล ให้เปียกหมอน ข่มตานอน ภาพเธอหลอนทุกค่ำคืน ลืมตาตื่น ภาพเธอยืนอยู่คู่กลับเค้า เจ็บ แสนเจ็บ ปวดร้าว ต้องนอนเศร้า มีแต่เราที่ยัง เหงาอยู่คนเดียว
9 ธันวาคม 2544 11:21 น. - comment id 23950
มันอ้างว้างใจจัง
9 ธันวาคม 2544 13:17 น. - comment id 23987
กลอนกินใจอีกแล้วสิ.. เนี่ย..เหลืออยู่นิดเดียวแล้ว หัวใจ ^__^
9 ธันวาคม 2544 21:41 น. - comment id 24065
เปียกได้ก็แห้งได้ ร้องให้ตายใครเขาจะหวั่นไหว มีเพียงเราร้องไห้ล้างหัวใจ หาคนใหม่หมอนจะแห้งไม่ต้องซับหยาดน้ำตา!
10 ธันวาคม 2544 01:23 น. - comment id 24096
ร้องไห้.. ก็ร้องเถิดนะน้อง น้ำตานองเปียกหมอนในตอนค่ำ ร้องไห้...เถิด ร้องไห้ให้ใจจำ เพราะเขาทำให้น้องร้อง...พี่หมองใจ. มาเป็นกำลังใจให้น้องเมย์จ๊ะ...