เมื่อแสงทอง ลับฟ้า ลาจากโลก แสนทุกข์โศก ซึมเซา พาเศร้าหมอง ก้มหน้าซ่อน น้ำตา อย่าไหลนอง ยินเสียงร้อง ร่ำไห้ จากใจตน จำใจลา อาวรณ์ สะท้อนจิต ดั่งชีวิต คดเคี้ยว เลี้ยวสับสน รักครั้งนี้ ชีวี ช่างมืดมน ต้องสู้ทน ปลอบใจ ให้ตนเอง มองนภา คราใด ใจหวนคิด ฟ้าลิขิต หรือไร ใยข่มเหง เปรียบความรัก นั้นเป็น เช่นบทเพลง ที่บรรเลง ความเศร้า ให้เราฟัง หยุดสักนิด คิดตรอง มองให้รู้ ผิดคือ..ครู แก้ไข ใช่คุมขัง ความทุกข์ทน รุมโหม โถมประดัง ใจเราสั่ง ต้องสู้ อยู่ต่อไป สักวันหนึ่ง ความสำเร็จ นั้นปรากฎ จะงามงด เช่นตะวัน อันสดใส ดุจแสงทอง ส่องฟ้า อ่าอำไพ ชีวิตใหม่ ย่อมสวยสด และงดงาม.....ฯ
22 มกราคม 2548 15:42 น. - comment id 411050
^-^ .............. ขอเป็นกำลังใจนะครับ ทักทายกัน
22 มกราคม 2548 15:50 น. - comment id 411054
ขอให้เริ่มต้นใหม่....ด้วยหัวใจเต็มร้อย แวะมาทักทาย.....เพราะใจสั่งมา... .................... :).
22 มกราคม 2548 16:12 น. - comment id 411065
หอบเอากำลังใจที่เหลืออยู่ทั้งหมดมาให้ค่ะคิกๆๆๆ
22 มกราคม 2548 16:41 น. - comment id 411074
สักวันหนึ่ง ต้องพ้นเศร้า ที่เร้ารุก แล้วก็ปลุก ตัวตน เลิกหม่นหมอง สลัดคราบแห่ง ความเหงา ที่เข้าครอง เชิดหน้ามอง ฟ้าใหม่ ด้วยใจทะนง... **แวะมาฉีดยา เอ..ไม่ใช่แวะมาเยี่ยมครับ..
22 มกราคม 2548 20:46 น. - comment id 411201
ไปพบหมอมีแต่สั่งยา พี่สาวเรามาแปลกสั่งใจ ข่าวมาแต่ไหนน๊ะว่าดุด้วย กลัวโดนยาสั่งเข้าให้ หนทางทอดเที่ยวไปอย่าไหวหวั่น คนสำคัญคงค้นดั้นด้นเห็น แม้พบความลำบากแสนยากเย็น เปรียบดั่งเช่นยาขมเป็นประสบการณ์
22 มกราคม 2548 22:58 น. - comment id 411295
วันนี้เขียนกลอนเหงาเศร้า..แสดงว่าอารมณ์ดี ยิ้มทั้งวัน วันนี้... สั่งใจ กับใจสั่งมา คล้ายกันหรือเปล่าครับ..เรื่องนี้เขียนดีครับ..ความหมายแน่นหนาดี อ่านแล้วรู้สึกเห็นความรู้สึกของผู้เขียนชัดเจน..
22 มกราคม 2548 23:48 น. - comment id 411320
โอ้ชีวิตคิดไปก็เท่านี้ ล้วนชีวีอย่าสลดและหมดหวัง สุขและทุกข์กอบเกื้อให้เหลือพลัง ดุจตะวันหลั่งแสงทองผุดผ่องอำไพ ยังมีวันสิ้นไร้หยุดไขส่อง คงเรืองรองผ่องพรรณอันสดใส ผมและคุณมีชีวิตที่คิดไป ดุจสายใยของนภาฟ้าเบิกเบาน สราญเถิดเพื่อนรักความรักนี้ สิ่งเปรมปรีดิ์มีทัศนาและกล่าวขาน สักวันหนึ่งเราสองคงต้องสำราญ ฟ้าประทานความสมหวังสมดังปอง เพียงวันนี้ยังไม่ถึงครามาโสมส่อง ความหม่นหมองครองความกรรมสนอง เหลือเวลายาวไกลที่ได้จอง ล้วนจะต้องปล่อยไปให้กาลเวลา. แก้วประเสริฐ. ช้าๆได้พร้าเล่มงามนะแฝดเพื่อนรัก.
23 มกราคม 2548 00:51 น. - comment id 411389
..พี่สาว..ของเรน ..เป็นรัยเปล่าคะ .. บทกวี .. เศร้า..มากด้วยดิคะ ... ..เรน เป็น .. กำลังใจ .. ให้พี่คนดี ..ของเรนนะคะ .. ..
23 มกราคม 2548 16:05 น. - comment id 411592
ชีวิตใหม่ หรือชีวิตเก่า มันก็คือชีวิตนี้ ที่ต้องการกำลังใจจากใครสักคน คิดเอาเองค่ะนึกว่าเป็นตัวเอง เคลิ้มกับกลอน
23 มกราคม 2548 20:06 น. - comment id 411684
ขอให้พี่สาวมีชีวิตที่สวยสดและงดงามนะคะ
23 มกราคม 2548 22:57 น. - comment id 411824
รักครั้งนี้ ชีวี กลับมืดมน ต้องทุกข์ทน น้ำตาหลั่ง ดังห่าฝน ฟ้าข่มเหง หัวใจ ให้ร้อนรน หัวใจคน ร้อนรุ่ม ดังสุมไฟ เมื่อมีรัก แล้วใย จึงมีทุกข์ เข้าโรมรุก ต่อต้าน แทบไม่ไหว หยุดพินิจ คิดตรอง ข้องเหตุใด จับมือกัน แก้ไข คงงดงาม แก้ไขให้กลับดีใด้ไม๊ ทำความเข้าใจกันหน่อย อิอิ