ฉันคือความเงียบเหงาเดียวดาย ฉันคือลมหายใจแห่งความเศร้า ฉันคือบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายเงา ฉันคือเสียงอันแผ่วเบา...บนความว่างเปล่าที่เนานาน ฉันคือใครที่ไร้ตัวตน ฉันคือสายชลที่ไหลเป็นเส้นขนาน ฉันคือความแพ้พ่ายของวันวาน ฉันคือความทรมาน...ในแสงจันทร์อันมืดมน ฉันคือสิ่งใดกันเล่า หรือฉันคือความโง่เขลา..เศร้า..สับสน ฉันคือ...ฉันคือ...ฉันคือคน จึงย่อมไม่พ้น ความโศกเศร้า เหงาอาลัย ทำเช่นไรให้หัวใจนั้นสงบ เพื่อพานพบกับคืนวันอันสดใส หวังวันหนึ่งมีผู้ดึงฉันขึ้นไป จากภวังค์อันยากไร้ในหัวใจตน
sodasasa 21 ม.ค. 2548 20:50 น. - ID 69739 
2873
3
0
21 มกราคม 2548 22:19 น. - comment id 410743
ฉันคือเงาของเหงาในวันก่อน ฉันคนจรวอนรักทุกแห่งหน ฉันแสบเงียบและเฉียบด้วยความตรม เพียงอยากสมสุขใจในรักจริง ผมไม่เศร้านะคับ แต่งอยากถ่ายทอด ถึงคนอ้างว้างจริง ๆ ครับ บทที่ เคยเหมือนกัน
22 มกราคม 2548 13:33 น. - comment id 411004
คงอยู่ที่ เวลา นำพาให้ ล้างลบใจ ปลดแอก ที่แบกฝืน ตะกายจาก หลุมเศร้า แล้วหยัดยืน ให้หน้าชื่น แม้นอกช้ำ ก็จำทน ***แวะมาทักทายครับ
22 มกราคม 2548 15:10 น. - comment id 411047
You like to write this style. Is not it funny that I like to read as well?
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
