แม้จะล้มจนใจถลอกยับ แม้จะไร้ใครซับหยาดเหงื่อใส แม้เธอเองไม่เหลือแล้วซึ่งใครใคร แม้ฟ้าใสของเธอยังมืดมน ขอเพียงเธอรวบรวมแรงทั้งหมด ขอเพียงไม่ละลดต้องมีหน ขอจงมีดอกไม้บานกลางใจตน ขอให้ทนความทุกข์อีกอึดใจ ฉันจะอยู่ตรงนี้คอยเคียงข้าง เธอจะไม่อ้างว้างยามสั่นไหว ให้เธอรู้ฉันจะอยู่ตลอดไป นานเพียงไรเพื่อนคนนี้ไม่ทิ้ง.....เธอ
19 มกราคม 2548 12:17 น. - comment id 409080
แม้ฟ้าวันนี้ยังหมองหม่น แม้ชีวิตดูมืดมนเหมือนสิ้นหวัง แต่หนึ่งกำลังใจจากฉันจะต่อเติมเพิ่มพลัง หลังฟ้ามัว คงพบรุ้งงาม อย่างที่หวัง ที่ตั้งใจ เป็นกลอนที่ให้กำลังใจได้ดีทีเดียวคะ เพื่อนคนนี้ไม่ทิ้งเธออบอุ่นจัง
19 มกราคม 2548 19:14 น. - comment id 409314
กลอนนี้เขียนดี แต่ทำไม กลอนถัดไปเขียนเช่นนี้น ไม่เข้าใจค่ะ นอกจาก จะ เขียนผิด ทุกอย่าง เช่นตัวสะกด ก็ยังใช้คำที่ไม่สุภาพสำหรับผุ้หญิงหลายอย่าง ขอได้โปรดไปแก้ไข ให้ถูกต้องตัวสะกด ตามพจนานุกรมด้วยนะคะ
20 มกราคม 2548 08:58 น. - comment id 409504
ขอบคุณพี่ทิกิมากเลยนะค่ะ กลอนที่แล้วตาลรีบหน่ะค่ะ จะแก้ไขนะค่ะ
22 มกราคม 2548 00:01 น. - comment id 410801
เข้าท่าๆ
22 มกราคม 2548 00:08 น. - comment id 410803
แรบขอโทดจากใจจริงนะต่อไปจะไม่สันยาพร่ำเพรื่อแล้วถ้ารุ้ว่าทำไม่ได้...!!O_oเกือบโดนคลื่นพาไปจากชั้น7 โรงแรมแล้วนะเนี่ย
20 กุมภาพันธ์ 2548 17:07 น. - comment id 414109
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป