ฟ้า ห ลั ง ฝ น ต้ อ ง ส ด ใ ส

นายกระจอก

     ทซึ นา มิ ทซึนามิ วิปโยค                         นำความโศกเศร้าใจ ให้มหันต์
มันก่อเกิดวิบัติ อย่างอนันต์                      มันไม่ทันให้เรา ได้ตั้งตัว
ก่อนเหตุเกิด เปิดใจไม่เคยคิด                ต่างยึดติดเตรียมฉลอง ปีใหม่ทั่ว
วันคริสมาสเมื่อวาน พึ่งปิดตัว                  วันนี้ทั่วตื่นสาย สบายใจ

     ยี่สิบหกธันวา ปีสี่เจ็ด                         ทุกประเทศทุกผู้คน ทุกหนไหน
ทุกที่ติดทะเล ทั้งใกล้ไกล                      ต้องตกใจถ้วนหน้า แทบทุกฅน
เมื่อธรณีพิบัติ ใต้พื้นน้ำ                        อุบัติซ้ำคลื่นหนักยักษ์ แผ่ทุกหน
มันนำภัยมาให้ ในบัดดล                      ทั่วทุกคนต้องดับดิ้น ต้องสิ้นใจ
   มันคือคลื่นยักษ์โถม โหมกระหน่ำ           มันซัดล้ำเข้าผืน แผ่นดินไหน
เป็นอันต้องกวาดเรียบ ทุกครั้งไป              พลังใดมิอาจต้าน พลังแรง
มนุษยชาติเปรียบเท่า มดตัวนิด                ยึดไม่ติดลอยเคว้ง ทั่วระแหง
เห็นศพลอยเกลื่อนกลาด ยิ่งหมดแรง        เห็นที่แจ้งต้องราบเรียบเป็นหน้ากอง
  น้ำทะเลพลันขุ่น ดั่งสายเลือด              น้ำตาเดือดนองแผ่นดิน พาเศร้าหมอง
น้ำท่วมเต็มย่อยยับ ไม่อยากมอง           โถ..พี่น้องต้องโศกเศร้า เคล้าน้ำตา
หมดสิ้นสูญทุกอย่าง แม้ชีวิต                 หมดความคิดหมดพลัง ร้องโหยหา
ขอชีวิตลูกน้อยน้อย ขอคืนมา                เพื่อให้ข้าฯ เกิดพลัง กำลังใจ

ร้องออกมาร้องไปเถิด อย่าไปเก็บ            มันแสนเจ็บปวดอุรา หาไหนไหน
เราพี่น้องทั่วประเทศ ปันน้ำใจ                  จะคอยไปเพื่อช่วยเหลือ คอยเยียวยา
ขอให้ตัวตั้งสติ ให้เข้มแข็ง                          มีเรี่ยวแรงลุกขึ้นสู้ สู้เถิดหนา
ให้ชาวโลกได้ยกย่อง ภูมิปัญญา                 เรียนรู้ว่าพี่น้องไทย น้ำใจงาม.