โดยห้วงใจ..(ที่ให้แด่เจ้า)

nava

ไม่มีข่าวจากข้าฯ คนไกล
ย่อมรู้ภายใน
อาจพรั่นหวั่นไหวนานา
มีบางสิ่งซึ่งบางครา
บีบโบยดวงตา
เข่นเฆี่ยนหับห้องแห่งใจฯ
ระหว่างความจริงแสนไกล
ทางห่างวางไว้
เจ้ารู้เพียงใจพบพาน
ห้วงแห่งแต่งดอกไม้บาน
บทเพลงขับขาน
เราเอื้อมใจไว้พบเจอ
ยื่นมือซื่อใส เสมอ
ศรัทธาเลิศเลอ
สายใย-พันธนาการ
พ้นผ่านคืนผันวันวาร
มิกร่อนรอนราน
เติบก้านแตกกอหน่อพันธุ์
หน่อเนื้อแห่งความผูกพัน
เมล็ดแห่งรัก-ปัน
สืบสร้างทางกั้น-เดียวดาย
จดจำถ้อยคำ-ผ่อนคลาย
ริลเค* กล่าวปราย
โดดเดี่ยวเพื่อจะเคี่ยวกรำ
เจ้าคือมิติจดจำ
ในความลึกล้ำ
ดำรงในเนื้อแห่งใจ
ลึกซึ้ง ลงซาบอาบใน-
รื่นอุ่นกรุ่นไอ
ไม่มีวันจบลบเลือน
โดยทางใดทอด-บิดเบือน
ชะตา-ปีเดือน?
ผันผ่านเพียงห้วงเวลา
ล้วนเจ้าในทุกอณูกายา
กระทั่งดวงตา
กระแสแห่งเลือดไหลวน
โดยลมหายใจปริ่มปน
ทุกแห่งทุกหน
เงาเจ้ามิเคยจากจางฯ
สอง
โดยยิ้มกริ่มภาพวาดวาง
แพรรุ้งปรุงค้าง
ดั่งม่านแห่งเจ้าพลิ้วทอ
ภาพเขียนเจ้าเนียนลออ
ในภาพเจ้าทอ
หัวใจต่อลมทักทาย
ความฝันเจ้าปั้นมากมาย
ดวงใจพริ้มพราย
ต่อโลกต่อร้อยสร้อยใจ
ค่ำคืนยืนยันฝันไฟ
ปลายทางยาวไกล
ล่วงในจุดหมายปลายฝัน
เรียนรู้สู่สร้างทางนั้น
ด้วยศรัทธามั่น
ด้วยความตั้งใจแต่ต้น
ฝันเถิดเปิดไปไขว่ค้น
แรงใจจากคน-
ไกลยังจักได้วักเติม
ขอเจ้าอย่าท้อก่อเริ่ม
บางคำซ้ำเติม
แปรเป็นแรงง้างสร้างงาน
คนเราโตด้วยผลงาน
นิ่งเนาเบ่งบาน
สายธารรอเจ้าแล่นลอย
อาจรอยผ่านแดนแสนรอย
คลื่นกาลผ่านคอย-
เก็บรอยเก่าไว้ได้ชม
หวังให้ใจเจ้ารื่นรมย์
บ่มเพาะอารมณ์
อันร่ำด่ำลึกซึ้งรอ
เจ้าแกร่งบนทางสร้างทอ
พินิจรอยต่อ
แห่งโลกความจริงนิ่งงัน
บรรเจิดเฉิดที่นิรันดร์
ปรายใจไปฝัน
ซื่อตรงต่อหัวใจตน