ยามอ่อนแรง

เงาพระจันทร์

หากผืนฟ้ามืดมิดและสิ้นแสง
พระอาทิตย์อ่อนแรงลมโรยล้า
โปรดพักผ่อน   นอนเถอะนะ  เจ้าหลับตา
พ้นขอบฟ้า  ตะวันดับ  กลับบ้านเรา
หากสิ้นแรงอย่าแข็งขีนฝืนหัวใจ
ทำไปใย  ให้หัวใจเจ้ารวดร้าว
ทุ่มเทกาย  ทุ่มเทใจ  ทิ้งไว้ร่างว่างเปล่า
กลับบ้านเราหนุนตัดแม่นอนกล่อมฝันดี				
comments powered by Disqus
  • พันดาว

    30 กันยายน 2547 13:11 น. - comment id 341378

    อ่อนแรง กลับบ้านกว่าน่ะ
    เหนื่อย..  กลับไปบ้านที่แสนอบอุ่น
    นอนหนุ่น ตักแม่สบายจัง
  • ดาหลา & ปะการัง

    30 กันยายน 2547 13:35 น. - comment id 341394

    ไม่มีตัก ใด ๆ ในโลกนี้จะนุ่มเท่า อีกแล้ว
    
  • แอ็ปเปิ้ล

    30 กันยายน 2547 15:53 น. - comment id 341456

    ที่ไหน ๆ ก็คงไม่อบอุ่นเหมือนที่บ้านเราหรอกนะ
    น้องเงาพระจันทร์ พี่เปิ้ลบางครั้งก็เคยรู้สึก
    เหนื่อย ๆ ล้า ๆ กับสิ่งรอบกายเหมือนกัน
    แต่เวลากลับบ้านไปก็รู้สึกดีนะ
    
    กลับบ้านเรานะ รักรออยู่ อิอิ
    อย่างเค้าบอกละ โลกภายนอกย่อมมีเรื่องราว
    ทั้งดีและร้าย และโลกส่วนตัวของเรา
    เป็นโลกเดียวที่เราสามารถกอบเก็บความ
    สุข ความฝัน ความหวัง ไว้ได้มากกว่า
    
    พูดแล้วก็อยากกลับบ้านละ ^_____^ 
    แวะมาทักทายนะคะน้องสาว คิดถึงคะ
  • นางฟ้าซาตาน

    30 กันยายน 2547 19:35 น. - comment id 341618

    
    โอยยย...คิดถึงบ้านจัง
    น่ารักมากๆเลยค่ะ
    
    
    
  • ฟ้าสีคราม & กล้าตะวัน

    1 ตุลาคม 2547 15:17 น. - comment id 342221

    งดงามจัง คะ 
    
    
    กลอนน่ารักดี น๊า 
    
    ใช่เลย ไม่มีตักใด ในโลกนี้ ที่อบอุ่นเท่าตั๊กแม่ของเราหรอก เนอะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน