เมล็ดพันธุ์สีแดง ส่องแสงทั่วถิ่น หล่นร่วงลงดิน ไม่สิ้นวิญญาณ์ มาจากท้องทุ่ง มามุ่งศึกษา หวังใบปริญญา สู้หน้าผู้คน โลกแห่งความฝัน ใจฉันสับสน สิ้นแสงมืดมน ไร้คนสนใจ โลกแห่งความจริง คือสิ่งท้าทาย ค้นหาความหมาย ตะกายคว้ามา มีความฝันใฝ่ อยากไปแสวงหา ทิ้งถิ่นทุ่งนา มุ่งหน้าเข้ากรุง มาจากพื้นดิน จากถิ่นท้องทุ่ง หวังจะเฟื่องฟุ้ง จึงมุ่งพรากเพียร หาความฝันใฝ่ อยู่ในห้องเรียน หัดอ่านหัดเขียน วกเวียนวกวน เวลาผ่านผัน ผ่านวันผ่านคน มองไปทุกหน สับสนปนเป.......18/9/46 ใต้327
22 กันยายน 2547 13:19 น. - comment id 335957
มีบางอย่างที่ได้ขาดหายไป จากใจของฉัน ฉันจึงกลับมาเพื่อทวงคืน
22 กันยายน 2547 16:06 น. - comment id 336078
บางอย่างในหัวใจที่ขาดหาย บางสิ่งที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า บางเรื่องราวที่ถูกบั่นทอนในภาพเงา บางครั้งก็เป็นวิถีหนึ่งแห่งการเดินทางของผู้คน บางช่วงเวลาในชีวิตคนเรา ก็จะมีบ้างที่รู้สึกสับสนคะ แต่เมื่อผ่านไปได้แล้ว เราก็จะเข้าใจ ^___^ อยู่ที่เรียนรู้และยอมรับ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ กลอนเขียนได้ดีมาก ๆ เลยคะ
22 กันยายน 2547 16:58 น. - comment id 336132
อยากแต่งกลอนสวยด้วยสาระมีด้วยแบบนี้ได้บ้างจังค่ะ ใครช่วยสอนที :)
22 กันยายน 2547 21:15 น. - comment id 336258
มีความใฝ่ฝัน มุ่งมั่นศึกษา เพื่อได้วิชา คุณค่าความดี มีความใฝ่ฝัน ทุกวันทุกวี ต้องการที่ดี ใบนี้ปริญญา *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
23 กันยายน 2547 01:41 น. - comment id 336416
เหอ เหอ ให้หวยด้วยเหรอคะ
30 กันยายน 2547 17:10 น. - comment id 341483
คุณแอ็ปเปิ้ล.... ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ...หวังว่าคุณคงกำลังตามหามันอยู่เช่นกัน คุณวนัสนันท์...กลอนของคุณใช่ย่อยที่ไหนล่ะ ผู้หญิงไร้เงา...ขอบคุณที่แวะมา และยังไม่ลืม ทิกิ...327 อยู่คณะมนุษย์ ตึก 3 ชั้น 2 ห้อง 7 ลองๆดูอาจจะถูก...
9 มกราคม 2548 16:39 น. - comment id 402884
เมล็ดฝันสีทอง ผ่องอำพันอันสดใส :]