ผ่านไปแล้วใช่ไหมหัวใจรู้ หยัดยืนอยู่เพื่อหวังที่ตั้งหมาย เคยเจ็บปวดใจเปลี่ยวอยู่เดียวดาย กลับสลายหายทุกข์เป็นสุขใจ ไม่คิดหวนกลับเป็นดังเช่นก่อน เป็นบทเรียนสั่งสอนเพราะอ่อนไหว ผ่านเรื่องร้ายมาแล้วคลาดแคล้วไป จำเอาไว้เตือนตนยามพ้นภัย จะผิดถูกอย่างไรอย่าไปสน เมื่อล่วงพ้นช่วงนั้นอย่าหวั่นไหว ปัจจุบันวันนี้ทำดีไป เริ่มต้นใหม่ปรับตัวอย่ากลัวเลย อดีตที่หนาวเหน็บเคยเจ็บทรวง เมื่อเลยล่วงทุกสิ่งอย่านิ่งเฉย สร้างประโยชน์เกื้อหนุนอย่างคุ้นเคย อย่าละเลยหมั่นสร้างแต่ทางดี ผ่านไปแล้วช่วงทุกข์เคยซุกหน้า ได้เวลาแล้วหนออย่าท้อหนี โผล่หัวขึ้นเชิดหน้าไร้ราคี กู้ศักดิ์ศรีทวงสิทธิ์ชีวิตคืน ดั่งตะวันส่องแสงแห่งวันใหม่ พร้อมทั้งกายทั้งใจไม่ขัดขืน ลุกขึ้นสู้อีกหนทนหยัดยืน จะหยิบยื่นรางวัลเพื่อฉันเอง ฯ
25 พฤศจิกายน 2544 13:01 น. - comment id 20888
หายไปนาน ...ได้กลับมาอ่านกลอนของภีมใหม่ ดีจังครับ
25 พฤศจิกายน 2544 13:52 น. - comment id 20896
ให้กำลังใจได้ดีนะ ชอบอ่านงานของ ภีม มาก ดีใจที่ได้ ภีม กลับมานะ
25 พฤศจิกายน 2544 17:41 น. - comment id 20926
ดีจังค่ะกลับมาแล้วมีคนบ่นถึงเยอะเลยเห็นมั๊ย อ่านกลอนภีมแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ
25 พฤศจิกายน 2544 21:16 น. - comment id 20946
สุดยอด มีกำลังใจมากและเป็นกำลังใจให้แต่งกลอนดีๆอย่างนี้ต่อไป
25 พฤศจิกายน 2544 21:38 น. - comment id 20950
กลอนความหมายดีมากๆเลยค่ะ...ชอบมาก อย่าหายไปนานสิ ภีม มีคนรออ่านกลอน ภีมเยอะเลย (^___^)
25 พฤศจิกายน 2544 22:25 น. - comment id 20976
เขียนดี..เพราะและมีความหมายมากค่ะ.....mono อาจจะเข้ามาที่ thaipoem ช้าไป เลยไม่ค่อยได้เห็นกลอนของภีมบ่อยนัก แต่ก็รู้ว่า..คุ้มค่ากับที่เพื่อน ๆ รอคอยนะคะ.....
26 พฤศจิกายน 2544 04:55 น. - comment id 21036
ดีจังเลย... ความเห็นเหมือนเพื่อนๆ จ้า แล้วจะคอยติดตามอีกจ้า
26 พฤศจิกายน 2544 18:01 น. - comment id 21118
กลอนของคุณภีมมีความหมายดีมาก เลย ขอเอาไปให้เพื่อนอ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ