....เมฆก้อนใหญ่ดำทะมึนคลอบคลุมหนา แสงอาทิตย์สาดกลับมืดน่าใจหาย ลมแปรปรวนคลื่นแรงหวั่นมากราย มองดูปลายขอบฟ้าช่างน่ากลัว ....ความเงียบเหงาคลอบคลุมรุมในจิต ฤดีคิดอกหวั่นร้าวไปทั่ว เสียงฟ้าร้องคำรามก้องเริ่มหวาดกลัว เหลือเพียงตัวคนเดียวช่างเหงาจริง ....อยากจะมีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อน มิลางเลือนอยู่ใกล้ให้ทุกสิ่ง เป็นทั้งเพื่อนคนรักซบแอบอิง เป็นที่พักพึ่งพิงยามต้องการ ....หากยามเหงาปลอบใจมิให้ขาด หากเราจากไปไกลก็ห่วงหา หากเงียบไปคิดถึงทุกเวลา หากเราเสียน้ำตาคอยปลอบใจ ....เป็นกำลังใจให้เรายามสับสน คอยปลอบโยนฉุดดึงลุกขึ้นไหว หากเราล้มเติมเพิ่มกำลังใจ จับมือมั่นก้าวไปไม่ทิ้งกัน
ภากร 10 ก.ย. 2547 13:09 น. - ID 60940 
933
3
0
12 มกราคม 2549 23:59 น. - comment id 175555
เพราะมากเลยนะอ่านแล้วซึ้งมากๆ
10 กันยายน 2547 13:31 น. - comment id 328326
เหงามากเลนครับ สำหรับการเดิน คนเดียวที่ไร้ผู้ร่วมทาง ถ่ายทอดอา รมณ์เหงาิิออกมาได้ดีมากๆนะครับ ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 13:39 น. - comment id 328331
หน้าส่วนตัว
ผมชอบเนื้อหา แต่ผมว่าคำบางคำไม่ต้องใช้ผมว่าน่จะได้ความหมายก็ยังดีอยู่และอ่านแส้วยังสัมผัสไม่สะดุด
ผมขออภัยด้วยที่ต้องติด้วยความเครารพ
10 กันยายน 2547 14:36 น. - comment id 328377
แต่ละวันที่มันผ่านไป มีเรื่องราวมากมาย...ผู้คนที่เข้ามาทั้งดีและร้าย ให้ต้องหวั่นไหว...กว่าจะพบ จะเจอะกับคนที่ดี แสนดี เช่นเธอ เหมือนพบคนรู้ใจ...ไม่เคยปฏิเสธ ฉันเป็นแบบไหน ไม่เคยหวั่นไหว จะทำให้ได้ทุกอย่าง หากฉันต้องเปียกฝน คนที่เดินเคียงข้าง อยู่กับฉันไม่ห่าง ก็มีแค่เพียงเธอ หากฉันต้องเดือดร้อน...คนที่ปลอบใจฉัน คือเธอ ถ้าหากไม่ได้พบเธอ..ฉันคงไม่รู้จะทำยังไง อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลยคะ...ใครสักคนอาจ จะเดินทางมา ช้าหน่อย แต่เวลาก็จะทำให้ทุกอย่าง สงบนิ่ง และรับรู้ว่าคนคนนี้แหละคือใครสักคน
10 กันยายน 2547 20:15 น. - comment id 328658
ฉันจะคอยปลอบโยนเธออยู่ตรงนี้ ทุกคราที่เธอต้องการคนห่วงหา คอยดูแลอยู่เป็นเพื่อนทุกเวลา ที่รักจ๋า....มามะมา...หอมแก้มที... อิอิอิ....มาป่วนน่ะค่ะ... ซาบซึ้งมากค่ะ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
