หน้าต่างบานนั้น...เธอปิดไว้ อยู่ในห้องของหัวใจที่ว่างเปล่า อบอวลไปด้วย...ความเศร้า และรุมล้อมด้วยภาพเก่า...กัดกิน ในห้องของเธอนั้น อนาคตและปัจจุบัน...สูญสิ้น ใครตะโกนเรียกไป...ไม่ได้ยิน เธอจมอยู่กับมลทินในใจ เปิดหน้าต่าง...มองทางนี้ เธอจะรู้ว่าโลกนี้...ยิ่งใหญ่ เธอจะรู้ว่าโลกนี้...ยังมีใคร เธอจะรู้ว่าฉันไง...ยังคอยเธอ เธอเจ็บเธอเก็บกดสักเท่าไหร่ ลองตะโกนบอกฉันได้...เสมอ เปิดหน้าต่างออกไป...ใจของเธอ เธอจะพบจะเจอความจริงใจ ในห้องเก่าๆ และเงามืด ชีวิตเธอจืดชืดเกินไปไหม เปิดหน้าต่างดูสีสันกันเป็นไร ยื่นมือมารับอุ่นไอดวงตะวัน ฉันยืนรออยู่นี่ไง..นอกหน้าต่าง อยู่กับอุ่นไอน้ำค้างกลางความฝัน อยู่กับแสงเรืองรองของตะวัน อยู่กับแสงดาวนับพันเป็นเพื่อนใจ เธอลืมมันเถิดภาพเหล่านั้น แล้วยื่นมือมาให้ฉันได้เข้าใกล้ จะกระซิบบอกเธอ...ด้วยหัวใจ ว่าคนดี...ฉันอยู่นี่ไง....คนรักเธอ ---------------------------------------------------- แต่งให้แฟนของน้องชายครับ
31 สิงหาคม 2547 12:44 น. - comment id 320064
เขียนออกมาได้.....อย่างหมดจดกระจ่าง งดงามมากครับ เรื่องความหลังที่ขมขื่น มันเป็นเรื่องยากที่จะพูด เ พราะบางคนก็ ต้องการเก็บมันไว้ เพื่อที่จะคัดเอาส่วน ที่หวานไว้ระลึกถึง ขอให้น้องชายคุณ Burst จงเพียรพยายามลบความหลังเก่า ของเธอทิ้งไปและความความหวังใหม่ที่ มีแต่ความหวานชื่นให้เธอนะครับ ๚ะ๛ size>
31 สิงหาคม 2547 19:09 น. - comment id 320276
แต่งได้ดีมากค่ะแวะมาทักทายค่ะ
31 สิงหาคม 2547 21:51 น. - comment id 320403
มาไม่ทันคุณโรเบิร์ต ชิงบอกไปเสียหมดแล้วค่ะ ถ้างั้น คูณสองนะคะ
31 สิงหาคม 2547 21:54 น. - comment id 320407
มีนัยลึก ๆ ให้คิดดีค่ะ
31 สิงหาคม 2547 22:50 น. - comment id 320450
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมในผลงานนะค่ะ