...รั้ว...

พี่ดอกแก้ว

แสงยามเย็นเน้นริ้วที่ทิวทุ่ง 
สีแดงปรุงพื้นหล้าพาใจหาย 
ใกล้เวลาทิวาจะวางวาย 
แสงสุดท้ายอ้อยอิ่งทิ้งเรื่องราว 
พักสายตามองไปไม่ไกลบ้าน 
ที่ริมลานมีรั้วทาสีขาว 
เอียงระเนระนาดพาดใบพราว 
จากสายยาวโยงใยในพืชพันธุ์ 
เดิมแข็งแรงแบ่งกั้นปักปันเขต 
กีดอาเพศโจรภัยใช้รั้วกั้น 
เมื่อเวลาผ่านไปหลายปีพลัน 
ไม้รั้วนั้นผุพังไม่ยั่งยืน 
เหลือโครงสร้างร่างงอพอได้เห็น 
กลับกลายเป็นค้างไม้ไม่แข็งขืน 
เป็นที่พึ่งไม้เลื้อยค้ำต้นยืน 
ให้เริงรื่นตามกาลสำราญตน 
ต่างอะไรกับเราคราวชรา 
คลายแกร่งกล้าล้ากายเลิกหมายผล 
มิอาจเหมือนคราวฉกรรจ์ที่บันดล 
แสดงตนเก่งกาจอาจกำลัง 
แม้นไม่ถึงคราวล้มจมผืนดิน 
แต่คลายสิ้นบารมีที่เข้มขลัง 
คล้ายหลักไม้ถึงกาลที่ผุพัง 
ได้แต่ยังเลี้ยงดรุณรุ่นอ่อนวัย 
ครั้นพิศไปใต้เงาสนธยา 
กลับเห็นค่าเคยวางสร้างนิสัย 
การกระทำความดีมีวินัย 
เหมือนดั่งรั้วกั้นใจไร้เรื่องทราม 
แม้นชรามาเยือนเรือนกายนี้ 
คุณความดีที่เคยชินก็รินหลาม 
มีหัวใจแห่งผู้ให้อย่างงดงาม 
เหมาะสมตามวัยตนคนชรา				
comments powered by Disqus
  • plaing_piu

    31 สิงหาคม 2547 11:14 น. - comment id 319999

    หัวโขนเมื่อละวางช่างสบาย....
  • คนเมืองลิง

    31 สิงหาคม 2547 11:17 น. - comment id 320002

    พี่ดอกแก้วแต่งได้ดี ซึ้งมากเลยค่ะ
    
    
  • เพียงพลิ้ว

    31 สิงหาคม 2547 11:20 น. - comment id 320003

    จะเก็บกลอนพี่ดอกแก้วไว้สอนตัวเองต่ะ
  • เมกกะ

    31 สิงหาคม 2547 11:54 น. - comment id 320033

    เมกแวะมาให้กำลังใจก่อนทานข้าวนะครับพี่
    อย่าลืมทานข้าวนะครับ  จะเที่ยงแล้ว  อิอิ  หรือจะมาหม่ำกับเมกครับ
    วันนี้  อาหารเยอะนะครับ  อิอิ  ต้มยำปลาซ่อนด้วย  แกงเขียวหวาน
    ก็มีนะครับ  หมูกะทะก็จัดมาแล้ว  แถมท้ายด้วยคะน้าหมูกรอบ ของโปรดเมก
    อิอิ  เชิญทานด้วยกันครับพี่ จิ๊จิ๊
    
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • Robert TingNongNoi

    31 สิงหาคม 2547 12:03 น. - comment id 320040

     
    งามในลีลาที่แสนพริ้ว   เหมือนได้ปลิวไป
    ชื่นชมความงามด้วยตนเอง     เรื่องของรั้ว
    เป็นที่กั้นความชั่วไม่ให้เข้าบ้าน เปรียบได้
           การกระทำ.....ความดี......มีวินัย 
           เหมือนดั่งรั้วกั้นใจไร้เรื่องทราม
    เปรียบได้ดัถูกตามแก่นแท้แห่งธรรม๚ะ๛
    
    size> 
    
  • ลี่...ชวนมาเยือน

    31 สิงหาคม 2547 13:06 น. - comment id 320085

    ประทับใจกับงานของพี่ทุกๆ งานเลยนะคะ
    ................................................................
    ลี่...ผู้มาเยือน
    .
  • ดินสอ

    31 สิงหาคม 2547 18:08 น. - comment id 320210

    วัยชรามาถึงดั่งไม้ผุ
    และอายุล่วงเลยมาป่านนี้
    คุณและค่าของความดี
    ยังคงมีคู่แผ่นดิน
  • ..สีน้ำฟ้า..

    31 สิงหาคม 2547 19:55 น. - comment id 320296

    มาเขย่งเกาะรั้วดู  (พี่) ดอกแก้ว 
    
    ^_________^
    
    
  • มณี ปัทมะ ตารา

    31 สิงหาคม 2547 19:56 น. - comment id 320297

    พักร่างวางลงปลงกาย 
    มิหมายปลายฟ้าท้าฝัน 
    เพียงเพื่อเผื่อแผ่แก่กัน 
    ไม่หวั่นสั่นคลอนอ่อนใจ 
    
    ไม่หวังฝังฝากมากผล 
    ไม่ยลคนพร้อมน้อมแสน 
    ไม่อยากรับรู้นอกแดน 
    ไม่แค้นแอ่นรับนับนินทา 
    
    ธรรมะสวัสดีค่ะ คุณพี่ดอกแก้ว
  • tiki

    31 สิงหาคม 2547 20:44 น. - comment id 320326

    งามและ ถูกต้องตรงที่ควรเป็น เป็นอย่างยิ่งค่ะ
    เมื่อเราเด็กเราเคยมองคนชราที่มีคุณค่าอย่าง
    ยกย่องเทิดทูนฉันใด เราในวัยชราก็ควรบำเพ็ญการให้อย่างมั่นคงฉันนั้น เป็นหลักเป็น
    ร่มให้แก่เยาวชนต่อไป  ชื่นชมผลงานค่ะ
    ทิกิ_tiki
  • ชัยชนะ

    31 สิงหาคม 2547 22:32 น. - comment id 320433

    เคยแต่คว้ารั้วพืชพรรณนั้นกินไป
    ช่างสอนใจรั้วพูดได้ให้มองเห็น
    สัจธรรมความเป็นจริงตามกฏเกณฑ์
    ไม่โอนเอนถ้าฐานรากหากมั่นคง
    
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    31 สิงหาคม 2547 22:47 น. - comment id 320447

    แม้วันวัยเปลี่ยนผันนั้นคงแน่
    แต่นิสัยติดตัวแท้ไม่หน่ายหนี
    ยิ่งมากด้วยร่ำรวยในความดี
    ก็คงมีคนเห็นตลอดกาล
    
    *-*แต่งได้ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แถมความหมายดีมากด้วยค่ะ ชอบจัง*-*
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:54 น. - comment id 320497

    @...น้องปุ๋ย มณี ปัทมะ ตารา... 
    
    การยอมรับ...นับว่ายากหากแข็งขืน 
    ด้วยต้องฝืนรู้สึกนึกเทียบไว้ 
    เพราะมีตนเป็นหนึ่งเหนือสิ่งใด 
    จึงไม่อาจทำใจยอมรับรอง 
    
    ต้องผ่านการศึกษาปัญญาสาร 
    เริ่มเขียนอ่านฝึกฝนพ้นหม่นหมอง 
    เข้าใจเรื่องชีวิตคิดตริตรอง 
    ถึงยามต้องเปลี่ยนไปไม่คร่ำครวญ 
    
    
    ขอบคุณในบทกลอนที่มีค่าค่ะน้องปุ๋ย 
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:54 น. - comment id 320498

    @...plaing_piu ... 
    
    ใช่แล้วค่ะ ...ความยึดถือในตัวตน ชนชั้น และโลกธรรม 
    ล้วนนำความทุกข์มาสู่ผู้ที่ยึดถือเสมอ 
    ขอบคุณที่แวะมานะคะ
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:54 น. - comment id 320500

    @...คนเมืองลิง... 
    
    บทบาทและลีลาของชีวิต 
    เป็นสิ่งที่น่าศึกษานะคะ..แม้ว่าจะผ่านมาแล้ว 
    แต่ถ้ารู้จักมองดู เราก็จะพบครูของชีวิตได้ไม่ยาก 
    
    ขอบคุณที่มาเป็นกำลังใจเสมอนะคะ 
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:55 น. - comment id 320501

    @...เพียงพลิ้ว... 
    
    ขอบคุณที่ให้เกียรตินะคะ ..ด้วยความยินดีค่ะ 
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:55 น. - comment id 320502

    @...เมกกะ... 
    
    เมนูน่าทานจังเลยละ ..แต่ว่าจะรับไปร่วมวงจริงหรือ 
    อย่าหาว่าไม่เตือนนะ ..เพราะอาจจะไม่ราบรื่นในการทานก็ได้ เพราะว่ากระเพาะอาหารยังงอแงอยู่เลย 
    
    ขอบคุณมากนะคะผู้ชายอารมณ์ดี จิ๊จิ๊
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:56 น. - comment id 320503

    @...ทิงนองนอย... 
    
    ในยามเย็น..เคยยืนมองรั้วที่อยู่ข้างบ้าน 
    เห็นความแตกต่างว่า ..รั้วที่แข็งแรงดี มักจะไม่มีไม้เลื้อยมาเกี่ยวเกาะ แต่รั้วที่ผุพังโยกคลอนแล้ว มักจะมีเถาไม้เลื้อยมาพาดพันไว้ ..บางทีก็พวกเถาเหล่านี้แหละที่ช่วยทรงสภาพของรั้วไว้ให้ย้งเป็นรั้ว 
    
    แล้วก็คิดถึงคนแก่ชรา ที่พ้นวัยทำงานคือเกษียณอายุแล้ว ก็มักจะเปลี่ยนงานมาเป็นคนเลี้ยงหลานเลี้ยงเด็กๆ แต่บางคนก็ทำอย่างอื่นที่ไร้ค่า 
    
    มองว่า นอกจากความรักในลูกหลานแล้ว ผู้ชราเหล่านั้นย่อมต้องมีความเมตตากรุณาเป็นแกนของใจ ซึ่งมีและสะสมไว้มาแต่เดิมแล้ว 
    
    แม้จะไม่แข็งแรงทำงานหนักได้ ก็ผันตนมาทำงานเบาๆ ไม่ต่างจากรั้วเก่าๆอย่างไรเลย
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:56 น. - comment id 320505

    @...น้องลี่...ผู้มาเยือน... 
    
    ขอบคุณมากนะคะ ..ขอบคุณในกำลังใจที่มอบให้ทุกคราวครั้งค่ะ 
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:57 น. - comment id 320507

    @...น้องจ๋า ดินสอ... 
    
    ทุกวัยไม่ไร้ดี 
    ต่างก็มีโอกาสทำ 
    ดำเนินตามทางธรรม 
    ไม่นิ่งนอนตอนชรา 
    
    สวัสดีค่ะน้องจ๋า..
    
  • พี่ดอกแก้ว

    31 สิงหาคม 2547 23:58 น. - comment id 320509

    @...คุณทิกิ... 
    
    ขอบคุณมากนะคะ ... 
    ที่มาช่วยยืนยันมุมมองด้านนี้ ที่หลายคนมองไม่เห็น 
    และขอบคุณมากๆที่มาร่วมกิจกรรมงานาธารณกุศลเสมอ 
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    1 กันยายน 2547 00:01 น. - comment id 320511

    @...น้องแจม สีน้ำฟ้า... 
    
    เขย่งแล้วเห็นรึยังเจ้าตัวดี 
    งานหายยุ่งเหยิงรึยัง ..ได้ข่าวว่าฝีมืองานเขียนนั้นขึ้นแท่นแล่นลิ่วฉิวปลิวลมลงทะเลไปแล้ว...อิอิ 
    
    ขอให้มีความสุขกับงานเขียนนะคะ อย่าลืมพักผ่อนด้วยล่ะ
  • พี่ดอกแก้ว

    1 กันยายน 2547 00:05 น. - comment id 320515

    @...ชัยชนะ... 
    
    ลืมโครงสร้างร่างเบือนเลือนรากฐาน 
    เฝ้าฝันหวานยอดหลังคาดูน่าขัน 
    จะเติบโตสูงใหญ่เท่าใดกัน 
    ความคงมั่นคือพื้นฐานอันสมบูรณ์ 
    
    แม้จะเป็นรั้วผุๆ แต่เป็นที่มั่นของไม้เลื้อยให้เราเก็บกินได้สะดวกนะคะ 
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    1 กันยายน 2547 00:06 น. - comment id 320517

    @...ผู้หญิงไร้เงา... 
    
    กี่วัยวันมั่นหมายในความดี 
    เสริมสร้างศรีจนชำนาญการนิสัย 
    จวบชราร่างกายเปลี่ยนแปลงไป 
    แต่หัวใจแห่งความดีนี้ไม่แปร 
    
    ขอบคุณมากค่ะน้องตูน... 
    
    
  • อาภาภัส

    1 กันยายน 2547 01:26 น. - comment id 320572

    โบราณนานมา  ชีวิตขีวา สุขสร้างทางใส
    อยู่ด้วยเสียสละ  ธรรมะนบใน  บรรพชนยิ่งใหญ่  ค้ำไว้จึ่งมี
      ดั่งรั้วมั่นคง  เสริมสร้างสูงส่ง  ก่อศักดิ์และศรี
    ฤาดุจพืชพรรณ กินมันเขียวดี กระถินเซ็กซี่ อยู่ทีแต่งเติม
  • พี่ดอกแก้ว

    1 กันยายน 2547 13:30 น. - comment id 320932

    @...อาภาภัส...
    
    แผ่นดินอันเสรีมีมานาน
    ทุกเรือนชานอยู่รวมกันฉันน้องพี่
    ปลูกพืชผักสวนครัว..รั้วไมตรี
    ไร้กำแพงแบ่งสีผืนแผ่นดิน
    
    ขอบคุณค่ะอาภาภัส
    
  • เพราะรัก

    1 กันยายน 2547 23:44 น. - comment id 321475

    แวะมาทำความรู้จักและทักทายค่ะสวัสดีค่ะพี่ดอกแก้ว
  • พี่ดอกแก้ว

    2 กันยายน 2547 10:18 น. - comment id 321702

    @...เพราะรัก...
    
    สวัสดีค่ะ 
    ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ....
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน