มิเคยคิดจรดน้ำหมึกลงกระดาษ ร่ายกลอน กาพย์ โครง ฉันท์ ให้หนักหนา แต่วันนี้จิตใจบังคับพา ปรารถนาส่งแรงใจไปถึงเธอ สิบเอ็ดวัน ผ่านมาทำใจหาย เธอมิคลายป่วยไข้ที่หนักหนา ต้องเจาะปอดตรวจเชื้อที่ติดมา ต้องฉีดยา รับน้ำเกลือ ช่วยอาการ แสนรัก แสนห่วง แสนคิดถึง ห้วงคนึง ของจิตใจ ส่งไปหา วอนสายลม สายน้ำ โปรดนำพา ความห่วงหา กำลังใจ ส่งให้เธอ อยากไปหา อยากไปเยี่ยม ก็มิได้ ถึงอยู่ใกล้ แต่เหมือนไกล สุดขอบฟ้า เธอมีคน คอยเฝ้าไข้ ตลอดเวลา ขอบคุณเธอ ที่โทรหา ยามลำพัง ป่วยแสนป่วยแต่ก็ยังมาห่วงฉัน อยู่ลำพังเกรงเหงา กลัวหวั่นไหว จริงๆแล้ว เธอกลัวฉันน้อยใจ ที่มิให้ไปเยี่ยม ไปดูแล ไม่เป็นไร ไม่น้อยใจ หรอกที่รัก แจ้งประจักษ์ถึงสิทธิ์ว่าเพียงไหน รักที่เธอให้สัญญาไม่เป็นไร ฉันก็ยังดูแลไว้เป็นอย่างดี ขอให้หายเร็วๆนะที่รัก อย่ากังวลมากนัก ยังไงก็หาย แรงอธิษฐานของฉันจะผ่อนคลาย โรคร้ายจะจางหายกลับกลายดี ฝากผู้หญิงคนนั้น ดูแลเธอ ยามตื่นให้พบเจอเธอคนนั้น อยู่เคียงข้าง แนบชิด ดูแลกัน ทำหน้าที่ ตรงนั้น แทนฉันที่
น้ำมนต์ 26 ส.ค. 2547 15:06 น. - ID 59733 
1956
2
0
26 สิงหาคม 2547 15:45 น. - comment id 317100
ซาบซึ้งกินใจในความรักมากครับ กลอนจึงออกมางดงามเปี่ยมความ ปราถนาดีได้อย่างยิ่งยวดจัง ๚ะ๛ size>
26 สิงหาคม 2547 17:41 น. - comment id 317163
ยังไงก้อดีใจนะคะ อย่างน้อยก็ได้รักค่ะ
26 สิงหาคม 2547 18:13 น. - comment id 317172
T_T ฮือ ฮ์อ ซาบซึ้งอ่ะ แง้แง้ น้ำตาร่วง /*/ ขอหายเธอผู้นั้นได้หายป่วย หายเจ็บไข้มีคนช่วยส่งใจหวัง ขอสักครั้ง ร่วมเป็นแรงส่งพลัง เธอจงยัง ลุกขึ้นยืน ฝืนกลับมา
27 สิงหาคม 2547 13:13 น. - comment id 317568
กินใจซาบซึ้งมากเลย ทำให้คนที่ป่วยรู้สึกอุนใจที่ยังมีคนที่คิดถึงและหวงหาและไม่รู้สึกเหงาด้วย จะเป็นกำลังใจให้นะนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
