หน้าส่วนตัว
สายลมเย็นแผ่วเบาพัดพาผ่าน
กาลเวลาอันแสนนานเพิ่งมาถึง
จากวันนี้สู่วันวานยังตราตรึง
ยังรอคอยและคนึงอยู่เรื่อยมา
อยากเป็นนกเที่ยวโบยบินอยู่ฟากฟ้า
เป็นดั่งปลาที่ว่ายแหวกในสายน้ำ
เป็นพายุที่พัดโหมกระหน่ำนาน
เป็นดอกจานที่โรยร่วงลงสู่ดิน
อยากจะมีชีวิตที่ฝันไฝ่
จึงเริ่มทำวันใหม่ให้มาถึง
หอบความยากลำเค็ญมิคำนึง
แม้ซาบซึ้งความเจ็บปวดมิเอ่ยคำ
สู่วันที่ชื่นชมและยินดี
จดจำห้วงวินาทีที่สุขสันต์
สำนึกในความมานะสู้บากบั่น
ฝันจงฝันและทำให้เป็นจริง
ประภัสสุทธ 20 ส.ค. 2547 12:48 น. - ID 59325 
1521
4
0
20 สิงหาคม 2547 15:19 น. - comment id 313574
แต่งกลอนได้อ่อนพริ้วงดงามมากครับ ๚ะ๛ size>
20 สิงหาคม 2547 15:22 น. - comment id 313579
จากวันนี้สู่วันหน้าเหมือนฟ้าใหม่ ที่เบิกบานสดใสไม่หม่นหมอง อยากคอยเฝ้าฝันใฝ่ใจครอบครอง ความสุขปองในจิตคิดฝันจริง *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
21 สิงหาคม 2547 12:29 น. - comment id 314079
สู่เส้นทางสายฝันสรรค์มาสร้าง ไม่อ้างว้างด้วยดื่มด่ำน้ำใจฝัน สู่ความรักความหวังฝั่งนิรันดร์ ด้วยยึดมั่นฝันทุกบทรสหัวใจ ขอฝากฝันนั้นเป็นจริงสิ่งที่เห็น แม้นลำเค็ญจะผลักดันความฝันใฝ ระลึกคำพร่ำภิรมย์ผลักขมไป ฝันฝากไว้หวานรสบทประพันธ์ ขอให้ฝันเป็นจริงนิรันดร์ค่ะ ทิกิ
23 สิงหาคม 2547 14:26 น. - comment id 315239
ขอบคุณมากครับที่แวะมาเยี่ยม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
