ตะวันลาฟ้าหมองครองความหม่น ผ่านเวลามาจนใกล้พลบค่ำ กายที่แกร่งเริ่มอ่อนแรงแฝงความช้ำ ใจที่ตรำตรากการงานถึงกาลโรย มองลำแสงสุดท้ายที่ปลายฟ้า เอ่ยคำลากับดวงใจที่แห้งโหย อย่าสิ้นแรงพร้อมตะวันที่ร่วงโรย เจ้าจงโปรยรัศมีที่งดงาม ยังมีผู้มืดมิดไร้ทิศหลง และบุกฝ่าป่าดงกลางพงหนาม ในคืนค่ำราตรีที่คล้อยยาม รอรับความช่วยหลือเกื้อชีวี อย่าเสียดายมาลีที่กลีบท้อ และพันห่อเกสรซ่อนลายสี จงไปดอมบุปผาราชาวดี ส่งกลิ่นหอมย้อมเสรีราตรีกาล ตะวันเร้นเช่นหลบหน้าอย่าท้อทอด จงโอบกอดบุหลันไว้ด้วยใจหาญ ทุกนาทีมีค่าเอนกการณ์ ใช่ทุกสิ่งจะอวสานต์เพระตะวัน จะขืนดวงจันทราอย่าปรากฏ จะรั้งรถทินกรอย่าคลอนฝัน ไม่อาจรั้งหรือขืนได้ดุจเดียวกัน ต่างเส้นทาง..ต่างความฝัน...ถึงวันลา
17 สิงหาคม 2547 10:59 น. - comment id 312930
ครับ ชีวิตทุกชีวิตถูกกำหนดเมื่อตะวัน ขึ้น แต่มิจำต้องสิ้นสุดที่ตะวันตก ชื่น ชมมากครับ ปรัชญาที่แฝงมาในกลอน ถึงจะท้อแท้มากเพียงใด แต่ชีวิตก็ต้อง ก้าวเดินต่อไปตามครรลองครับ ต่างเส้นทางต่างความฝันต่างสรรหา โชคชะตาถูกกำหนดหมดทางหนี จักทำชั่วหรือใฝ่เพียรแต่ความดี ก็อยู่ที่...เรากำหนด...บทบาทเรา ๚ะ๛ size>
17 สิงหาคม 2547 12:35 น. - comment id 312974
ที่สุดของความงามอยู่ที่ ตอนพระอาทิตย์ตกทางทิศตะวันออก และตะวันขึ้นทางทิศตะวันตก ความฝันที่งดงาม คือการข้ามหนทางที่สร้างไว้
17 สิงหาคม 2547 12:37 น. - comment id 312978
ต่างเส้นทาง..ต่างความฝัน...ถึงวันลา... ช่างไพเราะเหลือเกินแล้ว.... พี่ดอกแก้วเก่งจังค่ะ...รังสรรค์งานได้งามยิ่งนัก... ดาหลาขอชื่นชมจากใจนะค่ะ...
17 สิงหาคม 2547 16:19 น. - comment id 313088
ต่างเส้นทางหรือต่างฝันไปกันได้ สิ่งที่คล้ายกันไปใช่ได้หมด มีสิ่งขาดสิ่งเกินมาแทนทด อย่ากำหนด..คำว่าลา..ค่าต่างกัน ต่างเส้นทาง ไม่ใช่ทางขนานนี่นาเดี๋ยวก็เลี้ยวมาเจอกันได้อิอิอิ
17 สิงหาคม 2547 18:20 น. - comment id 313166
ice poem
19 สิงหาคม 2547 20:19 น. - comment id 313228
เรนฝัน .. เห็นโลก..สวยงาม.. มีความเมตตา ... ความรัก.. มอบให้กัน .. เรน..ไม่อยากให้ ..โลกมีสงคราม..จริงๆ นะคะ.. ส่วนหนึ่ง ..ในความฝัน.. จะมุ่งมั่น ..ตาม...สัญญา.. จะบอกพ่อ ..ที่อยู่บนฟ้า.. จะตามหา ..ความเมตตา ..ให้..เหมือนพ่อ.. ..จะให้.. จะรัก.. จะไม่บ่นเรื่องหนัก ..ที่ทำให้ท้อ.. จะก้าว..จะสู้ ..เดินต่อ.. จะบอกพ่อ .. ว่าเรน ..ไม่หวั่น.. เรน.. ขออนุญาต ..แจมงาน ที่มี..คุณค่า.. แบบ เรน.. หัดเขียน ..นะคะ..
20 สิงหาคม 2547 11:26 น. - comment id 313456
@...ทิงนองนอย... ต่างเป้าหมายใจต่างห่างจุดยืน ใยต้องฝืนให้ผสมปมนิสัย เมื่อเลือกกันคนละทางต่างเดินไป ให้เข้าถึงเส้นชัยแต่ละคน เป้าหมายต่างกัน บทบาทจึงต่างกัน ไม่มีประโยชน์ที่จะไปบังคับใจใครให้คิดเช่นเรา แต่ถ้าหากสามารถบังคับใจเราได้ ก็จะมีประโยชน์มากในการเดินทาง
20 สิงหาคม 2547 11:26 น. - comment id 313457
@...รวิ... ที่สุดของความงามอยู่ที่ไหน อยู่ที่ใจ....รับรู้และเห็นค่า คนบางคนมืดบอดนัยนา กลับรู้ว่าสิ่งใดงามตามจินต์ตน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ....รวิ
20 สิงหาคม 2547 11:27 น. - comment id 313458
@...ดาหลา... อิอิ...มาพร้อมน้ำลูกยอหลายลังเลยนะคะ ขอบคุณที่ชื่นชอบค่ะ ความฝันที่แตกต่าง...จึงสร้างเส้นทางสายต่างกัน และสิ่งเหล่านี้ที่ทำให้คนแตกต่าง จึงไม่แปลกเลยที่ใครๆหลายคนไม่เป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการ
20 สิงหาคม 2547 11:27 น. - comment id 313459
@...คนเมืองลิง... บางเวลาที่ความต่างสร้างสมดุล เป็นด้านบวกเจือจุนให้เสริมค่า แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นไปตลอดมา ถึงเป้าหมายเบื้องหน้าต้องทางเดียว..กัน ช่างคิดนะคนเมืองลิง ...หยวนได้บางเวลา แต่สุดท้ายปลายทางแล้วต้องเดินบนทางเดียวกัน ฝันเหมือนกัน จึงจะพบจุดหมายอย่างเดียวกัน
20 สิงหาคม 2547 11:28 น. - comment id 313460
@...cool-hearted... ขอบคุณมากค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักและยินดีต้อนรับนะคะ
20 สิงหาคม 2547 11:29 น. - comment id 313462
@...เรนน้อย... สงครามเริ่มต้นที่ความคิด เมื่อมีความแตกต่าง ...ความขัดแย้งก็เกิดขึ้น สนามรบแห่งแรกคือ ...ใจของเราเอง ที่รบกับความต้องการ ไม่ต้องการ ความโกรธและความกลัว ตามหาความสงบและสันติสุขให้พบนะจ๊ะเรนน้อย ระหว่างทางก็ขอให้ปลอดภัย เปี่ยมไปด้วยมิตร สวัสดีจ้ะ...เด็กที่หัดเขียนงานใจที่สวยงาม
20 สิงหาคม 2547 19:35 น. - comment id 313662
สงสัยคงไปขอร้องหนุมานมาช่วย กาลเวลาแม้หมุนเวียนแปรเปลี่ยนผัน แต่ความฝันมั่นคงตรงเสมอ จะเช้าสายบ่ายค่ำคำนึงเธอ แม้พบเจอจูบในฝันฉันสุขใจ
20 สิงหาคม 2547 22:55 น. - comment id 313789
@...ชัยชนะ... หนุมานชาญสมรนอนฝันหวาน มิอาจรั้งทิวากาลให้อยู่ได้ หนีลงก้านกอบัวหายหัวไป เส้นทางใคร..เส้นทางมัน..เลือกกันเอง ที่จริงแล้วทุกอย่างต่างเปลี่ยนแปลง เพียงแต่บางสิ่งสังเหตเห็นง่าย บางสิ่งเห็นยาก จึงคล้ายภาพลวงตาลวงใจว่าไม่เปลี่ยน
21 สิงหาคม 2547 10:59 น. - comment id 314013
สุริยันจันทรายามคลาจร ยังหลีกรอนอ่อนแสงแห่งความหวัง เป็นความฝันคนให้ได้เกิดพลัง สู่เบื้องหลังฝังจำไว้ใคร่ครวญ. แก้วประเสริฐ.
22 สิงหาคม 2547 11:44 น. - comment id 314581
@...แก้วประเสริฐ... สุริยันผันร่างกลางทิวา ดวงจันทรากลางราตรีที่เด่นโฉม ต่างเวลาปรากฏตนบนโพยม แต่เป็นโคมแสงสว่าง..ไม่ต่างกัน ดูเหมือนจะต่างเส้นทางกันระหว่างดาวสองดวงนี้ แต่ที่เหมือนกันจนเป็นเส้นทางเดียวกันก็คือ..การให้แสงสว่าง... เส้นทางของผู้ให้..แม้จะอยู่บนมุมไหนของโลกก็มีเป้าหมายเดียวกันเสมอ ขอบคุณค่ะแก้วประเสริฐ
22 สิงหาคม 2547 12:17 น. - comment id 314605
แวะมาทักทายค่ะ
22 สิงหาคม 2547 23:30 น. - comment id 314974
@...ลอยไปในสายลม... สวัสดีค่ะ ...ขอบคุณนะคะ