ในศาลาคนเศร้าคราวเย็นย่ำ ฟ้าเริ่มคล้ำหม่นแสงแฝงความเหงา เสียงรำพึงรำพันอย่างแผ่วเบา จากร่างหนึ่งพิงเสาหมดอาลัย ทุกถ้อยความเต็มไปด้วยไฟทุกข์ ไร้เรื่องสุขผิดหวังนั่งร่ำไห้ ไม่อยากมีทั้งชีวิตและจิตใจ พร้อมปิดฉากลงไปกับทิวา โทษความด้อยน้อยใจในตัวตน เปรียบกับชนทั่วไปในแหล่งหล้า ว่าไม่มีใครถูกทุกข์บีฑา เท่าชีวาของตนคนเข็ญใจ เคยมีผู้เดินทางผ่านศาลา แบกทุกข์มาเต็มหลังฝังรอยไหม้ แวะมาพักศาลากลางทางไกล รอแสงใหม่ส่องฟ้าครารุ่งราง ฟังความทุกข์ผู้อื่นไม่ชื่นจิต ช่วยขบคิดแก้ปัญหาพาสะสาง ส่งน้ำใสให้เขาจนเศร้าจาง ชำระล้างฝุ่นหมองไม่ครองตา กี่คนแล้วคนเล่าช่วยเขาได้ แต่หนึ่งคนจนใจในปัญหา คือตนเองแพ้ลมในมรรคา ฝุ่นเข้าตาทั้งสองมองพร่าเลือน เห็นชีวิตเพียงฉากฟากกระทบ ยอมสยบให้ทุกข์รุกเป็นเพื่อน ทิ้งความดีขับไล่ไสจากเรือน พอความเศร้ามาเยือนรีบรับรอง ลืมน้ำใสใจงามยามอดีต ไร้ยางลบกลบขีดที่หม่นหมอง ปล่อยหัวใจให้แผลมาครอบครอง น้ำตานองทุกครั้งหลังสิ้นวัน ศาลาจนคนเศร้าไม่เข้าฝา ทั้งสี่ด้านโล่งตาเห็นเขตขัณฑ์ กลับไม่เห็นอาทิตย์และดวงจันทร์ แต่ละวันหมุนเวียนเปลี่ยนแสงทอ เมื่อมีมืดแล้วไฉนไม่สว่าง วันหนึ่งทุกข์ต้องจางลงได้หนอ หากน้ำใสที่เหลืออยู่ไม่เพียงพอ คงต้องขอน้ำตามาล้างใจ ให้ฝุ่นผงกลบฝังพรั่งพรูออก ไม่ย้อนยอกเคืองตาพาสดใส เลือกเอาเถิดน้ำภายนอกหรือภายใน ล้างตาใสคราเศร้าเราเลือกเอง
พี่ดอกแก้ว 19 ก.ค. 2547 07:21 น. - ID 57578 
3021
20
0
19 กรกฎาคม 2547 09:35 น. - comment id 300815
กลอนที่ไพเราะและงดงามทั้งรูปฉันทลักษณ์การ เลือกสรรคำ สำเนียงแห่งกลอนยามอ่านมันเรียก ขานหัวใจให้เศร้าหมอง ขอชมจากใจเยี่ยมมาก๚ะ๛ size>
19 กรกฎาคม 2547 10:25 น. - comment id 300845
แวะมาเยือนศาลาคนเศร้าครับ... สำหรับฝีมือ เยี่ยมเช่นทุกครั้งที่แวะมา เขียนได้ดีครับพี่ไม่เศร้าดั่งที่คิด แต่ให้แง่มุมที่ตริตรองอย่างสมเหตุผล เป็นงานดีดีที่ได้อ่านในวันนี้... ขอบคุณงานดีดีครับ
19 กรกฎาคม 2547 10:54 น. - comment id 300864
เศร้าจังเลยครับ แวะมาเยี่ยมครับ แต่งกลอนได้ยอดเยี่ยมมากครับขอชมจากใจจริง
19 กรกฎาคม 2547 11:18 น. - comment id 300876
ผมคนไม่เศร้าครับ แต่อ่านแล้วเศร้าเลย จ๋อยสนิท สั่งน้ำมูกฟืดๆๆๆ โอยยยยยยยยย
19 กรกฎาคม 2547 11:22 น. - comment id 300878
ใครมาเยี่ยมเรือนชานต้องแอบดู ปิดประตูไม่ต้อนรับคุณเศร้าหมอง คุณสำราญมาหารีบรับรอง ร่วมปรองดองสุขสันต์ทุกวันเลย.. คุณสำราญ จะมาทุกวันเชียวรึเดี๋ยวคุณ ระทม คุณโศก คุณไหวเอน ก็น้อยใจแย่สิที่ไม่ต้อนรับ อิอิ
19 กรกฎาคม 2547 11:25 น. - comment id 300881
เสียงกระซิก..กระซิกระริกฝืน แหบสะอื้นขืนข่มตรมมิหาย สิ่งช้ำชอกตอกย้ำเฝ้าทำลาย มันคลับคล้าย...คลับคล้ายจะวายวาง
19 กรกฎาคม 2547 12:57 น. - comment id 300949
กลอนซึ้งกินใจมากเลยค่ะ ชอบจริงๆ ผ่านศาลาคนเศร้ายิ่งเศร้าจิต ในชีวิตพบความเศร้าไร้ความหมาย อยากพบสุขกับเขาเราเจียนตาย โลกมลายเหลือศาลามาพักพิง..
19 กรกฎาคม 2547 13:03 น. - comment id 300961
แต่งเพราะดีครับ ผมขโมยรูปแล้วนะ อิอิ
19 กรกฎาคม 2547 13:06 น. - comment id 300967
หน้าส่วนตัว
งามๆงามมากๆซาบซึ้งกินใจเหลือสุดพรรณา เปรียบเปรยได้ยอดจริงๆครับ
แก้วประเสริฐ.
19 กรกฎาคม 2547 13:53 น. - comment id 301011
นั่งศาลาคนเศร้าได้เท่านั้น ไม่เคยหันไปเห็นเช่นจันทร์ฉาย ยังคงอยู่ลำพังนั่งเดียวดาย เมื่อข้างกายมีแต่เหงาเฝ้าระทม จมอยู่กับอดีตที่กรีดเฉือน ด้วยความรักลางเลือนเหมือนทับถม จึงได้แต่ใกล้ชิดจิตระทม กับความโศกที่เพาะบ่มในจิตใจ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง คิดถึงมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
19 กรกฎาคม 2547 14:26 น. - comment id 301035
@...ทิงนองนอย... วันนี้ขอเปลี่ยนจากการเรียกโรเบิร์ต มาเป็นทิงนองนอยนะคะ ... เรื่องนี้ธรรมดาที่สุดของคนส่วนมาก ที่มักเห็นปัญหากระจ่างชัดเมื่ออยู่นอกวงปัญหา แต่พอสลับที่กัน..ต่างก็ตาพร่ามัวมองเห็นไม่ชัดและไม่รอบด้าน คงเป็นเพราะระยะของสายตามีรัศมีที่คับแคบมองได้เฉพาะจุดเพราะอยู่ใกล้ ..จึงอึดอัดได้ง่ายและขยับตัวจากปัญหาได้ลำบาก แต่ถ้ามีจุดยืนที่เชื่อว่า ทุกสิ่งมีเกิดแล้วก็ต้องดับ ..ความทุรนทุรายใจก็จะน้อยลง ระหว่างที่รอการปิดฉากของปัญหาเหล่านั้น ก็ยังมีเวลาที่จะสร้างสรรค์สิ่งอื่นที่ดีให้เกิดขึ้นได้ท่ามกลางวิกฤต ห้านาทีที่นั่งร้องไห้ กับห้านาทีที่นั่งแผ่เมตตา ผลของกรรมทั้งสองย่อมต่างกันโดยสิ้นเชิง ศรัทธา...ในพระพุทธศาสนาจึงสำคัญมากสำหรับผู้ที่ต้องการพ้นจากความทุกข์ทั้งปวง ขอบคุณมากนะคะโรเบิร์ต ทิงนองนอย
19 กรกฎาคม 2547 14:30 น. - comment id 301039
@...แทนคุณแทนไท... ชีวิตนั้นน่าเศร้าอยู่แล้วค่ะ ยิ่งเขียนให้เศร้าก็ยิ่งซ้ำเติมความทุกข์ให้เกิดขึ้นมาก.. คิดว่า การบอกความจริงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะแก้ไขความเศร้าให้คลายลงได้ ความจริงในที่นี้ก็คือความเปลี่ยนแปรของชีวิตนั่นเองค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจ
19 กรกฎาคม 2547 14:35 น. - comment id 301043
@... zilver... ขอบคุณมากค่ะ ..สำหรับกำลังใจ การใช้ชีวิตเป็นเรื่องไม่ง่ายเลยนะคะ คราวที่ปัญหายังไม่เกิดกับตน ปริมาณของความเข้มแข็งแกร่งกล้าก็จะมีมาก แต่พอปัญหามาถึงใจแล้ว ..ก็เปิดประตูรับความเศร้ากันแทบทุกราย จึงเป็นธรรมดาที่เราจะต้องฝึกจิตใจให้เข้มแข็ง เพื่อที่ร่างกายจะมีความเข้มแข็งได้ง่ายขึ้นค่ะ
19 กรกฎาคม 2547 14:41 น. - comment id 301047
@...burst... ขอโทษนะคะที่ทำให้สั่งน้ำมูกโดยไม่ตั้งใจเลยสักนิด ศาลามุมนี้เศร้าเสมอ ..โดยเฉพาะกับผู้ที่เสียสละและแบกภาระ...ยิ่งมีแต่บรรยากาศสลัวอึมครึมไร้แสงกระจ่างอยู่ชั่วนาตาปี ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเยียนนะคะ
19 กรกฎาคม 2547 14:49 น. - comment id 301052
@...ฤกษ์... ใครมาเยี่ยมเรือนชานท่านให้รู้ จัดประชาสัมพันธ์ออกมาดูเป็นด่านหน้า หากเป็นคุณโศกเศร้าสัญจรมา บอกให้ไปข้างหน้าบ้านเต็มแล้ว ฤกษ์...แอบดูเฉยๆก็กระไรอยู่นะ รู้สึกจะเสียมารยาทไปหน่อย ...พบสักนิดแล้วกัน แต่ไม่ต้องคุยนาน ....แค่เห็นหน้าเห็นตัวก็พอแล้วละ ส่วนบ้านไหนเขาจะใจอ่อนรับรองก็ช่างเขาเถอะ
19 กรกฎาคม 2547 15:05 น. - comment id 301070
@...ผีขี้เมา... กลั้นสะอื้นทรวงไหวกายสะท้าน ความโศกเศร้ารุกรานอย่างฮึกโหม ใจดวงน้อยถูกความหลังเข้าจู่โจม เสียงครามโครมหัวใจแหลกแตกยับเยิน อิอิ...ไม่ได้พบกันนานเลยค่ะ ผีขี้เมา สบายดีนะคะ
19 กรกฎาคม 2547 15:11 น. - comment id 301077
@...ลอยไปในสายลม... ศาลาเก่าคนเศร้ามาอาศัย พักหัวใจไร้เรี่ยวแรงอ่อนระโหย รอสายลมพัดเมฆทุกข์ให้โบกโบย แสงสว่างจะโรยรัศมีมา ขอบคุณมากค่ะ...ที่แวะมาศาลาคนเศร้า
19 กรกฎาคม 2547 15:18 น. - comment id 301082
@...ผลิใบสู่วัยกล้า... ขอบคุณที่แวะมาอ่านและหยิบไปนะคะ ..อิอิ
19 กรกฎาคม 2547 15:23 น. - comment id 301086
@...แก้วประเสริฐ... กำลังใจที่ให้มา ...ขอบคุณมากค่ะ
19 กรกฎาคม 2547 15:30 น. - comment id 301095
@...ผู้หญิงไร้เงา... นั่งก้มหน้าในศาลาของคนเศร้า เห็นเพียงเงาของตนบนความหลัง ในแววตาเลื่อนลอยไร้พลัง ได้แต่นั่งพิงเสาเฝ้าถอนใจ สวัสดีค่ะน้องตูนคนงาม ...มานั่งเป็นเพื่อนกันนะคะ ...คอยแอบดูคนเศร้าไง
19 กรกฎาคม 2547 16:23 น. - comment id 301135
สวัสดีครับพี่ดอกแก้ว ~*~แค่ความไม่เข้าใจ ทำให้เราต้องโกรธกัน หรือเพราะว่าฉันไม่สำคัญ ความผูกพันจึงขาดลงอย่างง่ายดาย ~*~ไม่ใช่ว่าฉันโกรธ แต่ได้โปรดอธิบายหน่อยได้ไหม แค่อยากรู้ แค่อยากจะเข้าใจ เรื่องราวความเป็นไปในใจเธอ ~*~บอกเล่าให้ฟังก่อนได้ไหม ถ้าเธอต้องจากไปในวันนี้ อย่างน้อยความทรงจำที่ดี-ดี ระหว่างเราจะคงมีอยู่ตลอดไป ฯ +-*-+-*-+ +-*-+-*-+ YoU dOnt knOw +-*-+-*-+ +-*-+-*-+
19 กรกฎาคม 2547 16:42 น. - comment id 301147
@...เมกกะ... ก็เพราะไม่เข้าใจ ใจจึงไม่เข้ากัน เกลียวรักบิดแปรผัน หมุนต่างกันคนละเกลียว จึงโกรธพิโรธคลั่ง วาจาหลั่งความขับเขี้ยว น้อยใจไปคนเดียว ต่างครุ่นคิดจิตวุ่นวาย ตัวใกล้ใจกลับห่าง ความโรยร้างเพิ่มเส้นสาย ขึงกลางระหว่างกาย กั้นเขตหวงขีดบ่วงกัน หากหนึ่งนั้นอ่อนข้อ ยอมงอนง้อไม่หุนหัน สายในความสัมพันธ์ จะคืนคงตรงที่เดิม ขอบคุณมากค่ะน้องเมก
21 กรกฎาคม 2547 08:26 น. - comment id 301362
มาโหดสักหน่อย สงสัยอารมณ์ค้าง พยายามเข้าไทยโพเอ็ม ตั้งแต่เมื่อวาน ตามปรกติตอนเช้าไหลลื่นดี ฝืด ๆ อย่างไรก็ไม่รู้ สงสัยคงกำลังปรับปรุงใหม่มั้ง จะมาเผา ศาลา ให้วายวอด เกลี้ยงตลอดสิ้นซาก ไม่เหลือหลอ สร้างวิมาน สีชมพู เริ่มตั้งก่อ ปลงเถอะหนอ ศาลาเศร้า เอาใหม่แทน ต้องรีบไปซะแล้ว ช่วงนี้ไม่ทันใจซะเลยไทยโพเอ็ม
23 กรกฎาคม 2547 13:12 น. - comment id 301767
@...ชัยชนะ... อย่าเพิ่งเผาศาลามาคิดใหม่ ตีฝาให้เป็นห้องมองงามแสน แล้วทาสีชมพูลงไปแทน ประหยัดแผ่นกระดานสร้างบ้านเรือน สร้างวิมานสีชมพูก็ได้ แต่มาช่วยกันประหยัดทรัพยากรธรรมชาติกันนะ..ชัยชนะ
4 สิงหาคม 2547 01:22 น. - comment id 305381
..อย่าเสียใจ ไปเลย นะคนดี.. ..ที่ตรงนี้ ยังมีคน คอยห่วงหา.. ..ยังเฝ้ารอ รองรับ ซับน้ำตา.. ..วันที่เทอ..เหว่ว้า ไม่มีใคร.. ..อย่าเศร้าสร้อย ไปเลย นะคนดี.. ..เทอยังมี วันพรุ่งนี้ ที่สดใส.. ..เมื่อเมฆฝน ที่หม่นฟ้า ซาลงไป.. ..เธอจะพบ กับวันใหม่..ที่สวยงาม.. พร้อมจะอยู่ เคียงข้างกาย ยามไหวหวั่น.. ..พร้อมจะเดิน ร่วมฝ่าฟัน ซึ่งขวากหนาม.. ..ส่งแรงใจ..ให้เธอสู้ อยู่ทุกยาม.. ..จงเดินตาม ความใฝ่ฝัน อันยาวไกล.. ..เปรียบชีวิต เหมือนละคร ตอนหนึ่งๆ.. ..อาจมีซึ่ง ตอนเธอนั้น จะหวั่นไหว.. ..ย่อมต้องมี ตอนเจ็บปวด รวดร้าวใจ.. ..มีตอนที่ ต้องร้องไห้ ทุกข์ระทม.. ..แต่เมือ่ใด ที่บทร้าย ได้พ้นผ่าน.. ..ย่อมถึงวัน..ที่หัวใจ..ไม่ขื่นขม.. ..ปล่อยความเศร้า..ให้ลอยไป..กับสายลม.. ..ถึงจะล้ม..ลุกเดินต่อ...อย่าท้อใจ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
