มีทุกข์บ้างสุขบ้างทางชีวิต เราคือผู้ลิขิตชีวิตได้ อมรินทร์พยายมพรหมองค์ใด มิมีใครลิขิตชีวิตเรา จะถูกผิดดีชั่วตัวเองทำ อวิชชาอาจครอบงำทำให้เขลา คนก่อกรรมทำเข็ญเป็นตัวเรา อย่ามัวโทษใครเขาให้เศร้าใจ หันมามองลองพิศชีวิตตน พิจารณาสืบค้นที่ต้นสาย องค์ประกอบสองชนิดจิตและกาย ก่อนชีพดับสลายสายเกินไป เมื่อเหตุดีผลย่อมดีพร้อมสรรพ์ จงยอมรับเช่นนั้นอย่าหวั่นไหว หากประสพผลชั่วกลัวทำไม เริ่มต้นใหม่อย่าหนีทำดีไป จงเลือกทำเลือกปลูกให้ถูกที่ พิจารณาเวลาดีทำที่ไหน อีกตั้งตนทางชอบประกอบไป พร้อมทั้งเหตุและปัจจัยย่อมได้ดีฯ
17 กรกฎาคม 2547 15:55 น. - comment id 299876
กลอนงดงามไพเราะด้วยสำเนียง และการเรียงตัว อักษรและสามารถสอดแทรกนัยยะแห่งการดำรง ชีวิตที่ยึดมั่นในหลักธรรมได้อย่างถูกต้อง ยิ่งยวด ถือว่าเป็น กลอนเด่นของไทยโพเอ็มได้บทหนึ่ง อย่างเต็มภาคภูมิ เก่งมากๆเลยครับขอชื่นชม๚ะ๛ size>
17 กรกฎาคม 2547 23:18 น. - comment id 300110
พุดจำภีมได้นะคะ ยินดีจังและดีใจมากที่กลับมา ร่มรักเรือนไทยรอนานมากนะคะ ขอร้อยรัดใจมิให้หายไปไหนนานด้วย มาลัยมะลิหอมกรุ่น นะคะ
17 กรกฎาคม 2547 23:26 น. - comment id 300114
พุดจำภีมได้นะคะ ยินดีจังและดีใจมากที่กลับมา ร่มรักเรือนไทยรอนานมากนะคะ ขอร้อยรัดใจมิให้หายไปไหนนานด้วย มาลัยมะลิหอมกรุ่น นะคะ
18 กรกฎาคม 2547 15:17 น. - comment id 300463
เป็นบทกวี ..ที่สื่อความหมาย ..ได้ดีมากเลยคะ..
14 สิงหาคม 2547 22:49 น. - comment id 312059
เกิดแต่กรรม...คำนี้...มีความหมาย หากเวียนว่าย....ตายเกิดยัง....ดำรงอยู่ ทุกสิ่งมี...เหตุปัยจัย...ทำให้รู้ ว่าตัวกู...ใช่ของกู....ดูให้ดี บางคนอ้าง...ฟ้าลิขิต...ให้ผิดบาป คนใจหยาบ...อ้างเคราะห์กรรม....นำวิถี ลืมไปว่า....ผลกรรม.....ขอเรานี้ ล้วนอยู่ที่....พฤติกรรมทำลงไป แม้ว่ายังใช้กรรมเก่า...เราไม่หมด จงอย่าลด...หรือถดถอย....คอยบุญใหม่ สร้างเหตุดี....มีธรรมช่วย....อำนวยชัย ทำปัจจุบัน...ให้สดใส....ไม่เสื่อมทราม อย่าตีโพย..ตีพาย....พ่ายชีวิต จงพินิจ...ตั้งจิตมั่น....ไม่เกรงขาม มีสัมมาทิฐิชอบ...ประกอบงาม ไม่ไหวหวาม ไม่ตามทาง....แห่งอบาย รู้ดีชั่ว...กลัวบาป...ซึมทราบธรรม จงอย่าย่ำ..เข้าสู่....ทางฉิบหาย หนีให้พ้น....คนพาลและทางอบาย จะได้หยุดเวียนว่ายอยู่ในโลกีย์ +++++++++++++++++++++++ ชื่นชมกลอนของภึมเสมอนะคะ ให้ข้อคิดและคุณธรรมค่ะ....ว่างๆจะแวะมาให้กำลังใจอีกนะคะ