ว่าไงจ๊ะมัทโทรหาว่าจะได๋ จะมาถึงเมื่อไหร่ศุกร์หรือเสาร์ บอกอย่าเปลี่ยนใจนะยอดกระเพรา อยากพบเพื่อนพ้องเรา อย่างพร้อมเพรียง พร้อมเพรียงเรียงหน้าช่วยยาใจ ยื่นมือให้ ถือกุม ให้สุ้มเสียง ท้อก็คลาย หน่ายก็ซา ถ้าเธอเคียง มีแรงเรียงร้อยพจน์เป็นบทกลอน ---------------------------- นงนุชยื่นมือถือให้คนถาม ก็ได้ยินถ้อยความตามคลื่นอ้อน จากมัท,เรนว่าเย็นนี้ถึงแน่นอน อย่าตัดรอนไมตรีเคยมีมา ตื่นเต้นอยากเห็นเขาลำเนาไพร ดีใจจะได้พักในป่า อยากจะยลหมู่ดาวอันพราวตา ฟังเรไรร้องหาความอาทร มีเพื่อนใหม่ติดรถมาด้วยแหละ คุณพายุนั้นจะแวะรับเพื่อนก่อน ที่สถานีรถไฟฯในนคร ก่อนออกจรมาตามความผูกพัน ทวนดู เที่ยวนี้มีใครมั่ง คุณพายุ , น้องเรนจัง , มัทช่างฝัน เพื่อนของเรนอีกสองอินกับจัน พุดพัดชาอีกรวมกันเป็นหกคน มัทฝากบอกคุณกล้าว่าคิดถึง ขอลิ้มแจ่วลวกตำลึงอีกซักหน อาหารป่ายังพิมพ์ใจต้องกมล น้ำใจคนบ้านไพรต้องใจแท้ ----------------------------------- ครับผมรับทราบแล้วรับทราบแล้ว ----------------------------------- ไปกันเถิดเกลอแก้วและพิมพ์แข ขอบคุณมากที่ยังคอยไม่ลอยแพ ใกล้จะถึงแล้วแน่แน่ไร่เรือนนาย ---------------------------------- ถึงหมู่บ้านของกล้าก็บ่ายคล้อย เรือนชาวบ้านใหญ่น้อยมีหลากหลาย บางหลังอยู่ใกล้เคียงเห็นเรียงราย ห่างออกไปอีกมากมายมีไม้บัง เสียงตำข้าวด้วยครกกระดกกระเดื่อง ก็ได้คิดถึงเรื่องราวเก่าหลัง ยินเสียงน้ำตาดผาซู่ซ่าดัง ก็ได้นั่งทบทวนอดีตตน ยินเสียงไก่เป็ดหมูและม้าหมา ก็นึกย้อนเวลาอันสับสน ยินเสียงคนเป่าแคนกล่อมผู้คน ก็เห็นวันอันผ่านพ้นไปนานวัน ไปลำบากตรากตรำทำงานเมือง จนซีดเหลืองโรยหล่าดูน่าขัน อากาศเจือพิษจมก็ดมกัน น้ำเน่าเหม็นก็สูดมันเสียหมดเมือง แย่งกันอยู่แย่งกันกินแย่งกันขาย ก่อปัญหาหยากยายไว้หลายเรื่อง โฉมภายนอกเปล่งปลั่งมะลังมะเลือง เนื้อในเน่าหนองเนืองมีหนอนนอง แต่ก็ทนกันอยู่ทนกันอยู่ เพราะไพเฟื้องเฟื่องฟูจนฟู่ฟ่อง ก็มันเฟ้อเกร่อเกินทั้งเงินทอง คนจึงกองกันโกยโดยจำทน เหนื่อยเหลือแล้วแจวมาคลายล้าร้าว ขอซบกายกับดินด้าวแดนไพรสน ขอยินเสียงแดนดงเวิ้งวงตน พักกมลพินิจดาวคราวราตรี ขอร้องเพลงกล่อมเพื่อนกล่อมพวกพ้อง เพื่อให้ใจผุดผ่องนะน้องพี่ จันทร์วันเพ็ญเห็นคราวใดก็ใจดี อยากให้ค่ำคืนนี้เรามีเรา ------------------------------- พายุ มัท อิน จัน เรนและพุด ค่ำ - ถึงจุดนัดหมายใกล้เนินเขา เมื่อเห็นเพื่อนชื่อกล้ามารับเอา ก็ให้เบาใจบ้างคลายกังวล หกมิตรบนโฟว์วีลคู่ขวัญ ไต่ผาชันตามสองล้อโดยบ่บ่น มิตรเคียงมิตรร่วมเส้นทางต่างตำบล เหนื่อยก็ทนหากบ่ท้อเลยต่อทาง อุ่นใจ เบาใจ บวกเชื่อใจ ปลอดภัยพ้นเข็ญขุกได้ทุกอย่าง ถึงเรือนกล้าความหวาดขามก็คลายจาง จันทร์กล่อมบางใจกล่อมใจสมใจมิตร (มีต่อครับ)
4 กรกฎาคม 2547 04:12 น. - comment id 292854
โพสต์ครั้งหลังสุดหายไปเลย จึงเอาท่อนเก่ามาขึ้นให้ก่อนนะครับ ที่บ้านผมฝนกำลังเทลงมา(ตี3.39) ดีใจมากเลยครับ ข้าวจะได้ติดงามเสียที
4 กรกฎาคม 2547 07:25 น. - comment id 292869
ที่บ้านพี่ปลูกข้าวด้วยหรอครับ.ดีจัง บ้านผมก็ปลูกครับ
4 กรกฎาคม 2547 07:55 น. - comment id 292880
..ถ้า..เป็นเรื่องจริง..คงจะดีนะคะ เรน..อยากไป ..ม๊ากๆเลยคะ.. ก็ถ้า เรน มี ..พี่ๆ..อยู่ด้วย .. พี่พายุ ..พี่มัดหมี่ ..พี่พุด ..พี่ก่อพงษ์.. โห้ยย ..แค่คิด .. เรนก็ ..อบอุ่น.. เป็นที่ ..ที่ปลอดภัย .. สำหรับเรนจังคะ.. เรน.. ก็ เคย..ออกป่า.. นะคะ.. แค่ใกล้ ๆ.. เองคะ.. แต่.. ตอนนั้น ..เรนหลงทางด้วยดิคะ.. เกิดเหตุ.. มากมาย.. คำสั่งห้าม! .. ไปไกล ..นอกเมือง .. ภาพ ..กับความรู้สึก..ตอนนั้น.. เรน..กลัวจัง.. ...
4 กรกฎาคม 2547 10:08 น. - comment id 292942
สวัสดีครับคุณผลิใบสู่วัยกล้า และน้องเรน เราเป็นพี่น้องกันในอุดมคติครับ
4 กรกฎาคม 2547 14:48 น. - comment id 293088
บทกวีที่เที่ยวท่องไปในตำบลต่างๆ บอกเล่าเรื่องราวแห่งท้องนาป่าไพร และความเรียบง่ายนั้น อ่านก็ครั้งก็ยังความประทับใจให้เกิดได้เสมอๆ
4 กรกฎาคม 2547 15:25 น. - comment id 293113
ขอบคุณครับคุณลำน้ำน่า คุณเคยไปภูกระดึงไหมครับ
4 กรกฎาคม 2547 15:29 น. - comment id 293116
ขอโทษครับผมพิมพ์ชื่อคุณตกไป โดยไม่ตั้งใจ ผมเคยขึ้นภูกระดึงหนหนึ่ง รวมทั้งไปเยี่ยมรุ่นพี่ที่เป็นครูอยู่หมู่บ้านด้านตะวันตกเฉียงเหนือ ของภูทรงโต๊ะรูปหัวใจด้วย จึงเอามาเขียนเป็นลำนำยาวเรื่องนี้แหละครับ ขอบคุณอีกหนครับที่เข้ามาทักทายกัน
4 กรกฎาคม 2547 17:28 น. - comment id 293157
มาติดตามค่ะ .....................
4 กรกฎาคม 2547 20:18 น. - comment id 293228
ขอติดตามด้วยสักหนได้หรือไม่ อยากจะไปเที่ยวป่าหาอาหาร ที่เป็นแดนธรรมชาติให้เบิกบาน สุขสราญดวงจิตชีวิตตน *-*ขอไปด้วยคนค่ะ อิอิ กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
4 กรกฎาคม 2547 22:50 น. - comment id 293337
พุด..ดีใจจังค่ะ มาถึงซะที และงานนี้พุดจะร้องเพลงนะคะ งานนี้พุดพริ้นรวมค่ะ รักคนเขียนจังเยย