ไก่บ้านขันกระชั้น ปลุกเราให้ตื่นกันแต่เช้า ฟ้าแจ้งแจ่มหัวใจไม่เบา วันใหมนี้เรายังอุ่นใจ เปิดบ้านออกไปรับลมเย็น มองเห็นหลายสิ่งแสนสดใส รับความสวยงามสู่ห้วงวัย เพื่อแปรเป็นแรงใจดำเนินวัน เก็บเอาฟืนที่กองอยู่ มาก่อไฟย้อนดูภาพเก่านั้น ก็ได้เห็นม่านควันโรยพลัน นั่นแหละวันเวลาเดิมของเรา เดินทางห่างอดีตมาไกล ของทุ่นแรงเร่งให้เร็วแต่เฉา รีบร้อนรนไล่ตามเงา เหนื่อยหน่ายหนักเข้าก็ปล่อยคว้าง ควันไฟจากเตาฟืนฟื้นฝัน เธอกับฉันยังเคียงใจไม่ห่าง รักเอยยังชื่นเย็นทุกเส้นทาง ย้อนเวลาดูบ้าง แจ้งแจ่มทรวง
29 พฤษภาคม 2547 06:25 น. - comment id 276179
บ้านของผมอยู่ติดทุ่งโล่ง เราใช้เครื่องอำนวยความสะดวก เครื่องใช้ไฟฟ้าเสียจนชิน เมื่อวานเราคุญกันว่าจะกลับไปใช้ชีวิตแบบง่ายๆ เหมือนตอนที่เริ่มเป็นครอบครัวดู อย่างน้อยช่วงหยุดเสาร์อาทิตย์ เพื่อลดแรงเค้นหรือความบีบคั้นจากความเร่งรีบในชีวิตลงบ้าง ขณะที่ผมเขียนบทนี้ควันจากเตาฟืนก็ยังลอย มาอ้อยอิ่งหยอกผมหน้าจอมอนิเตอร์ ขอบคุณที่รักของผมครับ
29 พฤษภาคม 2547 07:48 น. - comment id 276181
เรน..อรุณ สวัสดิ์..นะคะ.. เตาฟืน ..หรอคะ.. น่าสนุกจัง... ตอนน้านน น.. เรน ออกไปเที่ยวป่า..กับเพื่อน.. ไกลมาก .. ..เราก่อไฟ .. ใช้หิน..สามก้อน .. มีปิ๊ปคลุม ..ไก่..ตัวโต .. แต่ .. ผลออกมา.. เป็น..ไก่นิโกร.. ดำมิดหมี.. หัวเราะ..สามสิบสองซี่ ..ไปเล้ยย.. นะคะ.. อิอิอิ.. เรน..สนุก ..กับการที่ได้ทำ..แบบนั้น.. แต่ ก็ยัง..ต้องมี ..สายตา ..มองด้วยความ อบอุ่น.. ของน้า..ของเพื่อน .. เราสนุก..กันมาก.. อยากไป .. ตรงที่.. ที่ไม่มี..สายตาใคร.. มานั่ง..จับผิด ..นะคะ.. ...
29 พฤษภาคม 2547 08:40 น. - comment id 276203
ฮื่อ เห็นภาพที่คุณเรนว่าเลยครับ ผมเห็นด้วยว่าคนเราต้องการทำอะไรด้วยตัวเอง แม้หลายอย่างต้องพึ่งผู้อื่น
29 พฤษภาคม 2547 09:15 น. - comment id 276216
ทุกโล่งแถวไหน จะขนฟืนไปส่งแล้วแลกข้าวสักมื้อ น่าอิจฉานะคะ ขอให้ทุกคนในครอบครัวมีความสุขค่ะ เป็นกองฟืนยืนตั้งรอต่อเติม เร่งและเสริมแสงส่องทุกห้องฝัน จุดประกายไฟอุ่นละมุนพลัน ตราบเวลาวันว่างไม่ห่างไกล แวะมาอ่านผลงานคุณก่อพงษ์นะคะ ชื่นชมค่ะ
29 พฤษภาคม 2547 09:21 น. - comment id 276221
สวัสดีครับคุณอาภาภัส ขอบคุณมากครับผม ผมอยู่ทุ่งโล่งฟากเขาภูพานสกลนคร ห่างภูพานซัก 6-7 ก.ม. พิกัดอ้างอิงคือวัดดอยธรรมเจดีย์ครับผม
29 พฤษภาคม 2547 11:59 น. - comment id 276266
เขียนได้งามมาก งามในความรู้สึกค่ะ คุณ กอ พอ คะ สดชื่น และ อบอุ่นมากค่ะ
29 พฤษภาคม 2547 13:48 น. - comment id 276311
หนึ่งแวะมาทักทายคับ ^____^
29 พฤษภาคม 2547 15:17 น. - comment id 276339
ที่บ้านผม ยังใช้ฟืนก่อไปหุงข้าวอยู่ครับ หน้าหนาวก็ได้ฟืนในทุ่ง กิ่งสองกิ่งติดไฟผิงกันหนาว ... ..เมื่อคืนก็ยังใช้เตาถ่านติดไฟ ควันคละคลุ้ง ก่อนที่จะมีการตั้งกะทะเพื่อทานเนื้อย่างเกาหลี ... ฉลองที่เพื่อนสอบได้น่ะครับ ... หึ ๆ ๆ **บทกวีหลาย ๆ บทของคุณก่อพงษ์ อ่านแล้ว บ่อยครั้งที่คิดถึงบ้านครับ
29 พฤษภาคม 2547 17:53 น. - comment id 276408
รุ่นเก่าเขาเฝ้าใช้ กับเตาไฟหุ้งอาหาร ต่อมาไม่ช้านาน แล้วเตาถ่านก็หายไป เหลือไว้ในยุคนี้ เท่าที่มีที่เห็นได้ คือไฟฟ้าซะมากมาย ที่เราใช้ได้ทุกคน *-*เด็กรุ่นใหม่ก่อเตาถ่านไม่ค่อยจะติดกันแล้วมั้งค่ะ อิอิ เพราะสมัยนี้อะไรก็เครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งนั้นเลย ดีใจเลยค่ะที่คุณก่อพงษ์และครอบครัวยังร่วมย้อนไปใช้แบบนี้ อาหารอร่อยดีค่ะ กลอนแต่งได้มากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
29 พฤษภาคม 2547 20:30 น. - comment id 276483
สวัสดีครับคุณtiki คุณหนึ่งฯ คุณยโส และคุณผู้หญิงไร้เงา เรามีความสุขในการอ่านการเขียนทุกวัน ดีไหมครับ
30 พฤษภาคม 2547 14:12 น. - comment id 276899
มีคู่ใจ อยู่ไหน คงไม่หวั่น ร้างคู่หัน เหไหน ใจสลัว มาสูดควัน ให้สำลัก อยู่ในครัว กับข้าวตัว ไร้แม่ครัว มั่วทำไป
30 พฤษภาคม 2547 16:52 น. - comment id 276971
ไม่มีก็อิสระล่ะ
31 พฤษภาคม 2547 06:37 น. - comment id 277336
บ้านคุณยาย เคยมี แบบนี้ค่ะ ตอนนั้นน่ะ มัทเด็ก เคยนั่งเฝ้า เห็นคุณยาย ใช้ฟืน ใส่ในเตา ยายบอกเล่า ให้ฟัง น่าสนใจ ยายบอกว่า ตอนเด็ก ยามหนาว ๆ พวกสาว ๆ จะเก็บฟืน มากองใหญ่ ตอนเช้าๆ ตื่นนอนนั่ง ล้อมกองไฟ เพื่อจะให้ ความอบอุ่น ทุกผู้คน ต่างหัวเราะ ต่อกระซิก กันสนุก หนุ่มสาวสุข ในใจ น่าฉงน อีกไม่นาน ก้เกิด งานมงคล เกิดจากคน เหล่านั้น นั่งผิงไฟ มัทแวะมาเยี่ยมพี่พงษ์ค่ะ พึ่งกลับจากนนท์ค่ะ
31 พฤษภาคม 2547 08:20 น. - comment id 277352
ครับผม ดีใจมากครับ ที่คุณมัทแวะ