มองเห็นนกนางนวลชวนให้คิด ถึงอดีตผ่านมาข้าใจหาย เคยร่วมเรียงเคียงคู่กับทรามวัย เหมือนนางนวลทั้งหลายได้สำราญ เป็นความสุขครั้งหนึ่งในชีวิต ไม่เคยคิดถึงวันฝันสลาย แอบคิดถึงเธออยู่มิรู้คลาย ด้วยใจหมายเคียงคู่อยู่สองคน เป็นความหวังครั้งใหญ่ในชีวิต ไม่เคยคิดว่าเธอจะแหนงหน่าย จึงเปียแชไปหมดทั้งใจกาย หวังเป็นไพ่ใบสุดท้ายในชีวี อนิจจาตื่นมาข้าใจหาย เราฝันไปปักใต้อีกแล้วนี่ เป็นรางร้ายหรือเปล่านะคนดี เดี่ยวไม่มีสิทธิ์ที่จะหายใจ
10 พฤษภาคม 2547 17:26 น. - comment id 265166
เคยแนบคู่เคียงรักอยู่ชิดใกล้ เป็นเงาใจเคียงอยู่ไม่ห่างหนี แต่คงเหลือแค่ภาพฝันบั่นชีวี เมื่อมองเห็นคนดีจากหนีไกล เพราะอะไรทำไมไม่เคยคิด แล้วชีวิตก็มาเปลี่ยนโดนพลักไส ปล่อยเวลามาคอยหั่นฆ่าใจ ร้อยยิ้มให้เป็นยาพิษปริดชีวา
10 พฤษภาคม 2547 21:59 น. - comment id 265388
ด้วยยินดีต้อนรับนะจ๊ะเพื่อน ฉันยังคอยย้ำเตือนความชิดใกล้ ก็เราเป็นเพื่อนกันทุกวันไป จึงขอเชิญเที่ยวปักษ์ใต้หากต้องการ *-*สบายดีหรือเปล่าจ๊ะ ต้องขอโทษสำหรับเมล์นะจ๊ะ ยังไม่ได้ตอบอีกตามเคยจ๊ะ อิอิ แต่รับรู้เถิดว่าได้รับเมล์ทุกฉบับที่ส่งมาให้จริง อิอิ เอาน่า ยังไงผู้หญิงไร้เงาก็เป็นเจ้าหญิงสายเสมอจนช้าเสมอในการตอบเมล์แล้วหละจ๊ะ ทำใจได้แล้วมั้งค่ะ อิอิ กลอนแต่งได้ดีมากนะจ๊ะ*-*