เลือกเกิดไม่ได้

ฉันเอง

บอกกับตัวเองหลายครั้งแล้ว
ให้ลืมเธอไปเสียทีนึงแต่ก็ยังทำไม่ได้
คนที่ฉันควรจะคิดถึงก็คือเขาอย่างไรหละ
เขาเข้ามาในช่วงที่ฉันไม่ต้องการเจอใคร
มันอาจจะเป็นเพราะว่าเราเคยทำบุญร่วมกันมาก็ได้
ฉันจึงได้มีโอกาสได้รู้จักเขาแต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจในตัวเขา
อาจจะเป็นเพราะว่าฉันต้องดิ้นรนต่อสู้มาตลอดจึงทำ
ให้ฉันไม่ค่อยไว้วางใจใครบางครั้งก็มองในแง่ลบ
เพราะสิ่งที่ฉันเจอะเจอมาตั้งแต่ยังเด็กในบางครั้ง
มันก็ยังฝังใจไม่เคยลืมใครไม่มาเป็๋นฉันคงไม่รู้หรอก
แต่คนอื่นที่เขาลำบากกว่าฉันยังมีอีกมากมายนะ
คนที่เขาพิการ ไม่มีที่นอน เร่รอน คนที่ตามองไม่เห็น
ไฟในห้องน้ำของฉันมันเสียฉันไม่ยอมเปิดไฟดวงอื่น
ฉันพยายามที่จะสัมผัสให้ตัวเองรับรู้ว่าคนที่เขามอง
ไม่เห็นนั้นเขาลำบากมากแค่ไหนและฉันก็รู้รสชาติของมัน
แล้วคนที่เขาต้องตาบอดสนิทมองไม่เห็นหละเขาต้องอยู่
ในโลกมืดแต่ก็มีหลายคนที่เขาเก่งกว่าคนตาดีเสียอีก
เพราะว่าบางทีธรรมชาติก็สร้างสิ่งต่างๆมาชดเชย
แต่ถ้าเลือกได้คงไม่มีใครต้องการเป็นอย่างนั้นหรอกนะ
เมื่อหันมามองเรื่องของตัวเองมันเล็กน้อยเมื่อเทียบกับคนอื่น
ชีวิตคนเรามันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงบางคนเกิดบน
กองเงินกองทองไม่รู้จักความลำบากและก็ไม่เคยมอง
ลงมาข้างล่างเลยว่าจะมีหนทางไหนช่วยเหลือได้บ้าง
เพื่อที่จะไม่ให้เกิดช่องว่างระหว่างคนรวยกับคนจน
สิ่งที่ฉันทำได้ก็เพียงแค่นี้เพียงอยากให้ใครสักคนนึง
มีโอกาสได้ช่วยเหลือและให้ทุนการศึกษาให้เด็ก
ให้เขามีความรู้ติดตัวเพื่อที่จะไม่ต้องเป็นเด็กเร่ร่อนจรจัด
หันหลังมามองสักนิดและเสียสละเสียหน่อยเท่านั้นเอง
ท่านจะได้ชื่อว่าได้ทำบุญอย่างจริงจัง