อ้ายหนู ...มานี่หน่อย อะไรครับพ่อ หนูอาบน้ำหรือยัง อาบแล้วครับ จริงหรือลูก ( พ่อมองเห็นลูกค่อนข้างมอมแมม ) จริงเสียยิ่งกว่าจริง ( ถ้อยคำของเจ้าลา ในหนังเรื่องเชร็ค ) แล้วกินข้าวหรือยังล่ะ เรียบร้อยแล้ว พ่อ เอ๊ะ วันนี้ลูกทำอะไรเร็วขึ้นมากเชียว ก็ วันนี้ปีใหม่นี่นา งั้นหรอกเหรอ เอางี้แล้วกัน ปีใหม่พ่อจะให้พร ( เด็กน้อยเดินเข้ามาใกล้ ๆ พ่อลูบหัวของเขา แล้วจึงเป่ากระหม่อม) ลูกรับผิดชอบมากขึ้น ปีใหม่นี้ของให้ลูกเรียนเก่งขึ้น และโตขึ้นให้ร่ำรวยด้วย ( เพราะตอนนี้พ่อก็เป็นโรคถุงเงินตีบตัน ) ลูกว่า จริงเร้อพ่อ ถ้าพรของพ่อเป็นจริง ทำไมไม่ให้รวยตอนนี้ ( พ่อเจอของจริงเข้าให้แล้ว ) เออ มันก็จริงของลูก ถ้าเราไม่ทำงาน ทำการ เงินทองมันจะมาจากไหน อย่างน้อยมันต้องทำงาน ทำงานเป็นเดือน เงินก็ไหลมาเป็นเดือน ทำงานเป็นวัน เงินก็ไหลมาเป็นวัน ไม่เป็นไร พูดผิดพ่อพูดใหม่ได้ ปีใหม่นี้ พ่อจะรักลูกให้มากขึ้นครับ เด็ก ป.1 ที่อยู่ต่อหน้า ว่า ผมก็จะรักพ่อมากขึ้นเหมือนกันครับ พูดแล้วเข้าก็ผละจากอ้อมกอดของพ่อไป พ่อมองตาม และนึก ว่าพรสำหรับตัวเอง คืออะไร ในปีนี้ แล้วก็มานึกออก ว่า ความจริงผมได้พรที่มีค่ามากที่สุด มาตั้งแต่วันที่เขาเกิดแล้ว
22 เมษายน 2547 05:55 น. - comment id 251893
ผมเขียนไว้นาม พ่อเปียว ในปพส.ครับ ขอบคุณมาก
22 เมษายน 2547 06:54 น. - comment id 251920
..เรน..รัก..ผู้ชาย..ที่เป็นพ่อ..ของทุกคน... ..ก็.. พ่อ... ให้ความรู้สึก..ดีๆ.. กับ..ลูก..ได้อบอุ่น.. และ..ปลอดภัย... เรน..ชอบอ่าน.. เรื่องพ่อ..ที่คุณเขียน..มากเลยคะ... ..อยากอ่าน..อีกจัง... เหมือนเรน.. ได้กลับมา.. พูดคุย..กับพ่อ.. ได้อีกครั้ง.. นะคะ.. เป็นงานเขียน.. ที่เรนชอบบันทึก.. ในสมุด...สีฟ้า..ที่พ่อให้...
22 เมษายน 2547 06:56 น. - comment id 251922
เรนถามนิด ด ด.. ปพส. คือหนังสือ...อะไรหรอคะ... แบบ เรน..สนใจ..นะคะ..
22 เมษายน 2547 07:08 น. - comment id 251935
เว็บบอร์ดถนนนักขอเขียน ของสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ครับผม ที่นั่งมีงานเขียนของหลายท่านให้อ่าน คุณเวทย์ คุณกอนกูย คุณธรรม ทัพบูรพา คุณOri คุณปณิธิ คุณS.SUK(ม้าก้านกล้วย) คุณวฤก ด้วย อีกหลายท่าน ผมอ่านจนติด จนอยากเขียน ได้แรงบันดาลใจเยอะมาก ที่Thai poem นี่ผมว่าจัดเว็บได้ ลงตัวเป็นสัดเป็นส่วนดีมากๆ คนเข้ามาเขียนเยอะมาก มีอะไรใหม่น่าอ่านดีครับ ของคุณเว็บมาสเตอร์จริงๆ ขอบคุณคุณเรนด้วย
22 เมษายน 2547 07:30 น. - comment id 251948
เช้านี้ตื่นขึ้นมาก็มานั่งเขียน เขียนได้ตั้งยาวยืด โพสต์เสร็จ หายวับไปกับตา แสนเสียดาย มีอะไรตั้งหลายอย่าง ที่มัทถ่ายทอดออกมา จะเขียนใหม่มันก็ไม่เหมือนเดิมค่ะ เช้า ๆ ทุกครั้งที่ตื่น มัทจะเข้าไปคุยกับเพื่อน ๆ ร้องรำทำเพลงไปตามเรื่อง กี่วันแล้วน๊ะที่พี่ก่อพงษ์เข้ามาที่ไทโพม แรก ๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจอ่าน แต่เดี๋ยวนี้ตื่นมารออ่าน ..........เหมือนรอทานข้าวอะพี่ก่อพงษ์ มีสิ่งดีดีมาให้อ่านเรื่อย อาหารสมองค่ะ ชอบให้มีสายใยระหว่างครอบครัว อ่านแล้วอบอุ่น เต็มอะ สิ่งที่ขาด แม้ไม่เกิดกับตัวเอง ก็ปลื้มแล้ว ที่ยังมีครอบครัวแบบนี้ในสังคมไทย จริง ๆ แล้วมัทเสาะแสวงหาความอบอุ่นมาตลอด แต่ไม่เคยเจอ ก็มันเป็นอาหารใจชนิดหนึ่ง ที่คนเราต้องการไม่ใช่หรอคะ อาหารใจถมเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักเต็ม นี่มันเข้าตัวเองที่ว่า คนไม่รู้จักพอ อ่านเรื่องนี้คิดถึงความหลังนะคะ คิดถึงปะป๋ามากมาย หรือว่าตัวเองแก่แล้วก็ไม่ทราบค่ะ เขาว่าคนแก่ร่ำรวยความหลัง จริงป่าวคะพีก่อพงษ์ อย่างที่เขาพูดไว้แบบนี้ค่ะ ชอบของขม ชมเด็กสวย รวยความหลัง นั่งเพ้อฝัน รอวันจาก จริงไม่จริงคะ
22 เมษายน 2547 07:31 น. - comment id 251950
ชื่นชมด้วยใจจริง เป็นสี่งที่ดี อยากให้มีวันนี้ วันที่ดีกับเราเรา
22 เมษายน 2547 07:54 น. - comment id 251951
โอ้โฮ เช้านี้ดีมากๆ ผมได้จากคุณมัทมหาศาลเลย เติมอาหารใจอย่าถามเลยว่าเมื่อไหร่จะเต็ม เติมต่อไปเถิด ความทุกข์ต่างหากที่ควรถาม ว่า เมื่อไหร่จะหยุดเติม ลงใจ ชอบของขม ชมเด็กสวย รวยความหลัง นั่งเพ้อฝัน รอวันจาก ตรงนี้แหละที่ผมชอบมาก ขอยืมไปใช้บ้าง คงจริงบ้าง ผมอยากต่อนิดๆว่า ชอบของขม ชมเด็กสวย รวยความหลัง นั่งเพ้อฝัน รอวันจาก อยากไปดีๆ สวัสดีครับคุณ)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( ผมเข้าไปให้ความคิดความรู้สึกในงานของคุณแล้วครับ ในกระทู้ติดกับที่ผมลงไว้ ขอบคุณครับผม
22 เมษายน 2547 09:58 น. - comment id 251986
ยิ้มได้เลยค่ะ อิอิ
22 เมษายน 2547 12:47 น. - comment id 252109
ครับยิ้มนั้นดี
22 เมษายน 2547 12:52 น. - comment id 252114
เราได้เกินมาเป็นมนุษย์ถือว่าเป็นสิ่งที่วิเศษสุดแล้ว
22 เมษายน 2547 13:38 น. - comment id 252144
อ่านแล้วบอกไม่ถูกค่ะ ซึ้งๆไงไม่รู้ มาทักทายนะคะ
22 เมษายน 2547 23:17 น. - comment id 252429
ใช่เลยครับคุณชัยชนะ แต่เราต้องทำดีด้วยใช่ไหม และคุณปลาวาฬสีน้ำเงิน งั้นคุณก็บอกผิดล่ะสิครับ ขอบคุณมากครับผม