พอฝนพรูพรมพร่างลงกลางไพร ดอกกระเจียวก็พริ้วไหวแลอ่อนหวาน ใช่ไหมดงรอเวลานี้ช้านาน ได้ฝนแรกก็เบิกบานทั่วดินแดน ดอกสีแดงเขียวขาวพราวพื้นดิน ยิ่งต้องแดดยิ่งหอมกลิ่นไปไกลแสน ขวัญดงดอนสวยสะอาดแม้ขาดแคลน เธอเชื่อมฝันคนขอบแคว้นให้เคลื่อนไป แม้เป็นเพียงดอกว่านกระจิริด แต่เธอมีความคิดความฝันใฝ่ สำนึกดีมีเรื่อยมาเพื่อป่าไพร ทางจะทอดไปถึงไหนเธอใฝ่รู้ วันนี้ดอกกระเจียวจะจากป่า แสวงหาบ่สับสนเป็นคนสู้ ไปเถิดเธอไปเถิดเราเชิดชู พวกเราอยู่ดงดอนอวยพรชัย ไปร่ำเรียนเป็นนิสิตเชี่ยวคิดอ่าน เรียนจบแล้วรุดคืนบ้านในวันใหม่ มาสร้างสรรค์บ้านป่านะขวัญใจ จะเฝ้าคอยเธอคืนไพรชื่นใจเอย .
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 19 เม.ย. 2547 19:55 น. - ID 51598 
794
19
0
19 เมษายน 2547 19:56 น. - comment id 250063
รุ่นน้องของเธอกำลังจะเข้าเรียน เธอเองคงจบแล้วมั้ง
19 เมษายน 2547 20:10 น. - comment id 250077
+++++++++++++++++++++++++++++++ แวะมาเยี่ยม มาชม คารมหวาน หวนคืนบ้าน คืนรัง หลังโค้งรุ้ง ที่บ้านป่า งามอัธยา ใช่แต่งปรุง แวะมาเยือน เพื่อนมากรุง ให้มุ่งดี ................ แวะมาทักทายครับ ^_____^ +++++++++++++++++++++++++++++++
19 เมษายน 2547 20:18 น. - comment id 250085
ครับผม มีความรู้สึกดีต่อกันไว้ครับ เวลาล้า จะได้แบ่งแรงใจให้กัน
19 เมษายน 2547 20:58 น. - comment id 250113
หน้าส่วนตัว
...กระเจียวป่า จากไพร ไปสู่กรุง
ด้วยหวังมุ่ง เติมถิ่น มีสีสัน
จะเก็บเกี่ยว ความวิไลซ์ ไปแบ่งปัน
ตั้งรับความผูกพัน ความแปรผัน อีกไม่นาน...
**--**
พัฒนาตัวเอง...เพื่อความอยู่รอด..
จากการบุกรุก...รอบด้าน...
19 เมษายน 2547 21:11 น. - comment id 250118
อ้าว มาเมื่อไหร่ล่ะ คุณ ก่อ ดีจัง ที่ได้เจอในเวปนี้ มาร่วมกัน จรรโลงนะ
19 เมษายน 2547 21:13 น. - comment id 250122
ในไทยโพเอ็มเนี่ย ผม กระโตกกระตากไม่ได้หรอก ตัวเล็ก ๆ น่ะ ไม่ค่อยรู้จักใครเลย แบบ เก่าเกินไป จนถูกลืมไปแร้วววว
19 เมษายน 2547 21:29 น. - comment id 250138
สวัสดีครับคุณnamsai และคุณม้าก้านกล้วยด้วย ผมมาตั้งแต่วันที่ 6 เมษาครับ ได้ยินชื่อThai poem จากคุณเวทย์น่ะครับ ผมเห็นชื่อคุณแล้วในนี้ คิดว่ายังไงก็คงได้ทักกัน ก็เป็นจริงวันนี้ล่ะ เพลินดีครับที่นี่ ดูเป็นสัดเป็นส่วน คนจัดบ้านเข้าใจทำ ต้องขอบคุณเจ้าของบ้านด้วยจริงไหมครับ คนเขียนมีเยอะดีครับ อ่านจนหนำใจไปเลย ลงเรื่องไว้ตอนเช้า ตอนค่ำมาหายไปจากคอลัมน์แล้ว แสดงว่าคึกคักมาก ดีแล้วครับ เขียนอะไรออกมา ก็แสดงว่าหัวต้องหมุนอยู่แล้วล่ะ คุณสบายดีนะครับ ผมสบายดี ได้พักผ่อนสบายๆกับลูก เย็นๆก็เล่นน้ำทุกวัน คุณลงงานเลยครับผมจะอ่าน ผมมีเวลาค่อนข้างมากช่วงนี้
19 เมษายน 2547 21:47 น. - comment id 250156
อย่าไปเชื่อคุณม้าก้านกล้วยนะคะ แถวๆใครก็เรียกเขา ลุงๆๆๆๆๆ ... เอ๊ย พี่ม้าฯ ค่ะ
19 เมษายน 2547 21:51 น. - comment id 250159
อ้าว อย่างนั้นหรือครับ คุณอัลมิตรามีผลงานเยอะเลย น่าอิจฉาครับ
19 เมษายน 2547 22:05 น. - comment id 250169
ไพวรินทร์ ขาวงาม..นักเขียนผู้ต่อสู้ชีวิตจากเด็กที่เกิดในครอบครัวชาวนาที่จังหวัดร้อยเอ็ด บวชเรียนต่อจนจบมัธยมปลาย ที่วิทยาลัยสงฆ์ วังน้อย พระนครศรีอยุธยา อยู่ช่วยฝึกสอนวิชาภาษาไทยและวรรณคดี เพื่อตอบแทนคุณสถาบันระยะหนึ่งจึงลาสิขาบทมุ่งสู่เชียงใหม่ เป็นพนักงานพิสูจน์อักษร หนังสือพิมพ์ประชากรรายวัน ก่อนเขยิบฐานะเป็นนักข่าว สั่งสมประสบการณ์กับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเล็ก ๆ หลายฉบับ จวบปี 2527 ตัดสินใจเข้ากรุง ทำงานฝ่ายศิลป์นิตยสารสปีดเวย์ ต่อสู้ชีวิตทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะทำรูปเคลือบพลาสติกวางขายข้างถนน พนักงานขายไอศกรีม ปี 2528 ช่วยงานนิตยสารสู่ฝัน ปี 2531 ประจำกองบรรณาธิการวารสาร ปาจารยสาร ต่อมาเป็นบรรณาธิการเฉพาะกิจสำนักพิมพ์ประพันธ์สาส์น ประจำกองบรรณาธิการหนังสือดีเขต เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการชีวิตต้องสู้ ปัจจุบันเป็นนักเขียนอิสระ ..หนึ่งในผลงานที่หลายคนคงคุ้นชื่อ คือ ม้าก้านกล้วย รางวัลซีไรต์ ประเภทกวีนิพนธ์ ประจำปี 2538 ...ใช่คุณม้าก้านกล้วย คนเดียวกะที่คุยกะคุณต่อพงษ์อยู่หรือป่าวคะ ...
19 เมษายน 2547 22:27 น. - comment id 250192
กวีนิพนธ์ : ม้าก้านกล้วย (ชื่อรวมบทกวีครับ) ของคุณไพวรินทร์ ขาวงาม ได้รับรางวัลซีไรต์ ปี 2538 ส่วนม้าก้านกล้วยที่คุยกับผม เป็นอีกนามหนึ่งของคุณ S.SUK ที่ผมเคยติดตามงานของท่านที่เว็บฯของปพส.ครับ ผมชอบคำและความของคุณม้าก้านกล้วย อยากใช้คำให้ได้อย่างนั้นบ้าง ขอบคุณคุณห้องฝันครับ
19 เมษายน 2547 23:46 น. - comment id 250279
...เจ้าดอกว่านบ้านป่ามาเมืองใหญ่ อย่าลืมไพรแดนดินถิ่นที่สวย การลืมดินถิ่นคงทำงงงวย ไม่ได้ช่วยว่านป่ามีค่าเลย... ...................สวัสดีครับ..................
20 เมษายน 2547 00:11 น. - comment id 250295
ครับผม สวัสดีครับคุณใบบอนแก้ว
20 เมษายน 2547 04:48 น. - comment id 250368
กระเจียวจากเรียวป่า ขอกลับมาหาถิ่นฐาน ผลิดอกออกเบ่งบาน สวยตระการบ้านป่าดง
20 เมษายน 2547 06:34 น. - comment id 250384
เป็นสัญญลักษณ์นะครับ แต่เท่าที่เห็นคือ ไปแล้วก็หายไปในทะเลสังคม
20 เมษายน 2547 07:27 น. - comment id 250410
มาชมด้วยใจจริง ไม่ทอดทิ้งกันและกัน คอยแบ่งปันและสารฝัน ตราบคืนวันตะวันดับ
20 เมษายน 2547 07:34 น. - comment id 250421
ดีครับ
20 เมษายน 2547 08:01 น. - comment id 250429
มัทแวะมาให้กำลังใจค่ะ กำลังคิด อีกอย่างแต่ไม่กล้าเอ่ย ดูเหมือนพี่ก่อพงศ์จะเป็นนักอนุรักษ์นะคะ อะไรที่เกี่ยวข้องกับผืนน้ำ ผืนป่า ท้องทุ่ง ถิ่นฐาน พี่จะแหนหวง ดูรุนแรงในคำกลอนบางบท ประะชดสังคมบางตอน ไม่ทราบมัทคิดถูกหรือเปล่า ผิดถูกขออภัยเจ้าค่ะ
20 เมษายน 2547 08:30 น. - comment id 250436
ดูไปครับ สรุปเร็วไปอาจผิดน้อย
20 เมษายน 2547 14:26 น. - comment id 250647
..เธอจากป่า เธอเบือนหน้าไปเมืองหลวง ซึ่งดอกดวงแสงสีนีออนใส บัดนี้หอบปริญญากลับมาไพร ร้อยดวงใจด้วยสัญญารักป่าพง มาร่วมก่อนกลอนคุณจะหลุดหน้า พักนี้รีบเข้ามาหมุนกลอนตัวเองไปเก็บหน้าอื่น ก่อนเว็บจะล่ม มิได้มีเวลาตอบใครเท่าไร ขออภัยคุณ กอพอ ด้วยค่ะ
20 เมษายน 2547 14:44 น. - comment id 250653
ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก ผมเก็บงานตัวเองในแผ่นcdrแล้วครับ เว็บล่มก็คงกู้ได้นะครับ แต่ใจล่ม ผมกู้ยาก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
