(อย่าน้อยใจเลย) เช็ดน้ำตาเถิดน้องอย่าร้องไห้ เขาจากไปดีแล้วล่ะแก้วขวัญ เขามาต่อเติมใจให้คืนวัน เราได้ยิ้มสุขกันวันเขายัง แม้มาจากน้ำครำอันต่ำต้อย จากดงด้อยคนด่าว่าล้าหลัง แม้สกุลรุนชาติขาดธนัง คนเขาชังด่าทอราวขอทาน เขาไม่เคยฉ้อฉกโกหกโลก แม้สุดโศกแสบไส้-ใจสะอ้าน กินเห็ดหอยปูปลามานมนาน บ่กินเหล็กปูนปานพวกชาญโกง เขาไม่เคย มักได้ กระหายกาม รักศีล ข้อสาม เกือบสุดโต่ง ศีลธรรม ครองตัว ทุกชั่วโมง ธรรมโยง ครองศรัทธา ทุกนาที เช็ดน้ำตาเถิดน้องหยุดร้องไห้ เขาจากไปเราโศกหมองทั้งน้องพี่ เทิดศรัทธา นบคุณงาม กราบคุณความดี อันเขามี ต่อโลกหล้า อย่าน้อยใจ . ----------------------------------------------------- รำลึก ก้องสยาม สิทธิราช ทุกคนรักเธอ ครูเพิ่งรู้ว่า เธอจากพวกเราไป ----------------------------------------------------
12 เมษายน 2547 17:23 น. - comment id 245965
ผมกลับไปโรงเรียนเก่าที่เคยสอนเมื่อปี 2536 เจอลูกศิษย์ที่มาร่วมงานเลี้ยงอำลา ผอ.ซึ่งลาออกจากราชการ พวกเขาเล่าให้ฟังว่า รุ่นพี่คนหนึ่ง ซึ่งก็เป็นลูกศิษย์ของผมด้วย จากไปแบบไม่มีวันกลับ คนเล่า เล่าแล้วก็ร้องไห้ ผมรู้ ว่าความรักความผูกพัน นั้นสำคัญกับใจของคนเพียงใด ผมยื่นกระดาษเช็ดหน้าให้เธอ และว่า ...........................................
12 เมษายน 2547 20:44 น. - comment id 246089
ไพเราะนะครับ :)
12 เมษายน 2547 21:16 น. - comment id 246110
สวัสดีครับคุณหมึกมรกต ชอบคุณมาก
13 เมษายน 2547 14:20 น. - comment id 246378
กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ การจากไปของคนเกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่สิ่งหนึ่งที่เขาคนนั้นยังมีอยู่คือความดีค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ
13 เมษายน 2547 17:30 น. - comment id 246602
ครับผม คุณพูดดีมาก