เด็กน้อย บ้านนี้ ยังมีหวัง รอพลัง จากใจ ความเมตตา เหมือนดวงใจ ที่ไม่ มีราคา ไม่มีค่า จะเหม่อมอง ท้องเดือนดาว เด็กน้อย ขอแค่ ได้อิ่มท้อง เฝ้าเรียกร้อง ขอชีวิต แค่ยืนยาว เด็กน้อย เปรียบเหมือน ดังผ้าขาว มีเรื่องราว รันทด หมดความหวัง ไม่รู้จัก ความรัก ความอบอุ่น อยู่เหมือนหุ่น หมดสิ้น หมดพลัง ยังต้องการ ความรัก เป็นกำลัง เพื่อประทัง ทั้งชีวิต ความเลือนลาง อยากมีพ่อ มีแม่ แค่ครอบครัว ยังเมามัว มืดมน สิ้นหนทาง วันพรุ่งนี้ ความฝัน ยังจืดจาง ฝันยังห่าง ต่างชั้น ขวัญผวา โหยหา ความรัก ความเข้าใจ สายใย ความมั่งคง ความหรูหรา หวังแค่เพียง ลบคราบย้อย รอยน้ำตา ใขว่คว้า ความสุข ความสดใส ชีวิตของเด็ก ที่ไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ ไม่เคยได้รับความอบอุ่น พวกเขาจะมีความรู้สึกอย่างไร เหงา เศร้า ท้อแท้ เดียวดาย สิ่งเหล่านี้เขาคงไม่อยากเจอ ช่วยกันเป็นกำลังใจให้พวกเขาหน่อยนะครับ 9 มีนาคม 2547 ผลิใบสู่วัยกล้า
10 มีนาคม 2547 08:24 น. - comment id 228179
จะรอคอยเรื่อยไปจนกว่า.....จะสิ้นลมหายใจ
10 มีนาคม 2547 08:46 น. - comment id 228185
เด็กเหล่านี้ยังคงคอย ความเมตตาจากเราทุกคนค่ะ แต่งได้ไพเราะสะท้อนปัญหาดีค่ะ
10 มีนาคม 2547 10:35 น. - comment id 228209
อ่านแล้ว...รู้สึกได้... รับรู้... และเป็นกำลังใจให้
10 มีนาคม 2547 12:05 น. - comment id 228235
เด็กบ้างคน มีพ่อ มีแม่ มีครอบครัว แต่ก้อเหมือนไม่มี... .. เจ็บกว่าเด็กที่มีพ่อมีแม่ด้วยซ้ำไป... เป็นกำลังใจให้หัวใจน้อยๆทุกดวงที่กำลังจะเติบโต..... เคยได้ไปทำบุญที่บ้านปากเกร็ด หัวใจของเด็กยังรอความเมตตาจากทุกคน..
10 มีนาคม 2547 14:12 น. - comment id 228383
เด็ก ก็เป็น อยู่อย่างนี้ อยากฝันอยากจะมี
10 มีนาคม 2547 14:18 น. - comment id 228388
ไม่รู้จักความรักความอบอุ่น อยู่เหมือนหุ่นหมดสิ้นซึ่งสิ่งหวัง อยากมีพ่อมีแม่แค่พะวัง แต่หมดหวังเมื่อขาดบาดอุรา ต้องอยู่เดียวปวดปร่าน้ำตาไหล ไม่เคยเห็นมีใครคอยห่วงหา จะดูแลเหมือนลูกน้อยกลอยชีวา ก็แค่ผ่านมาแล้วผ่านเลย *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆเลยค่ะ เด็กน้อยเหมือนผ้าขาวแล้วทำไมผู้ใหญ่ชอบทิ้งผ้าขาวก็ไม่รู้นะค่ะ เศร้าจัง*-*
10 มีนาคม 2547 17:12 น. - comment id 228544
แด่.....ผู้หญิงไร้เงา สังคมยุคนี้แปลกครับ....ทิ้งได้แม้กระทั้งลูกตัวเอง
10 มีนาคม 2547 21:06 น. - comment id 228669
..ไพเราะ..ในบทกวีมากเลยคะ... ..สื่อ..บทกวี... ได้ภาพ..ที่ชัดเจน..ในความรู้สึกมากเลยนะคะ... ..เด็กน้อย..กับ..แววตา..ที่ว่างเปล่า... ..ใครเล่า.. จะเข้าใจ..ความรู้สึก.. เด็กน้อย ..เจ็บ..เป็นแผลลึก.. แค่นึก .. ก็ ปวดร้าว... ..พ่อจ๋า.. แม่จ๋า... ทิ้งลูก..ยา .. ติด..ความเศร้า.. ..ทุกข์..ในเรื่อง..ราว.. เจ็บร้าว .. ไม่มีใคร... ..บทกวี..ไพเราะ.. เรน..ขออนุญาต..แจม.. แบบ เรน..หัดแต่งนะคะ..
10 มีนาคม 2547 23:36 น. - comment id 228784
พวกเราทั้งหลายที่มีพร้อมกว่าพวกเด็กเหล่านั้น ควรหาหน้าเข้าหากันภายในครอบครัว พูดคุยพบปะหยอกล้อกัน เมื่อเรามีโอกาสดีกว่าเขา เราอย่าได้ปล่อยให้โอกาสที่ดีเหล่านี้หลุดมือไปเลยครับ
11 มีนาคม 2547 07:08 น. - comment id 228869
แต่งได้ดีง่ะ เพราะดีเหนภาพเยย
11 มีนาคม 2547 07:09 น. - comment id 228870
ชัยชนะ ผมก็ว่าสังคมปัจจุบันก็เลวรายน่าดู...น่าสงสารเด็กๆเหล่านั้น
11 มีนาคม 2547 16:18 น. - comment id 229162
ฉันเป็นคนหนึ่ง ที่มีชีวิตไม่แตกต่างจากบทความที่พูดถึง แต่วันนี้ ฉันเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เริ่มจะแก่แล้ว มันยากมากในเวลาที่ผ่านมา ปัจจุบัน และคงไม่กล้าคิดว่า อนาคตจะเป็นเช่นไร แต่ก็จะสร้างกำลังใจให้ตนเองจนหมดลมหายใจ และอยากให้กำลังใจเด็กกำพร้าทุกคน ที่คิดว่าเราขาดกำลังใจ จงให้กำลังใจตนก่อนที่จะขอให้ใครให้กำลังใจกับเราค่ะ สู้ต่อไปน่ะค่ะ (วันนี้ เป็นวันแรกที่เขามีเวบไซด์นี้ เพื่อที่ต้องการจะขอกำลังใจบางอย่าง อยากการอ่านข้อความ หรืออะไรก็ได้) และก็ได้อ่านข้อความดี ๆ จากเวบนี้) ขอบคุณสิ่งเล็ก ๆ ที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ค่ะ
12 มีนาคม 2547 07:19 น. - comment id 229412
ถึง คนที่ต้องการกำลังใจเช่นกัน ผมจะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ ขอบคุณมาหครับ
14 มีนาคม 2547 10:24 น. - comment id 230540
...lส่งอีเมล์มาได้ไหมจะไปช่วย เอื้ออำนวยด้วยวาจา ใจปลลอบขวัญ โลกวันนี้ มีวันหน้าคนนัพัน ทุกข์สุขนั้นมันแก้ไซร้...ที่ใจตน (ยิ้มสักนิดสิคะ...น่านละ...ดี..ดี.เลย.อีกนิด..ยังไม่ยิ้มเหรอ.เอ้างั้นพูดตาม ..สิบสี่.. แชะแชะ)
14 มีนาคม 2547 10:25 น. - comment id 230542
...lส่งอีเมล์มาได้ไหมจะไปช่วย เอื้ออำนวยด้วยวาจา ใจปลลอบขวัญ โลกวันนี้ มีวันหน้าคนนับพัน ทุกข์สุขนั้นมันแก้ไซร้...ที่ใจตน (ยิ้มสักนิดสิคะ...น่านละ...ดี..ดี.เลย.อีกนิด..ยังไม่ยิ้มเหรอ.เอ้างั้นพูดตาม ..สิบสี่.. แชะแชะ)
15 มีนาคม 2547 07:09 น. - comment id 231052
ขอบคุณอาภาภัส