จริง ๆ แล้วเป็นคนเกลียดกลอนรักหวานซึ้งค่ะ แต่ทำไมวันนี้นึกไง แต่งอันนี้มาก็ไม่รู้ สงสัย แต่งจากประสบการณ์ค่ะ เผื่อใครอกหักอยู่จะคิดได้เข้าใจได้บ้างไม่มากก็น้อยนะคะ Enjoy the Show ค่ะ รักคือคำ คำว่ารัก คำคำนี้ คำที่มี คำที่..เขียน อ่านว่า..รัก เมื่อแรกเริ่ม เดิมที ไม่ประจักษ์ คำว่า..รัก ฉันเสาะหา อยู่ที่ใด อยู่ปลาย..ฟ้า หรือก้นบึ้ง มหาสมุทร ก็มิอาจ จะยื้อยุด หามาได้ เพราะเมื่อเกิด ความรักมา เมื่อยามใด พรมหอินทร์..ไซร้ แจ้งประจักษ์ ถึงเพลา ฉันแค่คน ตัวเล็ก ๆ แค่คนหนึ่ง ที่ยัง ยืน ยังยื้อหยัด หัดไขว่คว้า ตาม ดั้นด้น เพื่อเสาะหา ความรักมา แนบอุรา หวังสุขสม ภิรมย์ใจ แล้วเมื่อเจอ เธฮคนที่ จะมอบรัก ก็มิอาจ ที่จะหัก ห้ามใจได้ โผนทยาน เข้าโลดแล่น ในทันใด มิฟังใคร เพราะฉันรัก ของฉันเอง ไม่เคยคิด เรื่องรัก ด้วย สมอง ฉันลำพอง ด้วยความสุข สุดเกษม เธอคนนี้ ที่เสาะหา มาเต็มเติม ฉันอิ่มเอม จนลุ่มหลง ลงเมามัว เคยได้ยิน กับคำว่า รักรอนร้าว ร้าวรอน แหลก แตก ระยับ ดับ สลัว พึ่งประจักษ์ รักนี้ไซร้ ใครพันพัว เพลิงรักรัว แผดเผาผลาญ ปานมลาย ปานแตกดับ ดิ้นพราดพร่าน ล านน้ำตา แทบผวา หา นรก ตกหมกไหม้ เจ็บระกำ แปลบปวดปร่า ปานวางวาย เจ็บเจียนตาย คลายกำสรวล คร่ำครวญ คราญ จงรู้ไว้ ว่ารักเกิด ย่อมมีดับ คือคำศัพท์ สัจธรรม เคยเล่าขาน หากมิแตก หรือว่าดับ ในดวงมาลย์ ก็แตกดับ ตามวิญญาณ ที่ตกตาย หากว่าคิด ที่จะรัก ใครสักคน ควรจะต้อง สนหัวใจ ของเราไหม รักตัวเอง ให้มากหน่อย จะเป็นไร รักมิได้ ก็แล้วใคร จะรักเรา อย่างน้อยฉัน ยังยืนหยัด และต่อสู้ บอกให้รู้ ยังไม่ตาย มิอาย เขา รักก็เคย อกหักเคย เรื่องเบาๆ ประสบการณ์ จะสอนเรา แกร่งขึ้นเอง มาตอนนี้ ฉันคิดรัก ด้วย หัวใจ แล้วฉันใช้ มันสมอง ช่วยเล็งเพ่ง ประคองรัก ที่มีอยู่ ให้ชัดเจน ไม่เบี่ยงเบน จนปั่นป่วน รบกวนใจ ชีวิตคน ยังคงมี อีกหลายหลาก อย่าเอาความ รัก มาพราก เรา ไปได้ บนถนน และหนทาง ทอดยาวไกล จงมุ่ง ไป ด้วยก้าวแกร่ง อย่างมั่นคง
SonyaBeauty 24 ก.พ. 2547 14:26 น. - ID 47376 
799
8
0
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:01 น. - comment id 220670
เค้าว่ากันว่าอกหักดีกว่ารักไม่เป็น แต่เราว่ารักไม่เป็นดีว่าอกหัก
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:05 น. - comment id 220674
กลอนเพราะดีนะคะ จะเป็นกำลังให้ค่ะ ** แวะมาทักทายค่ะ **
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:08 น. - comment id 220676
พี่ซอนสุดสวย...คราวนี้มางดงามมากครับ...อ่านกลอนแล้วรู้สึกมั่นใจ...ว่ายังไงเราก็คงตอ้งมีชีวิตอยุ่ต่อไป... ...ความรัก..มันเป็นอาหารหล่อเลี้ยงใจ... ...แต่เผอิญ..มันไม่ใช่ข้าวนี่เนอะครับ... ยังไงก็ตอ้งอยุ่ไว้ก่อน...รักษาตัวเองให้งดงามและหล่อเหลาอยุ่เสมอ... สักวันนึง..เราคงมีรักอย่างมีความสุข..และยินดีกับร่างการที่แข็งแรง...*-*
24 กุมภาพันธ์ 2547 15:32 น. - comment id 220693
ยืนอยู่อย่างมั่นคงด้วยตัวเราเอง ^-^
24 กุมภาพันธ์ 2547 17:19 น. - comment id 220784
อย่างน้อยฉันยังยืนหยัดและต่อสู้ ให้ได้รู้ความรักประจักษ์น้อย หรือมีใครรอฉันอยู่สู่สุดดอย ให้เอื้อมสอยความรักมาพักใจ *-*กลอนไพเราะและสวยงามมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
24 กุมภาพันธ์ 2547 17:38 น. - comment id 220798
คุณไม่เคยรักใครหรอกเชื่อผมเถอะ หากวันนึงคุณรักใครแล้วคุณจะรู้ว่าคุณแต่งผิด
24 กุมภาพันธ์ 2547 17:38 น. - comment id 220800
คุณไม่เคยรักใครหรอกเชื่อผมเถอะ หากวันนึงคุณรักใครแล้วคุณจะรู้ว่าคุณแต่งผิด
24 กุมภาพันธ์ 2547 18:06 น. - comment id 220816
เฝ้าประครอง สองใจรัก ภักดีแน่ ไม่ยอมแพ้ ภัยพิบัติ มาขัดขวาง ก้าวต่อไป ไร้มารยา วาจาลวง ด้วยคู่ควง คู่ใจ ไปด้วยกัน
24 กุมภาพันธ์ 2547 22:13 น. - comment id 220912
กลอนไพเราะ ใช้คำดีจังค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2547 23:00 น. - comment id 220924
ความอกหักบทที่หนึ่ง คนหลายใจเป็นคุณครู แสดงทุกอย่างให้เรารู้ แต่ครูไม่บอกตรงตรง ความเศร้าเป็นเพื่อนร่วมชั้น ขับประสานแผ่ซ่านพิษสง ความเดียวดายเป็นภารโรง ปิดประตูกรงขังหัวใจ มีปากกามีกระดาษ มีหมึกวาดเป็นน้ำใสใส จากดวงตาหน้าต่างใจ จดเอาไว้ประสบการณ์ เป็นข้อความล่องหน รับรู้เพียงคนที่เคยผ่าน ความเดียวดาย,คนหลายใจ,ความร้าวราน ล้วนช่วยบูรณาการให้ฝังจำ ความอกหักบทสุดท้าย สอนหัวใจที่เพลี่ยงพล้ำ ให้ชาชินกับความระกำ ไม่ครั่นคร้ามกับความระทม
25 กุมภาพันธ์ 2547 01:15 น. - comment id 220960
ไม่อยากทั้งอกหัก... ไม่อยาก..ทั้งรักเป็น.... ตอนนี้...อยากแค่หลบเร้น... ไม่อยากเป็น...คนเล่น ๆ .. ของใคร..... มาคราวนี้...เขียนดี..มาก...ทั้งถ้อยคำ-และอารมณ์-แต่ในเรื่องของเหตุผล...บางครั้ง.. ความรัก...มักจะไม่มี
25 กุมภาพันธ์ 2547 12:47 น. - comment id 221092
โห.......ซอนย้า ซอนย่า จาเขียนหวานอาไรได้ปานนี้ แบบมีดวงใจยกให้ไปเลยนะเนี่ยเฮ้อ เขียนงี้เหอะ ชอบ ชอบ อิอิอิ ....**.....
25 กุมภาพันธ์ 2547 13:49 น. - comment id 221154
เมื่อพิกุลทองต้องช้ำรัก.. พิกุลทอง ใจเจ้าเอ๋ย ใจเจ้ากรรม ชอกช้ำแท้ ฝากรอยแผล รักร้าง อ้างว้างให้ เธอตัดขาด ไม่เหลือ แม้เยื่อใย อยากปล่อยให้ รักเลยผ่าน นานนิรันดร์ แต่ว่าใจ ข้าเอ๋ย เคยช้ำชอก ด้วยเพราะรัก กลับกลอก ใจเปลี่ยนผัน ทำไม่ได้ เพราะใจรัก ยังผูกพัน อยากจะรู้ เธอทิ้งกัน เพราะอะไร หรือฉันดี เกินไป ใคร่ขอถาม ขอตอบความ ตามใจ ไม่ว่าได้ ก็ไม่บอก รักคนชั่ว กลั้วเกลือกไป ฉันจะได้ ชั่วให้ สมใจเธอ หรือว่าฉัน ไม่มี เวลาให้ หรือว่าใจ ของฉัน นั้นคอยเก้อ ขอเถิดนะ อย่าแก้ตัว เถิดนะเธอ ฉันรับได้ เสมอ ว่าร้างลา หรือเจ้าเปลี่ยน ใจแล้ว แม่แก้วขวัญ บอกกับฉัน สักวัน ไม่เสียหน้า แล้วร้องไห้ ทำไม แม่ยอดยา ขนาดข้า ถูกทิ้ง ยังไม่เลย เพราะยึดถือ คติ ที่แม่สอน รักอาจมี แคลนคลอน มีชาเฉย อย่ารักเขา ใหลหลง ปลงเถิดเอย ร่ำเฉลย ธรรมดา ของโลกเรา ไปเถิดนะ ไปดี พี่ยกโทษ ไม่ขอโกรธ ให้ใจ นั้นอับเฉา เพราะท่องไว้ สักวันหนึ่ง คงทิ้งเรา ไปเถิดเจ้า ทิ้งไว้ เพียงเพื่อนกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
