มีบางสิ่งที่ผ่านมา และมีค่าในใจฉัน ยังรักยังผูกพัน กับสัมพันธ์ของสองเรา ทุกครั้งที่มีเธอ ใจละเมอ ล่องลอยไป ทุกวันคืน โลกนี้สดใส เพราะมีหัวใจรักของเรา ทุกสิ่ง ดูสว่าง ดูกระจ่าง ทางข้างหน้า มุ่งสู่ฝันที่สร้างกันมา ด้วยดวงตาทอประกาย แต่วันนี้ ฉันเงียบเหงา เพราะตรอมเศร้าอยู่เดียวดาย ขาดเธอ เหมือนขาดใจ หลุดลอยหายไป ตามกาลเวลา
21 กุมภาพันธ์ 2547 13:13 น. - comment id 219055
ทุกสิ่งทุกอย่างยังเหมือนเดิม จะแต่งเติมยังไงก็ไม่ดี ที่เทอร์จากไปในวันนี้ รู้มั้ยใจดวงนี้มันเปลี่ยวเหงา
21 กุมภาพันธ์ 2547 15:11 น. - comment id 219100
สวัสดีค่ะคุณตากลม ขอชื่นชมกลอนดีๆที่เขียนให้ แอบนิยมชื่นชมคุณอยู่ในใจ ขอสวัสดีทักทายเพื่อนใหม่เอย..
21 กุมภาพันธ์ 2547 17:20 น. - comment id 219182
เข้ามาอยู่เป็นเพื่อน หวังว่าคงหายเหงาได้ในสักวันนะค่ะ ^-^
21 กุมภาพันธ์ 2547 23:58 น. - comment id 219362
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2547 07:46 น. - comment id 219468
ขอขอบพระคุณคุณข้าวปล้อง สำหรับความปรองดองสมานฉันท์ มอบมิตรจิตรมิตรใจดคๆต่อกัน ที่หยิบยื่นไมตรีให้นั้น ไม่ลืมเลย...ขอบคุณจริงๆค่ะ
22 กุมภาพันธ์ 2547 07:52 น. - comment id 219469
บทกลอนถูกแต่งเพิ่ม มาเพิ่มเติมกำลังใจ ทุกที่แปรเปลี่ยนไปก็เพราะใคร...บางคน ล้มแล้วขอลุกสู้ ขอยืนอยู่ด้วยตัวตน ความเจ็บเหลือจะทานทน ขอจำไว้เป็นบทเรียน ซึ้งใจกลอนบทเหงา จากคุณผู้หญิงไร้เงาที่เขียนถึง ความหมายยังตราตรึง ความหลังซึ่งเคยผ่านมา ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ที่มอบให้อย่างมีค่า สิ่งดีๆที่ให้มา ช่างมีค่ากว่าเงิน-ทอง ขอบคุณมากๆจากใจจริงค่ะ