หน้าส่วนตัว
ราตรีกาลผ่านคืนวันอันว่างเปล่า
สุดเปลี่ยวเหงาเศร้าใจในวาสนา
ท้อแสนท้อต่อลิขิตขีดซะตา
ปรารถนาพาสิ่งใดไม่พบพาน
หลายความคิดพินิจเนตรหาเหตุผล
กลับมืดมนจนทางเดินเผชิญผ่าน
สิ่งที่คิดมันผิดพลาดมาแสนนาน
หากเพียงอยู่เพื่อร้าวรานผ่านเวลา
จนที่สุดจุดยุติก้อมาถึง
จุดที่ซึ่งสุดจะหวังตั้งปรารถนา
เมื่อมิอาจแก้ไขให้กลับมา
ส่งชีวาอุราสิ้นแทบสิ้นใจ
ล้มเพราะสิ้นทางจะเดินเผชิญสู้
จำเฝ้าดูความอดสูความหมองไหม้
ถึงวันนี้คงสิ้นทางจะย่างไป
คงเหลือไว้เป็นความหลังฝังฤทัย
จะกี่วันผ่านผันช่างมันสิ
เมื่อยุติเส้นทางทุกอย่างได้
ไม่ขอสู้เพราะกลัวเจ็บเหน็บหัวใจ
อยู่อย่างไร้ในความหวังตั้งชีวี
จะกี่ทางปรากฎกำหนดอีก
จะขอปลีกหลีกไกลพาใจหนี
ไม่แยแสแก่ทางใดในวิธี
ขอช้ำชี้ดีกว่าเศร้าเหงาอีกครา
1021
5
0
6 กุมภาพันธ์ 2547 03:49 น. - comment id 212533
เพียงความเหงา ที่กัดกร่อน ใจของท่าน อาจหลายวัน อาจหลายคืน ที่เปลี่ยวหนาว แต่สักวัน พอเมฆฝน เริ่มบางเบา ใจเหี่ยวเฉา ต้องเติบโต ได้อีกครา
6 กุมภาพันธ์ 2547 07:44 น. - comment id 212590
เก็บใจเอาไว้ดีกว่า ไว้ให้กับคนที่เห็นค่า...ของความเป็นฉัน รอวันนับกาลเลือนเลื่อนผ่านวัน เหมอนเป็นแค่ความฝัน...ที่ไม่มีวันเป็นจริง... มาเยี่ยมนะครับ *-*
6 กุมภาพันธ์ 2547 13:55 น. - comment id 212668
เพื่อบอกตัวเองว่าโลกกว้างใหญ่เพียงใหน ให้รู้สึกว่าเราเป็นเพียงจุดเล็กๆ... ..บนผืนแผ่นดินกว้างไกล ปัญหาที่อยู่ในใจจึงไม่มีค่าเทียบกับอะไรได้เลย อย่างน้อยความรู้สึกที่ท้อแท้ ความอ่อนแอที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย ก็รางเลือนไปจากใจไม่น้อยเลย กับปัญหาที่เคยรุมเร้าก็เบาบาง จากที่เคยให้กำลังใจใครๆ หันกลับมาให้กำลังใจตัวเองบ้าง เก็บความเชื่อมั่นที่ทำตกหล่นรายทาง เพื่อเชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี... หวังว่ากลอนบทนี้คงทำให้คุณยิ้มได้บ้างนะคะ ปัญหาบางอย่างอาจต้องการเวลาในการแก้ไข เอาใจช่วยค่ะ..
7 กุมภาพันธ์ 2547 10:31 น. - comment id 213089
เส้นสายทางเผชิญได้เดินผ่าน รับรู้หวานรู้ขมตรมหมองไหม้ อย่าละล้า ละลัง ทางอีกไกล ไม่เป็นไร ช้ำอีกครั้ง ยังไม่ตาย
9 กุมภาพันธ์ 2547 15:57 น. - comment id 213873
อ่อนล้าไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอะเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะสู้ต่อไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัยเชื่อฉันเธอ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
9 กุมภาพันธ์ 2547 20:08 น. - comment id 214060
กำลังใจในวันนี้ที่ท่านให้
รับด้วยใจไร้กำลังสุดจะหวัง
ขอขอบคุณทุกท่านเป็นกำลัง
เพชรพรรณรายชั่งใจไม่เจือจาง
สิ่งต่างในชีวิตลิขิตไว้
ทุกครั้งใยพังลงไปเมื่อได้สร้าง
สุดท้ายเป็นดั่งที่เห็นเช่นคำวาง
จึงอ้างว้างท้อกำลังดั่งเล่ามา
ขอบคุณครับทุกท่านที่ให้กำลังใจ..
เพชรเพรณรายจะไม่ลืมทุกท่านครับ
10 กุมภาพันธ์ 2547 20:28 น. - comment id 214658
ฟ้าหลังฝนดลใจให้ความหวัง สร้างพลังด้วยศรัทธาที่กล้าหาญ อย่าท้อแท้ในทุกสิ่งที่แผ้วพาล เด่นตระหง่านด้วยความดีที่คงทน จงเป็นดั่ง..ดอยสูง..สุดเสียดฟ้า จงหาญกล้า..ตรองตรึก..และฝึกฝน จงมุ่งมั่น..ฟันฝ่า..อย่าร้อนรน จงอดทน..ในสิ่งหวัง..ที่ตั้งใจ....ฯ ขอเป็นกำลังใจ..ให้แด่คุณนะคะ...คนล้มอย่าข้าม...จงลุกขึ้นมาด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง...ความผิดพลาดที่ผ่านมา...เป็นบทเรียนสอนใจ...นำมาเป็นพลัง..ที่เราจะต้องก้าวต่อไป..อุปสรรค..คือความสำเร็จนะคะ...สิ่งสำคัญ...ใจเราอย่าท้อแท้...อย่าแพ้ใจตัวเอง...หากเราชนะใจเราได้...นั่นหมายความว่า...เราชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้...ราชิกา...ขอส่งแรงใจมาให้นะคะ.... ฟ้าหลังฝน...จะมีแต่ความสวยงามค่ะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
