เธอเคยเห็นพระอาทิตย์ตอนเช้านั่นไหม แสงอ่อนอ่อนของวันใหม่ที่ยังไม่ผลัดจากลมหนาว ลอยล่องมาท่ามกลางกลีบเมฆบางเบา ได้เสกสรรยามเช้า...เพื่อต้อนรับเหล่าผู้คน ตื่นจากหลับไหล...เพื่อรับกลิ่นไอของตะวัน ลาซะทีราตรีอันยาวนาน...กับคืนวันที่สับสน เรื่องราวของวันวาน...ที่มันแสนทรมานและทุกข์ทน ขอให้มันผ่านพ้น...ไปพร้อมกับความมืดมัว ให้แสงแห่งตะวัน...ส่องหล้า ปลุกชีวิตให้ทั่วฟ้า...ลบรอยราคีที่ดูสลัว ชีวิตกับแสงสว่าง ขจัดอ้างว้างและหวาดกลัว เผชิญสิ่งหมองมัว...และก้าวผ่านอย่างทรนง ให้แสงแห่งสัญลักษณ์ของวันใหม่ ส่องให้ทั่วใจ...สว่างสดใสบินไปดังนกหงษ์ พาดผ่านท้องฟ้า...ผจญปัญหาให้ยิ่งยง แม้นพระอาทิตย์ลับลง...ก็ยังคงไม่เกรงกลัว ขอให้วันพรุ่งนี้...เป็นวันใหม่ของพวกเรา ให้อาทิตย์แผดเผา...สลายความหมองเศร้าให้ถ้วนทั่ว เธอต้องเข็มแข็ง...มีแรงยืนหยัดกับความหมองมัว ต่อสู้อุปสรรคอย่างไม่เกรงกลัว...เพื่อวันใหม่ที่ดี...
พู่กันของหูกวาง 5 ก.พ. 2547 00:51 น. - ID 46139 
1277
18
0
5 กุมภาพันธ์ 2547 01:24 น. - comment id 212079
ฉันเห็นพระอาทิตย์ตอนเช้าเสมอเสมอ และได้พบเจอแต่ความสุขสันต์ เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นแทนพระจันทร์ แล้วโลกที่เงียบงันก็พลันสว่างมา ฉะนั้นขอน้องชายคนดีของฉัน จงมีความสุขสันต์เมื่อพระอาทิตย์เถิดหนา ที่สดใสและดูอบอุ่นในทุกสายตา เวลาที่มองท้องฟ้าและเห็นค่าของพระอาทิตย์ *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยจ๊ะน้องชาย ราตรีสวัสดิ์แล้วด้วยนะค่ะ ง่วงมากแล้วจ๊ะ*-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 01:31 น. - comment id 212082
แล้วพู่กันก็ได้อยู่ทันตอบกลอนของพี่สาว... ..ผมจะหลับในค่ำคืนนี้อย่างสุขใจ เมื่อเวลาผ่านไปจนอาทิตย์ที่ขอบฟ้า บ่งบอกว่าวันนี้ผมต้องตื่นขึ้นมา แก้ปัญหา...เจอเรื่องราวนานา...และเข้มแข็งใจกล้า...เพื่อวันที่ดี... คร่อกกกกก.......................ฟี้.......................*-* ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมกันนะครับ*-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 02:02 น. - comment id 212090
ยามลมหนาวพราวฟ้ามาคราหนึ่ง ให้คำนึงถึงสิ่งใดในโลกหล้า เงาความฝันเอนไหวในแววตา น้อมนำมา..สาส์นอรุณให้อุ่นใจ เมื่อแสงหนึ่งทอดไปในทุ่งข้าว ระยับพราวเอนหน่วงรวงไสว ปูเส้นทางเวิ้งกว้างกลางกรุ่นไอ ให้เดินไปค้นหา..ค่าชาติพันธุ์ ริ้วแสงหนึ่งทอดอาบทาบพฤกษ์ป่า ส่งสาส์นมาเจิมแต่งแหล่งสีสัน จากยอดภูดอกหญ้านานาพรรณ บานชูชันแต่มดิน..ถิ่นต่ำต้อย ส่องกระทบฟากไม้ที่เก่าคร่ำ กลบเงียบงันราตรีเริ่มหรี่ถอย เห็นดวงหน้าแย้มยิ้มปริ่มริ้วรอย ของดวงตารอคอยแห่งผู้เฒ่า สาส์นอรุณโลมแรงแหล่งเวิ้งฟ้า แสงดาราซ่อนไว้...ใกล้ขุนเขา จับเมฆอ่อนย้อนเห็นเป็นทึบเทา ในร่มเงาวิมาน..ย่านเทวา สลับเลื่อมลวดลายคล้ายริ้วรุ้ง งามจรุงอุ่นละออคลอบุปผา ปลุกวิหคเดียวดายใต้คบคา ให้ตื่นมา..แต่งโลกทุกข์โศกมี สานลำแสงหยั่งตรงลงเวิ้งน้ำ เมื่อฟ้าครามสะท้อนย้อนฉากสี ดั่งเปลวเทียนวูบวับจับนที ไร้ริบหรี่..เปล่งนาน-กาลเวลา แสงสงบส่องสาส์นลานดินทราย เห็นใบไม้พรูพรั่ง...ยังค้นหา สืบความหมายธรรมทองของพุทธา ที่ยืนหยัดประทับค่า...ให้หมู่ชน หยดน้ำค้างพรูพราวลมหนาวไล่ ทุ่งข้าวกล้าผลิใบยามได้ฝน สาส์นอรุณปลุกตื่นฟื้นผู้คน นำผลิตผลฝากข่าว..ป่าววิญญาญ์ เมื่อแดดเช้าทายทักความรักหนึ่ง หมอกริมบึงบางเบา-เงาอุษา เห็นรักแท้สะท้อนคลอนแววตา ในคุณค่างามเงียบ..เทียบดรุณ อยู่เป็นหนึ่งวิเวกในเอกห้วง เมื่อตะวันทอดวงจากสรวงสูรย์ ก็เปล่งปลั่งพรั่งพร้อยร้อยจำรูญ รินกวีเกื้อกูล..ผืนแผ่นดิน เพียงแสงหนึ่งพึงร่วงลงรดใจ จากภูไกลเส้นทางกลางถวิล เมื่อสาสน์ธรรมทอดอุ่นจนคุ้นชิน เราอาจยิน...ความหมายภายในตน -------------------- ทุกๆ เช้าที่ดวงอาทิตย์เบิกฟ้า.. เรามองความหมายในการมาของดวงอาทิตย์ต่างกัน บางคนมองเห็นความเศร้าสร้อย บางคนเห็นความฮึกเหิม ในขณะที่บางคนเห็นความหวังและชีวิตที่ต้องดำเนินไปตามครรลอง สิ่งเหล่านี้คือ สาส์น ที่ธรรมชาติเพียรมอบ ความหมายของดวงอรุณคือการดำรงอยู่ อย่างผู้รู้โลก เวียนว่ายและเงียบหายไปตามครรลอง เป็นแสงแห่งความหวังของสิ่งมีชีวิต อมตะคู่กับเวลา เราเฝ้ามองพระอาทิตย์ตกและพระอาทิตย์ขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพียรเพ่งมองให้ลึกลงในความหมายและน้อมนำมารุ่งในหัวใจ แล้วเราจะรับรู้ว่าธรรมชาติและโลกนี้ ควรค่าแก่การดำรงอยู่ ขอให้แสงอรุณเป็นแรงใจในการที่จะเริ่มต้นทำสิ่งที่ดีงามของหลายชีวิตนะครับ
5 กุมภาพันธ์ 2547 02:45 น. - comment id 212102
เมื่อดวงจันทร์ลับลาจากผืนฟ้า พระอาทิตย์ยิ้มแย้มขึ้นมาเพื่อปลุกฝัน สาดส่องแสงสีทองให้โลกสดใสพลัน เปี่ยมด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ ให้ทุกคน ฉันเป็นคนหนึ่ง ได้ค้นพบว่า ที่แสงตะวันเจิดจ้า คือให้เริ่มสู้ใหม่อีกหน ทุกชีวิตจะก้าวผ่านได้ต้องมีความพยายามอดทน อาจมีบ้างท้อแท้สับสน แต่ไม่นานต้องพ้นถ้าสู้มัน เริ่มก้าวใหม่ เหมือนวันใหม่ ตะวันทอแสงแพรวพราวสดใส เพื่อให้เราสู่ฝัน ความสำเร็จอยู่ตรงหน้า ตราบใดที่ฟ้ายังไม่ไร้แสงตะวัน ขอเพียงให้เราเชื่อมั่น แล้ววันนั้นจะเป็นวันของเรา.... ...... ขอเพียงให้เราเชื่อมั่น แล้ววันนั้นตะวันจะยิ้มให้เราอย่างภูมิใจ...... เหะๆ ขอพลังจงอยู่กะท่านนะขอรับ อิอิ
5 กุมภาพันธ์ 2547 02:54 น. - comment id 212107
งามมากทุกท่านเกินบรรยาย
5 กุมภาพันธ์ 2547 07:34 น. - comment id 212122
ถึงคุณลำน้ำน่าน... ขอบคุณสำหรับกำลังใจ และน้ำใจที่เต็มเปี่ยม(จริง ๆ) รู้สึกดีใจมาก ๆ ครับ ได้อ่านแล้วมีกำลังใจ และความเชื่มั่นขึ้นแยะเลย... ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะ ๆ และการมาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคณเมจิคเชี่ยน สุดหล่อ เจ้าพายุ ขี่ทะลุฟ้า ยามดึก...ตอนนี้เช้าแล้ว...(อิอิ ขออนุญาติเพิ่มความหล่อให้นะครับ)... ขอบคุณมากครับคุณพี่...กลอนเพราะมาก ๆ ๆๆ เหมือนกันนะเนี่ยครับ อ่านแล้วก้ได้กำลังใจมากอีกสองโข...(หมายถึงเยอะมาก ๆ ๆ )...อิอิ ขอบคุณมากนะครับ สำหรับกลอนดีดี และการมาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณ tiki อิอิ นั่นน่ะสิครับ มาแบบอลังการงานสร้างมากเลยเนอะครับ อิอิ *-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันนะครับ *-*
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:17 น. - comment id 212137
เป็นเช้าวันใหม่ที่สดใส เช่นกันค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2547 10:46 น. - comment id 212146
ตะวันจะฉายแสง.. จะร้อนแรงแผดจ้า ขับไล่ไอเศร้าเคล้าน้ำตา เพื่อวันหน้าทางสว่างกระจ่างใจ ** กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมผลงานนะคะ **
5 กุมภาพันธ์ 2547 12:00 น. - comment id 212159
ชีวิตสดใส.. เมื่อวันใหม่มาถึง
5 กุมภาพันธ์ 2547 12:41 น. - comment id 212176
อืมม์ ..สดชื่นนนนนนน
5 กุมภาพันธ์ 2547 16:08 น. - comment id 212240
พู่กัน วันนี้สาวนาไปอ่านคอมเมนท์หน้างานลำน้ำน่านของพู่กัน..สาวนาขำเลยค่ะกลอนเป็นกลอยเลยพอเจออลังการของงานลำน้ำน่าอิจฉาเนอะ สาวนาก็อดไม่ได้หมั่นไส้นายคนนี้มาก คนบ้าอะไรเขียนได้เขียนดีทุกบท ทำให้เราระทดอยากถอดปากกาโยนในลำน้ำนั่นแหละนะ *** มาอ่านคอมเมนทืหน้านี้ของพ่อเจ้าประคุณรุนช่อง สาวนาก้จ้องตาเป้นมันส์ยิ่งกว่ามันไส้อีก เบื่ออะ.. เอ๊ะ!นี่ลืมไปว่าจะมาให้กำลังใจพู่กันว่า งานงามสู้เขาได้นะนี่มิใช่กลอยกร่อย..ดอกนะ ขอเคียงข้าง.. และเผลอรับบทนางอิจฉามากไปหน่อย จริงๆสาวนาต้องรับบทใจบริสุทธิ์แสนใสดั่งหยาดน้ำค้าง ใครจะขี่ช้างขี่ม้าช่างเค้านะโยม ..แต่ว่าแหะแหะทนม่ายด้ายจิงๆ รักมากจ้า
5 กุมภาพันธ์ 2547 16:12 น. - comment id 212242
ชอบกินข้าวกะเพราไก่ไข่ดาว ทำไงดี..
5 กุมภาพันธ์ 2547 16:23 น. - comment id 212246
พู่กัน *ชอบกินกะเพราไก่ไขดาว มาฝากผิดบ้านค่ะ จะไปบ้านชัยชนะ หลงมาแวะนี่* อย่าตลกตกใจนะ
5 กุมภาพันธ์ 2547 16:54 น. - comment id 212263
ตะวันของพู่กันสดใสและสวยงามดีจัง
5 กุมภาพันธ์ 2547 17:28 น. - comment id 212285
แต่งได้ดีอีกแล้ว
5 กุมภาพันธ์ 2547 19:24 น. - comment id 212346
เพราะเหมือนเคย มาเยี่ยมนะคะ
5 กุมภาพันธ์ 2547 21:16 น. - comment id 212376
แต่งได้เพราะมากเลยครับ อิอิ ***วันใหม่ที่สดใส ให้เรานึกถึงเรื่องเก่า *** แต่งไม่ออกและ***
5 กุมภาพันธ์ 2547 23:12 น. - comment id 212429
กำลังหลับ ฝันดี นาทีทอง ไยตัวน้อง ชักตะวัน นั้นมาไล่ เสียงไก่ขัน พลันสะดุ้ง ตื่นตกใจ ด้วยกลัวไก่ ยินเสียงร้อง รีบคลุมโปง ขอพี่ฝันอีกซักตื่นนะครับ
6 กุมภาพันธ์ 2547 07:02 น. - comment id 212569
ถึงคุณรดา... อิอิ ขอบคุณมากครับ สดใสอยู่เรื่อย ๆ นะครับ เป็นเช้าวันใหม่ทุกเช้าเลยนะครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันนะครับ... ถึงคุณ~::นางมารพเนจร::~ เกือบจาล๊อก อิน อิอิ ขอบคุณมากนะครับชมซ้าพู่กันเขินอีกแล้วนะเนี่ย...ยังไงก็ขอบคุณสำหรับกลอน และการมาเยี่ยมนะครับ ถึงคุณเพชรพรรณราย... ใช่เลยครับ ตอ้งเป็นวันใหม่ ทุก ๆ วันเลยเนอะครับ...แต่ว่าเราเองก็ตอ้งเจอปัญหาบ้าง แต่อย่างท้อใจ..พร่งนี้ก็เช้าของวันใหม่...ไม่เป็นไร ก็ปลอบใจตัวเอง...ออิอิ พร่ำอะไรอยู่คนเดียวหว่าเรา...ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่มายเยี่ยม *-* ถึงคุณตะแหง่ว... อิอิ อ่ะ น้ำอีกสักแก้ว ยิ่งสดชื่น ตื่นขึ้นมาแต่เช้าขอให้เป็นเช้าที่สุขสดใสนะครับ และก็สุขสดใสทุกเช้าแลยนะครับ ยินดี และขอบคุณมากที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณสาวบ้านนา... อิอิ ก็น่านนะสิครับ คนอะไรเก่งมากเลยนะครับ...แต่อย่างว่าคุณลำน้ำน่านเค้ามีพรสวรรค์นี่นาครับ...อ้าว มาจอ้งตามันส์แถวนี้อีกรึครับ...โถ...คุณคร๊าบ..ยังไม่เคยอ่านกลอนแรก ๆ ของผมนะ...เสี่ยวมาก ๆ เคลยล่ะครับ ยังัไงก็ขอให้คุณสาวบ้นนาพยายามไปเรื่อย ๆ นะครับ ยังไงก็เชื่อ่ว่าคนรักกลอนอย่างพวกเราจะตอ้งเป็นหนึ่งได้สักวัน...นี่มุ่งมั่นมากครับ ปิดเทอมนี่ก็มาแต่งกันให้สะบัดไปเล้ย...ดีมะครับอิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณข้าวปล้อง... เป้นตะวันที่ทุก ๆ คนก็เห้นและรับไอแดดได้ทุกคนนะครับ..คุณข้าวปล้องเองก็เหมือนกันนะ ตะวันดวงที่คุณข้าวปล้องชมพู่กันอยุ่นั้น ข้าวปล้องก็มีสิทธิเป็นเจ้าของได้เหมือนกัน... ก็เราอยู่ภายใต้ดวงอาทิตย์ดวงเดียวกันนี่นา... ใช่มะ อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณต๋องแต๋ง... คุณต๋องแต๋งก็แต่งได้ดีนะครับ ผมเองก็ไปแอบอ่านอยู่บ่อย ๆ คอนเซปต์แจ๋วดีนะครับ...แต่ถึงจะมาสั้น ๆ พู่กันก็ชื่นใจ และดีใจมาก นะครับ ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณปลาวาฬสีน้ำเงิน... ขอบคุณมากครับ คุณปลาวาฬสีน้ำเงินก็น่ารักเหมือนเคย ที่เข้ามาเยี่ยมกันบ่อย ๆ นะครับ ยินดี และดีใจมาก ๆ นะครับ... ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ *-* ถึงคุณมันส์ฝรั่ง... อีกนิด อีกนิด จะแต่งได้แล้วนะ...พยยามอีกหน่อย ชักเริ่มได้ที่แล้วล่ะเอ็ง...พยยามเข้านะเฟ้ย...ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมกันนะเฟ้ย ... ถึงคุณชัยชนะ... เอาเลยตามสบายพี่ชายเรา...ขี้เซาจังนะครับ อิอิ ระวังไปทำงานไม่ทันนะ อิอิ... เค้ากำลังรณรงค์กินไก่แล้วนะจ๊ะ...กลัวไก่พ่นโรครึเปล่าพี่ อิอิ มันเป็นแต่จิกคร๊าบอิอิอิ...ย้อเย่นน้า...คิก ๆ ๆ ๆ*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ อ้าว หลับต่อแล้วเหรอ...*-*
6 กุมภาพันธ์ 2547 23:29 น. - comment id 212922
หน้าส่วนตัว
เรน..เปิ่น อีกแล้วดิคะ..
..แบบเรน..มาร่า..
..ช้า.. กว่าใครๆ...
อ๊ายอาย..อาย..
..ทำงัยดี...
..พี่พู่.. ห้ามตี ..เรนร่า.. อิอิอิ..
แว๊ปป..!!
7 กุมภาพันธ์ 2547 07:38 น. - comment id 213013
ถึงคุณเรน... ไม่เป็นไรหรอกครับน้องเรนของพี่...ดีใจซะอีกที่มปิท้ายซะเลยนะครับ อิอิ ไม่ตีจ๊ะ ไม่ตี....นอ้งเรนของพี่คนดี มามะมานี่ หยิกแก้มอีกที....น่ารักจริง ๆ ๆ*-* ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ...*-*
7 กุมภาพันธ์ 2547 11:31 น. - comment id 213100
ฉันต้องเดินต่อไป ในแสงทองของวันใหม่ ด้วยรอยยิ้มที่สดใส และด้วยใจที่มั่นคง /*/อิอิ แวะมาทักทายนะคะ อยากมีวันใหม่ที่สดใส
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
