ด้วยทุกวันมีงานเรียงหน้ามาอย่างมากมาย ฉันจึงไม่สู้มีเวลาที่จะได้เขียนบันทึก แบบ หรือ อย่างที่ ใจฉันอยากให้มันเป็นได้ อักษรบางตัวที่ฉันพยายามสื่อออกมา อาจเป็นตัวแทนวันแต่ละวัน ความรู้สึกแต่ละช่วง ที่บรรยายเรียงร้อยถ้อยคำ เพื่อจะเก็บเป็นบันทึกความทรงจำ อันมีกาลเวลาเป็นเครื่องยืนยัน เมื่อวานฉันแลกเปลี่ยนความคิด กับเพื่อนที่ไม่คุ้นหน้าสักเท่าไหร่ แต่เรามีเรื่องคุ้นใจมาคุยกันได้ไม่ขาดปาก ทุกครั้งเมื่อเราเริ่มสนทนา เรื่องราวในชีวิตของเราทั้งสองคน ก็ดูจะเรียงแถวยาว มาได้เล่าสู่กันฟัง ชีวิตของเราทั้งสองคนไม่ต่างกันเท่าไหร่ เจอผู้ชายนิสัยคล้ายคลึงกัน เพราะเหตุผลบางข้อที่พวกเราเจอ มันอยู่ในเครือข่ายเดียวกัน แบบว่าไม่รู้ว่าตนผิด กับพาลให้เรารู้สึกหนักใจไปด้วย วงสนทนามีเพียงควันสุกี้ ที่ลอยคลุ้งให้เราได้ตักมาซด และสืดสาดกับรสชาติความร้อน ที่เหมาผักทั้ง เอ็มเคไว้ที่โต๊ะของเรา ระหว่างนั้นเรารอคอยที่จะค่อย ๆเปิดใจ บอกเล่าความเป็นไปของบุคคลรอบข้าง ไม่แปลกหรอก ที่เราจะกล้าเล่าเรื่องราว ให้กับคนที่เราคุ้นเคยน้อย เพราะตัวตนความเป็นเรา คงไม่ได้สัมผัสกันจริง ๆ เหมือนกับบุคคลที่เราได้เล่าสู่กันฟังอย่างเมามัน ค่ำนี้เราจากลาด้วยมิตรภาพที่เรียกว่า จากเพื่อเจอกันครั้งใหม่ เราลาลงบันไดก่อนจะขึ้นรถไปยังบ้านของแต่ละคน เพื่อเราต่างต้องทำภาระหน้าที่ของตนต่อไป รสชาติชีวิตแต่ละคนมีให้ได้ขำกันบ้าง เราขอบคุณวันนี้ ที่อย่างน้อยมิตรภาพก็ได้สานต่อกัน เป็นอีกวัน ที่เพื่อนเขยิบมาเป็น เพื่อนรัก รักกันอีกนิดหนึ่งหน่ะ
31 มกราคม 2547 02:10 น. - comment id 209775
ชอบไปคุยกันที่ร้านเอ็มเคเหมือนกัน กินๆๆเข้าไป ความลับก็ค่อยๆออกมา ความสุขใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ดีจริงๆ
31 มกราคม 2547 04:44 น. - comment id 209831
ทานกันไปคุยกันไป บรรยากาศเป็นใจให้ใกล้ชิด จากเพื่อนธรรมดากับสนิท กลายเป็นเพื่อนรักที่ใกล้ชิดสนิทกัน *-*คำว่าเพื่อนเป็นสิ่งที่มีค่าเสมอค่ะ แต่แหมไปทานเอ็มแคกันสองคนแล้วจะทานหมดหรือค่ะ อิอิ*-*
31 มกราคม 2547 07:15 น. - comment id 209873
เหตุผลบางข้อที่ฉันมีอยู่ เป็นข้อแม้ให้เธอรู้บ้างได้ไหม ฉันเองก็เจ็บที่วันนี้เราไม่เข้าใจ รับไว้เถอะนะแค่เหตุผลง่าย ๆ ...ฉันรักเธอ... อิอิ ความหมายดีมากนะครับ... มาเยี่ยมนะครับ *-*