หน้าส่วนตัว
o ไทรโศกวิโยคด้วย เดียวดาย
ไร้ผลไร้คนกราย เกลือกใกล้
แต่เย็นร่มสบายกาย คลายทุกข์ แท้นา
ใยโศกวิโยคให้ เหือดแห้งแสลงดิน ฯ
o เป็นมนุษย์สุดแสนล้วน ล้ำค่า
เกินกว่าตีราคา ค่าได้
รันทดอดสูหา สุขใด เติมแต่ง ??
สุขใจได้เกิดไซร้ โศกเศร้าเสียเปล่าดาย ฯ
o มีสุขมีทุกข์ทั้ง ปฐพี
แม้มืดมิดสนิทมี สว่างจ้า
ใยท้อไม่พอดี ในสิ่ง ตนมี
ลุกเถิดมาเกิดกล้า ก่อสร้างทางฝัน ฯ
o มดน้อยหรือทดท้อ ถอยแรง
ต่างร่วมรักสมัครแสดง ฤทธิ์ด้อย
กระจาบทราบขันแข็ง ค่อยก่อ รวงรัง
ใช่ว่า ข้าปากน้อย คอยฟ้าบันดาล ฯ
--------------
กวีบ้านนอก..* 6 ม.ค. 2547 10:24 น. - ID 44057 
1017
5
0
6 มกราคม 2547 12:03 น. - comment id 198667
มาชิมรสชาติ... ไพเราะ อิ่มอร่อย...ทีเดียวค่ะ ^____________^ วาพราว
6 มกราคม 2547 12:46 น. - comment id 198682
ทำไมคุณแต่โคลงเก่งจังเลย ทึ่งมากๆ ^^
6 มกราคม 2547 12:47 น. - comment id 198683
ทำไมคุณแต่งโคลงเก่งจังเลย ทึ่งมากๆ ^^
6 มกราคม 2547 13:04 น. - comment id 198691
นอกจากจะแต่งเก่งแล้ว ยังความหมายดี แทรกข้อคิดอีก เด็ดดวงมาก
6 มกราคม 2547 13:10 น. - comment id 198693
เป็นกำลังใจอย่างดีเลย สำหรับโคลงบทนี้.....!
6 มกราคม 2547 13:11 น. - comment id 198696
ขอบคุณครับ ที่อาหารที่ผมทำถูกปาก กลัวเหมือนกันว่า จะทานได้เพียงคนเดียว อิอิ
6 มกราคม 2547 17:17 น. - comment id 198773
พึงพอใจสิ่งใด้ อำนวย อย่าแข่งขันคนรวย เลิศฟ้า แข่งตนเร่งรีบฉวย โอกาส หยิบอย่าได้รอช้า เก่งกล้าเผชิญ
6 มกราคม 2547 20:32 น. - comment id 198839
ไพเราะมากเลยค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
