หวั่น

ธีรนันท์

แม้กาลจะผันผ่าน	
		ดุจตะวันที่เคลื่อนคล้อย
		สุขทุกข์จะรอคอย	
		ความท้อถอยเลื่อนลอยมา
		ดาราที่พร่าพราว	
		โปรดเถิดเจ้าอย่าหายหน้า
		ส่องลงมาจากฟากฟ้า
		นำทางข้าฯ สู่จุดหมาย
		เพราะข้าฯไม่มีใคร	
		มีเพียงใจที่หดหู่
		กลางคืนเพียรเฝ้าดู	
		หมู่ดวงดาวที่พราวเด่น
		เหม่อมองอย่างมุ่งมั่น 
		จิตประหวั่นพรั่นพรึงใจ
		กลัวเจ้าอับแสงไป	
		จะมีใครคอยนำทาง.				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    28 ธันวาคม 2546 20:04 น. - comment id 195561

    แม้กาลจะผ่านผัน
    เหมือนตะวันคราลับฟ้า
    ก็ยังมีแสงแห่งจันทร์ทรา
    เป็นดาราส่องนำทาง
    
    ฉะนั้นชีวิตหากมืดมิด
    อย่าได้คิดว่าอ้างว้าง
    เพราะจริงจริงมีหนทาง
    แสงสว่างให้กับเราเสมอ
    
    *-*แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
  • Rainsummer

    28 ธันวาคม 2546 23:38 น. - comment id 195633

    ให้กำลังใจอีกคนค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน