แม้กาลจะผันผ่าน ดุจตะวันที่เคลื่อนคล้อย สุขทุกข์จะรอคอย ความท้อถอยเลื่อนลอยมา ดาราที่พร่าพราว โปรดเถิดเจ้าอย่าหายหน้า ส่องลงมาจากฟากฟ้า นำทางข้าฯ สู่จุดหมาย เพราะข้าฯไม่มีใคร มีเพียงใจที่หดหู่ กลางคืนเพียรเฝ้าดู หมู่ดวงดาวที่พราวเด่น เหม่อมองอย่างมุ่งมั่น จิตประหวั่นพรั่นพรึงใจ กลัวเจ้าอับแสงไป จะมีใครคอยนำทาง.
28 ธันวาคม 2546 20:04 น. - comment id 195561
แม้กาลจะผ่านผัน เหมือนตะวันคราลับฟ้า ก็ยังมีแสงแห่งจันทร์ทรา เป็นดาราส่องนำทาง ฉะนั้นชีวิตหากมืดมิด อย่าได้คิดว่าอ้างว้าง เพราะจริงจริงมีหนทาง แสงสว่างให้กับเราเสมอ *-*แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
28 ธันวาคม 2546 23:38 น. - comment id 195633
ให้กำลังใจอีกคนค่ะ