หากหมดแรงแห่งกายควรคลายเศร้า ใยต้องเหงาเฉาไปให้ขื่นขม ด้วยแรงใจในตัวเราคอยเฝ้าข่ม ความระทมตรมใจจึงไม่มี แม้เจ็บไข้ได้ป่วยหมอช่วยยาก ต้องลำบากตรากตรำช้ำหมองศรี มองอะไรไร้เรื่องเปลืองชีวี เลิกคิดหนีพลีร่างลาร้างใคร เพราะแรงใจให้มาไม่ล้าหมด อย่าประชดชีวิตคิดไปไหน ทนบากบั่นฟันฝ่าผ่าทางไป ผลที่ได้ให้สุขหมดทุกข์ทน ถ้าใครทิ้งชิงหนีพลีเขาเถิด คนประเสริฐเลิศดีมีทุกหน อยู่ที่ใดในหล้าอย่าดิ้นรน แรงใจล้นคนมาหาเราเอง
นกตะวัน 28 ธ.ค. 2546 07:32 น. - ID 43588 
602
1
0
28 ธันวาคม 2546 09:28 น. - comment id 195369
หากฉันเป็นนกเธอคงเป็นเช่นท้องฟ้า ให้ปีกกล้าถลาบินตามใจฝัน มาวันนี้ฟ้าหม่นเศร้าทุกคืนวัน นกอย่างฉันปีกจึงหักไร้รักไร้รังใจ.. ไร้ทิศทางโผบินไปในโลกกว้าง ฟ้าแสนกว้างไยมืดดำจนหวั่นไหว พายุร้ายพัดผ่านถาโถมใจ ใจนกไซร้ราวปีกหักไร้รักนำ.. รอเวลาฟ้าสวยหลังพายุ หมดฤดูเผื่อฤดีเลิกถลำ ฟ้ารู้ไหมหากฟ้านี้ยังสีดำ ใจนกช้ำรอฝันเศร้าร้าวสิ้นสุขซุกซ่อนใจ...... *************** ด้วยรักทั้งพี่นกและพรระวีค่ะ
28 ธันวาคม 2546 16:01 น. - comment id 195483
แม้อ่อนล้าเพียงใดในวันเก่า แม้ไร้เงาเรื่อยไปในวันหน้า ก็จะไม่ยินยอมเสียน้ำตา กับทุกข์ที่เข้ามาหาตน *-*ชอบกลอนบทนี้ค่ะ เตือนความสุขดี*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
